اِنجیلِ مَتّی 24
24
این دوورهِ تِموم بَیِّنِ نِشونه
1وَختی که عیسی یَهودیونِ مَعبدِ جِم بیرون شیه، شاگِردون وه پَلی بییَمونه تا مَعبِدِ ساختِمونا ره وه ره سِراغ هادِن. 2عیسی وِشونِ بااوته: «تِمومِ این چیا ره ویندِنی؟ حَییقَتاً شِما ره گامبه: هیچ سَنگی، سَنگِ سَر نَموندِنه، بلکه همه له شونه.
3وَختی عیسی زیتونِ کوه سَر نیشته بییه، شاگِردون وه پَلی بییَمونه و بااوتِنه: «اِما ره بار، این چیا کی اَتّفاق کَفِنه؟ و تِ بییَموئِن و آخِرِ زِمونِ نِشونه چیه؟» 4عیسی جِواب هِدا: «مِواظِب بوئین کِسی شِما ره از راه به دَر نَکِنه. 5چوون که خَیلیا مِ اسمِ هِمراه اِنِنه و گانِنه: 'مِن مَسیحِ موعودِمه!' و خَیلیا ره از راه به دَر کاندِنه. 6هَمین طی هم دَرواره جَنگ اِشنُنِنی و جَنگِ خَوِر شِمه گوش رِسِنه. ولی هراسون نَووین چوون که این طی اِتِّفاق وِنه دَکِفه، ولی آخِرِ زِمونِ دوره هَمتی نَرِسیه. 7قومها و مملِکَت ها علیه هم حِرِسِنِنه و قَحطی و زِلزِله، جاهائه مختلف اِتّفاق کَفِنه. 8ولی تِمومِ اینا تینا شِروع بِزائِنِ دردِ موندِنه.
9«اون مووقه شِما ره دِشمِنونِ تَسلیم کاندِنه تا شِکَنجِه بِن دَووین و شِما ره کُشِنِنه. مِ اسمِ خاطِری تِمومِ قوما شِمه جِم بیزار بونِنه. 10اون روزا خَیلیا شه ایمونِ از دَس دِنِنه، و هَمدییه ره دِشمِنِ تَسلیمِ کاندِنه و هَمدییه جِم بیزار بونِنه. 11خَیلیا اِنِنه شه ره پِیغَمبِر، جا زَندِنه و خَیلیا ره از راه به دَر کاندِنه. 12شِرارَت اَنده زیاد بونه که خَیلیائه مِحَبَّت، نِسبَت به هَمدییه سَرد بونه. 13ولی هَر کس تا آخِر دَووم بیاره، نِجات پی دا کانده. 14سَر آخِر وَختی پادشاهیِ خَوِرِ خِش، تِمومِ دِنیائه آدِمون گوش بَرِسه و تِمومِ قوم ها اونِ جِم خَوِر دار بَوِون، اون وَخت دِنیا به آخِر رِسِنِه.
15«پَس اون وحشتناکِ چی که دانیالِ پِیغمبِر وه خَوِری بَنوِشته ره بَوینین که مِقَدَّسِ جائه دِله بَرپا بَییه (اونی که خوندِنه وه ره حالی بَووه) 16اون وَخت هر کس یَهودیهِ دِله دَره، وِنه کوه هائه سَمت دَر بُوره. 17هر کی سِرهِ بومِ سَر دَره، هیچی بَییتِنه وِسه جِر نَییه. 18هر کی زِمینِ سَر دَره، شه قَوائه بَییتِنه وِسه سِره نَشوئه. 19وای به حال زَنهایی که اون دوره حامله هَسِنه و اونایی که وَچِه شیر دِنِنه. 20دِعا هاکِانین که شِمه فِرارِ مووقه زِمِسونِ دِله یا مِقدَّسِ شنبه نَکِفه. 21چوون که اون مووقه مَردِم به اون طی مُصیبَتی دِچار بونِنه که دِنیا تا بِحال اونِ نَدیئه و هیچ وَخت هم نَوینده 22اَگه اون روزا کِتاه نَونِسه، هیچ بَشِری جون سالِم به دَر نَوِردِه. ولی اِنتِخاب بَییه هائه خاطری اون روزا ره کِتاه کانده.
