اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 8
8
بِتهائه پیشکَش بَییه خِراک
1و اِسا بِت هائه پیشکَش بَییه خِراکِ خَوِری: دومبی که «اِما همه مَعرفتِ دارمی.» همین مَعرفت، غرورِ باعث بونه ولی مِحَبَّت، آدِمِ بنا کانده. 2اگه یه نَفِر گَمون کانده یه چی دونده، هَمتی اون چی که وِنه بَدونِ ره نَدونده. 3ولی اونی که خِدا ره دوس دارنه، خِدا وه ره اِشناسِنه.
4پَس، بِتهائه پیشکَش بَییه خِراکِ بَخُردِنِ خَوِری، دومبی که این دِنیائه دِله «بِت هیچِ،» و «اِلّا یِتا خِدا، خِدائه دییه ای دَنیه.» 5چوون هر چَن دَرِنه اونایی که خِدایون بااوته بونِنه، چه زِمینِ دِله و چه آسمونِ دِله، هَمون طی که واقعاً هم یَته خَله «خِدایون» و یَته خَله «خِداوندون» دَره - 6با این وجود اِما فِقَط یِتا خِدا دارمی، یعنی آسِمونی پییِر، که همه چی وه جِم هَسه و اِما وه وِسه هَسیمی؛ و فِقَط یِتا خِداوند دَره، یعنی عیسی مَسیح، که همه چی وه طَریقِ جِم هَسه و اِما وه طَریقِ جِم هَسیمی.
7هر چَن که همه این مَعرفتِ نِدارنِنه. ولی بَعضیا تا اَلان جوری بِتها ره عادت هاکاردِنه که همین اَلان هم اگه این طی خِراکهایی بَخُرِن، خیال کاندِنه اون خِراک راس راسی بِت ها ره پیشکَش بَییه؛ و از اونجه که وِشون ضَعیفِ وجدان دارنِنه، نَجس بونِنه. 8«خِراک، اِما ره خِدا ره نزدیک نَکانده»؛ نا نَخُردِن هِمراه بَدتِر بومبی، نا بَخُردِنِ هِمراه بِهتر. 9ولی مِواظب بوئین شِمه این حَق، این باعث نَووه که ضَعیفِ آدِمون لغزش بَخُرِن. 10چوون اگه کِسی که یِتا ضَعیفِ وجدان دارنه، تِ ره که اینِ خَوِری مَعرفت دارنی، بِتخانهِ دِله غِذائه سَر بَوینه، مگه وه هم وَسوسه نَوونه بِتهائه پیشکشِ بَییه خِراکِ بَخُره؟ 11این طی، تِ معرفت باعث بونه اون ضَعیفِ آدِم هِلاک بَووه که مَسیح وه خاطِری بَمِرده. 12پَس وَختی این‌طی شه بِرارونِ علیه گِناه کاندینی و وِشونِ ضَعیفِ وجدانِ زخمی کاندینی، مَسیحِ علیه دَره گِناه کاندینی. 13اینِ وِسه، اگه خِراک مِ بِرارِ لغزشِ باعث بونه، هیچ وَخت گوشت نَخارمه تا وه لَغزشِ باعث نَووِم.
Currently Selected:
اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 8: EMB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company
اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 8
8
بِتهائه پیشکَش بَییه خِراک
1و اِسا بِت هائه پیشکَش بَییه خِراکِ خَوِری: دومبی که «اِما همه مَعرفتِ دارمی.» همین مَعرفت، غرورِ باعث بونه ولی مِحَبَّت، آدِمِ بنا کانده. 2اگه یه نَفِر گَمون کانده یه چی دونده، هَمتی اون چی که وِنه بَدونِ ره نَدونده. 3ولی اونی که خِدا ره دوس دارنه، خِدا وه ره اِشناسِنه.
4پَس، بِتهائه پیشکَش بَییه خِراکِ بَخُردِنِ خَوِری، دومبی که این دِنیائه دِله «بِت هیچِ،» و «اِلّا یِتا خِدا، خِدائه دییه ای دَنیه.» 5چوون هر چَن دَرِنه اونایی که خِدایون بااوته بونِنه، چه زِمینِ دِله و چه آسمونِ دِله، هَمون طی که واقعاً هم یَته خَله «خِدایون» و یَته خَله «خِداوندون» دَره - 6با این وجود اِما فِقَط یِتا خِدا دارمی، یعنی آسِمونی پییِر، که همه چی وه جِم هَسه و اِما وه وِسه هَسیمی؛ و فِقَط یِتا خِداوند دَره، یعنی عیسی مَسیح، که همه چی وه طَریقِ جِم هَسه و اِما وه طَریقِ جِم هَسیمی.
7هر چَن که همه این مَعرفتِ نِدارنِنه. ولی بَعضیا تا اَلان جوری بِتها ره عادت هاکاردِنه که همین اَلان هم اگه این طی خِراکهایی بَخُرِن، خیال کاندِنه اون خِراک راس راسی بِت ها ره پیشکَش بَییه؛ و از اونجه که وِشون ضَعیفِ وجدان دارنِنه، نَجس بونِنه. 8«خِراک، اِما ره خِدا ره نزدیک نَکانده»؛ نا نَخُردِن هِمراه بَدتِر بومبی، نا بَخُردِنِ هِمراه بِهتر. 9ولی مِواظب بوئین شِمه این حَق، این باعث نَووه که ضَعیفِ آدِمون لغزش بَخُرِن. 10چوون اگه کِسی که یِتا ضَعیفِ وجدان دارنه، تِ ره که اینِ خَوِری مَعرفت دارنی، بِتخانهِ دِله غِذائه سَر بَوینه، مگه وه هم وَسوسه نَوونه بِتهائه پیشکشِ بَییه خِراکِ بَخُره؟ 11این طی، تِ معرفت باعث بونه اون ضَعیفِ آدِم هِلاک بَووه که مَسیح وه خاطِری بَمِرده. 12پَس وَختی این‌طی شه بِرارونِ علیه گِناه کاندینی و وِشونِ ضَعیفِ وجدانِ زخمی کاندینی، مَسیحِ علیه دَره گِناه کاندینی. 13اینِ وِسه، اگه خِراک مِ بِرارِ لغزشِ باعث بونه، هیچ وَخت گوشت نَخارمه تا وه لَغزشِ باعث نَووِم.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company