اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 3
3
کِلیسائه دِلهِ سیوایی
1اِی بِرارون ولی مِن، نَتونِسِمه کِسایی واری که خِدائه روح، وِشونِ دِله دَره گَب بَزِنِم، بلکه کِسایی واری که هِوا و هوِسِ دِله دَرِنه گَب زَمبه، یعنی کِسایی واری که مَسیحِ دِله، کِچیکِ وَچه نه. 2مِن شِما ره شیر هِدامه نا گوشت، چوون وه آمادگی ره نِداشتینی و هَمتی هم نِدارنِنی، 3چوون که هَمتی هِوا و هَوِسِ دِمبال دَرِنی. وَختی شِمه میون حَسودی و دَعوا دَره، مگه اینِ نِشون نَدِنه که هِوا و هوِسِ دِمبال دَرِنی و بَقیه آدِمونِ واری رِفتار کاندینی؟ 4چوون وَختی یه نَفِر گانه: «مِن پولُسِ دِمبالرو هَسِمه» و یه نَفِر دییه گانه: «مِن آپولُسِ دِمبالرو هَسِمه» مگه بَقیه آدِمونِ واری نینی؟
5مگه آپولُس کیِ؟ پولُس کیِ؟ وِشون فِقَط خادمونینه که خِدا هر کِدومِ یِتا وظیفه هِدا تا وِشونِ طریق شِما ایمون بیارین. 6مِن تیمِ دَکاشتِمه و آپولُس اونِ اوه هِدا، ولی خِدا بییه که اونِ سبز هاکارده. 7پَس نا اونی که کارِنه حِساب اِنه و نا اونی که اوه دِنه، بلکه فِقَط خِدائه که اونِ سبز کانده. 8اونی که کارِنه و اونی که اوه دِنه، هر دِتا یِتا هَسِنه و هر کِدوم شه زَحمِت بَکِشیِ اِندا، پاداش گِرنِنه. 9چوون اِما فِقَط خِدائه همکارونیمی. شِما خِدائه کِشت و کارِ زِمین و خِدائه ساختمونِنی.
10اون فیضی که خِدا مِ ره هِدائه هِمراه، ماهرِ معماری واری پی بَکِندیمه و یه نَفِر دییه اون پیِ سَر، ساختمون سازِنه. هر کی وِنه مِواظب بوئه که چی طی سازِنه. 11چوون هیچ کی نَتونده به جِز اون پِی که بَکِندی بَییه، یِتا دییه پی بَکِنه، و اون پی شه هَمون عیسی مَسیحِ. 12اِسا اگه یه نَفِر این پیِ سَر یِتا ساختمون، طِلا یا نِقره یا گرونِ سَنگ ها یا چو یا واش یا کَمِلِ جِم بَسازه، 13هر کسِ کار مَعلوم بونه، چوون اون «روز» همه چی ره بَر مِلا کانده. چوون تَش، کارِ نتیجه ره مَعلوم هاکارده و تَش هر کاری که آدِمون هاکاردِنه ره آزمود کانده. 14اگه کاری که اون پیِ سَر بِساته بَییه، به جا بَمونه، اون آدِم شه پاداشِ گِرنه. 15اگه یه نَفِرِ کار تَش بَیره، ضرر وینده؛ هرچَن شه نِجات گِرنه، ولی کِسی واریِ که تشِ شعله‌هائه جِم جان دَر بَوِرده بوئه.
16مگه نَدوندِنی که خِدائه مَعبِدِنی و خِدائه روح شِمه دِله دَره؟ 17اگه کِسی خِدائه مَعبدِ له هاده، خِدا هم وه ره نابود کانده؛ چوون خِدائه مَعبِد، مِقدَّسِ و شِما اون مَعبدِنی.
18شه ره گول نَزِنین. اگه شِمه جِم کِسی فکر هاکانه، این زِمونه دِله حَکیمِ آدِمِ، اینِ وِسه که حکیم بَووه، وِنه نادون بَووه. 19چوون این دِنیائه حِکمت خِدائه نَظِر نادونیه. هَمون طی که اَیّوبِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «حَکیمِ آدِمونِ، شه وِشونِ حیلهِ هِمراه گرفتار کانده.» 20و اَی دِواره مَزمورِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «خِداوند حَکیمِ آدِمونِ فکرهائه جِم خَوِر دارنه و دونده که اون فکرا بی خودینه.» 21پَس هیچ کَس دییه آدِمونِ فخر نَکِنه. چوون همه چی شه شِمه وِسه ئه، 22چه پولُس، چه آپولُس، چه کیفا، چه دِنیا، چه زندگی، چه بَمِردِن، چه حال و چه آینده، همه اینا شه شِمه وِسه هَسه 23و شِما مَسیحِ وِسه هَسینی و مَسیح خِدائه وِسه هَسه.