23«پَس اَگه کِسی شِما ره باره، ”هارِشین، مَسیحِ موعود اینجه دَره!“ یا ”هارِشین: اونجه دَره!“ باوِر نَکِنین. 24چوون که خَیلیا اِنِنه و دِراغی اِدعا کاندِنه که اِما مَسیحِ موعود و پِیغَمبَرِمی و گَت گَتِ معجِزه و کارائه عجیب هم کاندِنه تا اگه بَووه حَتَّی اِنتخاب بَییه ها ره هم گُمراه هاکانِن. 25بَوینین، مِن قبلتَر شِما ره بااوتِمه.
26«اَگه شِما ره بارِن ”هارِشین: که وه صَحرائه دِله دَره!“ اونجه نَشوئین، و اَگه بارِن ”هارِشین، که وه سِره دِله دَره!“ باوِر نَکِنین. 27هَمون طی که آسِمونِ بَرق، شَرقِ جِم اِنه و وه نور تا غَرب رِسِنِه اِنسانِ ریکائه بییَموئِن هَم این طیِ. 28هَر جا لاش دَووه، لاشخورا اونجه جَمع بونِنه!
29«بلافاصِلِه، بَعد از اون روزائه مُصیبَت،
«”خِرشید تاریک بونه
و ماه دییه سو نَدِنه،
سِتاره ها آسِمونِ جِم جِر کَفِنِنه،
آسِمونون سِتونون لَرزِه کَفِنِنه.“
30سَر آخِر، اِنسانِ ریکائه بییَموئِنِ نِشون آسِمونِ دِله ظاهر بونِه. بعد تِموم دِنیائه قوما عَزا گِرنِنه و اِنسانِ ریکا ره ویندِنه که آسمونِ اَبرِ میون، قِوَّت و گَتِ جِلالِ هِمراه اِنه . 31وه شه فِرِشته ها ره، گَتِ شِیپورِ صِدائه هِمراه فِرِسِندِنه و وِشون وه انتخاب بَییه ها ره، دِنیائه چهار سوک جِم، آسِمونِ این سَر تا اون سَرِ جِم جَمع کاندنه.
32«اِسا، اَنجیلِ دارِ جِم دَرس بَیرین: هَر وَخت وه چِله ها نوچ زَندِنه و وَرگ یارنِنه، فَهمِنِنی تاوِسون نَزیکه. 33هَمین طی هم وَختی تِمومِ این چیا ره بَوینین، دوندِنی که اِنسانِ ریکائه بییَموئِن نَزیکه، بلکه دَرِ وَر دَره. 34حَییقتاً شِما ره گامبه این نَسل تا این چیا ره شه چِشِ هِمراه نَوینه، نَمیرنه. 35آسِمون و زِمین اَز بین شونه، ولی مِ گَب هیچ وَخت اَز بین نَشونه.
هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده
36«به جِز پییِر هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده؛ حَتّی ریکا و آسِمونِ فِرشته ها هم باخَوِر نینه. 37اِنسانِ ریکائه بییَموئِن، دِرِس نوحِ روزگارِ واری هَسه. 38روزائه قبل از کِلاک، مَردِم خاردِنه و نوشینه و زَن وَردِنه و شی کاردِنه، تا این که نوح، کَشتیِ دِله بُورده. 39و نَدونِسِنه چی پیش اِنه تا این که کِلاک بییَمو و همه ره شه هِمراه بَوِرده. اِنسانِ ریکائه بییَموئِن هَم این طی هسه. 40اون مووقه، دِتا مَردیِ جِم که زِمین دِله دَرِنه، یِتا ره گِرنه و یِتا دییه ره هَمون جه اییِلنه 41و دِتا زِنائه جِم که با هم آسیو کاندِنه یِتا ره گِرنه و یِتا دییه ره هَمون جه اییِلنه. 42پَس بیدار بوئین، چوون نَدوندِنی شِمه خداوَند چه روزی اِنه. 43ولی اینِ دوندنی که اَگه صاحب خانه دونِسِه دِزد شو چه ساعتی اِنه، بیدار موندِسه و نییِشته دِزد وه سِره ره بَزِنه. 44پَس شِما هم حاضِر بوئین، چوون اِنسانِ ریکا وَختی اِنه که وه اِنتِظارِ نِدارنِنی.
45«پَس اون اَمین و عَقلدارِ نوکِر کیِ که وه اَرباب وه ره شه سِره سَرپَرَس کانده تا وِشونِ خِراکِ سَرِ وَخت هاده 46خِش به حال اون نوکِر که وَختی وه ارباب بَردَگِرده وه ره وه کارِ اِنجام هِدائِنِ سَر بَوینه. 47حَییقَتاً شِما ره گامبه مِن شه تِمومِ داراییِ اِختیارِ وه ره دِمبه. 48ولی اَگه اون بَدِ نوکِر شه هِمراه باره مِ اَرباب به این زودیا نِنّه 49و شه هَمکارونِ آزار اَذیَّت هاکانه و عَیاشونِ هِمراه بَخُره و بَنوشه 50اون وَخت وه ارباب روزی که وه اِنتظار نِدارنه و ساعتی که وه خَوِر نِدارنِه، اِنه. 51وه ره تیکه تیکه کانده و دِرویونِ سَرگُذِشت گِرِفتار کانده اونجه که بِرمه هاکاردِن دَره و تَرسِ جِم دَندون دَندونِ کَش خوارنه.
Currently Selected:
اِنجیلِ مَتّی 24: EMB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company
اِنجیلِ مَتّی 24
24
این دوورهِ تِموم بَیِّنِ نِشونه
1وَختی که عیسی یَهودیونِ مَعبدِ جِم بیرون شیه، شاگِردون وه پَلی بییَمونه تا مَعبِدِ ساختِمونا ره وه ره سِراغ هادِن. 2عیسی وِشونِ بااوته: «تِمومِ این چیا ره ویندِنی؟ حَییقَتاً شِما ره گامبه: هیچ سَنگی، سَنگِ سَر نَموندِنه، بلکه همه له شونه.
3وَختی عیسی زیتونِ کوه سَر نیشته بییه، شاگِردون وه پَلی بییَمونه و بااوتِنه: «اِما ره بار، این چیا کی اَتّفاق کَفِنه؟ و تِ بییَموئِن و آخِرِ زِمونِ نِشونه چیه؟» 4عیسی جِواب هِدا: «مِواظِب بوئین کِسی شِما ره از راه به دَر نَکِنه. 5چوون که خَیلیا مِ اسمِ هِمراه اِنِنه و گانِنه: 'مِن مَسیحِ موعودِمه!' و خَیلیا ره از راه به دَر کاندِنه. 6هَمین طی هم دَرواره جَنگ اِشنُنِنی و جَنگِ خَوِر شِمه گوش رِسِنه. ولی هراسون نَووین چوون که این طی اِتِّفاق وِنه دَکِفه، ولی آخِرِ زِمونِ دوره هَمتی نَرِسیه. 7قومها و مملِکَت ها علیه هم حِرِسِنِنه و قَحطی و زِلزِله، جاهائه مختلف اِتّفاق کَفِنه. 8ولی تِمومِ اینا تینا شِروع بِزائِنِ دردِ موندِنه.