Currently Selected:
اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 3: EMB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company
اوّلین نامه قُرِنتیانِ وِسه 3
3
کِلیسائه دِلهِ سیوایی
1اِی بِرارون ولی مِن، نَتونِسِمه کِسایی واری که خِدائه روح، وِشونِ دِله دَره گَب بَزِنِم، بلکه کِسایی واری که هِوا و هوِسِ دِله دَرِنه گَب زَمبه، یعنی کِسایی واری که مَسیحِ دِله، کِچیکِ وَچه نه. 2مِن شِما ره شیر هِدامه نا گوشت، چوون وه آمادگی ره نِداشتینی و هَمتی هم نِدارنِنی، 3چوون که هَمتی هِوا و هَوِسِ دِمبال دَرِنی. وَختی شِمه میون حَسودی و دَعوا دَره، مگه اینِ نِشون نَدِنه که هِوا و هوِسِ دِمبال دَرِنی و بَقیه آدِمونِ واری رِفتار کاندینی؟ 4چوون وَختی یه نَفِر گانه: «مِن پولُسِ دِمبالرو هَسِمه» و یه نَفِر دییه گانه: «مِن آپولُسِ دِمبالرو هَسِمه» مگه بَقیه آدِمونِ واری نینی؟
5مگه آپولُس کیِ؟ پولُس کیِ؟ وِشون فِقَط خادمونینه که خِدا هر کِدومِ یِتا وظیفه هِدا تا وِشونِ طریق شِما ایمون بیارین. 6مِن تیمِ دَکاشتِمه و آپولُس اونِ اوه هِدا، ولی خِدا بییه که اونِ سبز هاکارده. 7پَس نا اونی که کارِنه حِساب اِنه و نا اونی که اوه دِنه، بلکه فِقَط خِدائه که اونِ سبز کانده. 8اونی که کارِنه و اونی که اوه دِنه، هر دِتا یِتا هَسِنه و هر کِدوم شه زَحمِت بَکِشیِ اِندا، پاداش گِرنِنه. 9چوون اِما فِقَط خِدائه همکارونیمی. شِما خِدائه کِشت و کارِ زِمین و خِدائه ساختمونِنی.
10اون فیضی که خِدا مِ ره هِدائه هِمراه، ماهرِ معماری واری پی بَکِندیمه و یه نَفِر دییه اون پیِ سَر، ساختمون سازِنه. هر کی وِنه مِواظب بوئه که چی طی سازِنه. 11چوون هیچ کی نَتونده به جِز اون پِی که بَکِندی بَییه، یِتا دییه پی بَکِنه، و اون پی شه هَمون عیسی مَسیحِ. 12اِسا اگه یه نَفِر این پیِ سَر یِتا ساختمون، طِلا یا نِقره یا گرونِ سَنگ ها یا چو یا واش یا کَمِلِ جِم بَسازه، 13هر کسِ کار مَعلوم بونه، چوون اون «روز» همه چی ره بَر مِلا کانده. چوون تَش، کارِ نتیجه ره مَعلوم هاکارده و تَش هر کاری که آدِمون هاکاردِنه ره آزمود کانده. 14اگه کاری که اون پیِ سَر بِساته بَییه، به جا بَمونه، اون آدِم شه پاداشِ گِرنه. 15اگه یه نَفِرِ کار تَش بَیره، ضرر وینده؛ هرچَن شه نِجات گِرنه، ولی کِسی واریِ که تشِ شعله‌هائه جِم جان دَر بَوِرده بوئه.
16مگه نَدوندِنی که خِدائه مَعبِدِنی و خِدائه روح شِمه دِله دَره؟ 17اگه کِسی خِدائه مَعبدِ له هاده، خِدا هم وه ره نابود کانده؛ چوون خِدائه مَعبِد، مِقدَّسِ و شِما اون مَعبدِنی.
18شه ره گول نَزِنین. اگه شِمه جِم کِسی فکر هاکانه، این زِمونه دِله حَکیمِ آدِمِ، اینِ وِسه که حکیم بَووه، وِنه نادون بَووه. 19چوون این دِنیائه حِکمت خِدائه نَظِر نادونیه. هَمون طی که اَیّوبِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «حَکیمِ آدِمونِ، شه وِشونِ حیلهِ هِمراه گرفتار کانده.» 20و اَی دِواره مَزمورِ کِتابِ دِله بَنوِشته بَییه: «خِداوند حَکیمِ آدِمونِ فکرهائه جِم خَوِر دارنه و دونده که اون فکرا بی خودینه.» 21پَس هیچ کَس دییه آدِمونِ فخر نَکِنه. چوون همه چی شه شِمه وِسه ئه، 22چه پولُس، چه آپولُس، چه کیفا، چه دِنیا، چه زندگی، چه بَمِردِن، چه حال و چه آینده، همه اینا شه شِمه وِسه هَسه 23و شِما مَسیحِ وِسه هَسینی و مَسیح خِدائه وِسه هَسه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@2024 Korpu Company