9«اون مووقه شِما ره دِشمِنونِ تَسلیم کاندِنه تا شِکَنجِه بِن دَووین و شِما ره کُشِنِنه. مِ اسمِ خاطِری تِمومِ قوما شِمه جِم بیزار بونِنه. 10اون روزا خَیلیا شه ایمونِ از دَس دِنِنه، و هَمدییه ره دِشمِنِ تَسلیمِ کاندِنه و هَمدییه جِم بیزار بونِنه. 11خَیلیا اِنِنه شه ره پِیغَمبِر، جا زَندِنه و خَیلیا ره از راه به دَر کاندِنه. 12شِرارَت اَنده زیاد بونه که خَیلیائه مِحَبَّت، نِسبَت به هَمدییه سَرد بونه. 13ولی هَر کس تا آخِر دَووم بیاره، نِجات پی دا کانده. 14سَر آخِر وَختی پادشاهیِ خَوِرِ خِش، تِمومِ دِنیائه آدِمون گوش بَرِسه و تِمومِ قوم ها اونِ جِم خَوِر دار بَوِون، اون وَخت دِنیا به آخِر رِسِنِه.
15«پَس اون وحشتناکِ چی که دانیالِ پِیغمبِر وه خَوِری بَنوِشته ره بَوینین که مِقَدَّسِ جائه دِله بَرپا بَییه (اونی که خوندِنه وه ره حالی بَووه) 16اون وَخت هر کس یَهودیهِ دِله دَره، وِنه کوه هائه سَمت دَر بُوره. 17هر کی سِرهِ بومِ سَر دَره، هیچی بَییتِنه وِسه جِر نَییه. 18هر کی زِمینِ سَر دَره، شه قَوائه بَییتِنه وِسه سِره نَشوئه. 19وای به حال زَنهایی که اون دوره حامله هَسِنه و اونایی که وَچِه شیر دِنِنه. 20دِعا هاکِانین که شِمه فِرارِ مووقه زِمِسونِ دِله یا مِقدَّسِ شنبه نَکِفه. 21چوون که اون مووقه مَردِم به اون طی مُصیبَتی دِچار بونِنه که دِنیا تا بِحال اونِ نَدیئه و هیچ وَخت هم نَوینده 22اَگه اون روزا کِتاه نَونِسه، هیچ بَشِری جون سالِم به دَر نَوِردِه. ولی اِنتِخاب بَییه هائه خاطری اون روزا ره کِتاه کانده.
23«پَس اَگه کِسی شِما ره باره، ”هارِشین، مَسیحِ موعود اینجه دَره!“ یا ”هارِشین: اونجه دَره!“ باوِر نَکِنین. 24چوون که خَیلیا اِنِنه و دِراغی اِدعا کاندِنه که اِما مَسیحِ موعود و پِیغَمبَرِمی و گَت گَتِ معجِزه و کارائه عجیب هم کاندِنه تا اگه بَووه حَتَّی اِنتخاب بَییه ها ره هم گُمراه هاکانِن. 25بَوینین، مِن قبلتَر شِما ره بااوتِمه.
26«اَگه شِما ره بارِن ”هارِشین: که وه صَحرائه دِله دَره!“ اونجه نَشوئین، و اَگه بارِن ”هارِشین، که وه سِره دِله دَره!“ باوِر نَکِنین. 27هَمون طی که آسِمونِ بَرق، شَرقِ جِم اِنه و وه نور تا غَرب رِسِنِه اِنسانِ ریکائه بییَموئِن هَم این طیِ. 28هَر جا لاش دَووه، لاشخورا اونجه جَمع بونِنه!
29«بلافاصِلِه، بَعد از اون روزائه مُصیبَت،
«”خِرشید تاریک بونه
و ماه دییه سو نَدِنه،
سِتاره ها آسِمونِ جِم جِر کَفِنِنه،
آسِمونون سِتونون لَرزِه کَفِنِنه.“
30سَر آخِر، اِنسانِ ریکائه بییَموئِنِ نِشون آسِمونِ دِله ظاهر بونِه. بعد تِموم دِنیائه قوما عَزا گِرنِنه و اِنسانِ ریکا ره ویندِنه که آسمونِ اَبرِ میون، قِوَّت و گَتِ جِلالِ هِمراه اِنه . 31وه شه فِرِشته ها ره، گَتِ شِیپورِ صِدائه هِمراه فِرِسِندِنه و وِشون وه انتخاب بَییه ها ره، دِنیائه چهار سوک جِم، آسِمونِ این سَر تا اون سَرِ جِم جَمع کاندنه.
32«اِسا، اَنجیلِ دارِ جِم دَرس بَیرین: هَر وَخت وه چِله ها نوچ زَندِنه و وَرگ یارنِنه، فَهمِنِنی تاوِسون نَزیکه. 33هَمین طی هم وَختی تِمومِ این چیا ره بَوینین، دوندِنی که اِنسانِ ریکائه بییَموئِن نَزیکه، بلکه دَرِ وَر دَره. 34حَییقتاً شِما ره گامبه این نَسل تا این چیا ره شه چِشِ هِمراه نَوینه، نَمیرنه. 35آسِمون و زِمین اَز بین شونه، ولی مِ گَب هیچ وَخت اَز بین نَشونه.
هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده
36«به جِز پییِر هیچ کس اون روز و ساعتِ نَدونده؛ حَتّی ریکا و آسِمونِ فِرشته ها هم باخَوِر نینه. 37اِنسانِ ریکائه بییَموئِن، دِرِس نوحِ روزگارِ واری هَسه. 38روزائه قبل از کِلاک، مَردِم خاردِنه و نوشینه و زَن وَردِنه و شی کاردِنه، تا این که نوح، کَشتیِ دِله بُورده. 39و نَدونِسِنه چی پیش اِنه تا این که کِلاک بییَمو و همه ره شه هِمراه بَوِرده. اِنسانِ ریکائه بییَموئِن هَم این طی هسه. 40اون مووقه، دِتا مَردیِ جِم که زِمین دِله دَرِنه، یِتا ره گِرنه و یِتا دییه ره هَمون جه اییِلنه 41و دِتا زِنائه جِم که با هم آسیو کاندِنه یِتا ره گِرنه و یِتا دییه ره هَمون جه اییِلنه. 42پَس بیدار بوئین، چوون نَدوندِنی شِمه خداوَند چه روزی اِنه. 43ولی اینِ دوندنی که اَگه صاحب خانه دونِسِه دِزد شو چه ساعتی اِنه، بیدار موندِسه و نییِشته دِزد وه سِره ره بَزِنه. 44پَس شِما هم حاضِر بوئین، چوون اِنسانِ ریکا وَختی اِنه که وه اِنتِظارِ نِدارنِنی.
45«پَس اون اَمین و عَقلدارِ نوکِر کیِ که وه اَرباب وه ره شه سِره سَرپَرَس کانده تا وِشونِ خِراکِ سَرِ وَخت هاده 46خِش به حال اون نوکِر که وَختی وه ارباب بَردَگِرده وه ره وه کارِ اِنجام هِدائِنِ سَر بَوینه. 47حَییقَتاً شِما ره گامبه مِن شه تِمومِ داراییِ اِختیارِ وه ره دِمبه. 48ولی اَگه اون بَدِ نوکِر شه هِمراه باره مِ اَرباب به این زودیا نِنّه 49و شه هَمکارونِ آزار اَذیَّت هاکانه و عَیاشونِ هِمراه بَخُره و بَنوشه 50اون وَخت وه ارباب روزی که وه اِنتظار نِدارنه و ساعتی که وه خَوِر نِدارنِه، اِنه. 51وه ره تیکه تیکه کانده و دِرویونِ سَرگُذِشت گِرِفتار کانده اونجه که بِرمه هاکاردِن دَره و تَرسِ جِم دَندون دَندونِ کَش خوارنه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company