انجیل لوقا 1
1
1عالیجناب تِئوفیلوس: تا آلَه خیلیا سعی شُکِردِ داستان چِی‌یَی که بین اَما اتفاک اُفتَدِ بِنوسِت، 2درست هَموناکِه، کسِی که از اوّل وَ چَشِ خوشو شُدِدِستاد و اُ کلوم خدا خدمت شواَکِه، شُن اَما رَسِنَدِ، 3ما هم که هَمَهِ اِ اتفاکیَه‌وا از اوّل وَ دِکَّت ماکاوِدِ، اینا صلاح اُمدی تا اِ چِی‌یَه‌وا وَ ترتیب اَسِی شما بِنوسام، 4تا از وَلمِنِ چِی‌یَی که باخبر بُستِش، مطمئن بِبِش.
پیشگوئِنِ اُ دنیا اُندَهِ یحیای تعمیددَهندَه
5مِ زَمونا که هیرودیس، پادشاه یهودیَه هاد، کاهِنی وَ اسم زکریا زندگی شَکِه که از کاهِنِی گروه اَبیّا هاد. کاهِنیا عالمِی معبد هادِت. زکریا زِنی اُشهاد که اسمُش اِلیزابِت هاد و از نَسل هارونِ کاهِن هاد. 6آنایا هر دوتاشو تِی چَشِ خدا صالح هادِت و هَمَهِ حُکمیا و فَرمونِی خداوندا بدون هیچ کام و کاستِنی اَنجوم شواَدَ. 7ولی آنایا بَچ و باری شُنِهاد، وَخاطر اِکِه اِلیزابِت نازا هاد و هر دوتاشو پیر هادِت.
8یَک دَفَه که نوبت خدمت گروه زکریا تِک معبد هاد، و آنا تِی حضور خدا کاهِنی شَکِه، 9بَنا وَ رَسم کاهِنیا، اَسِی جا چِدَ اُ جَی مکدّس معبد خداوند و سُخِنَدَهِ بُخور، کُرعَه وَ اسم زکریا اُفتَه. 10موکَهِ سُخِنَدَهِ بُخور، هَمَهِ جماعت، در مشغول دعا کِردَ هادِت. 11جِخُو یَک فرشتَه خداوند، در حالی که طرف راست کُربونگاه بُخور وَایستَدِستاد، اُ زکریا ظاهر بو. 12زکریا وَختی که اُ فرشتَه اُشدی پریشون بو و تِرس شُ جو اُفتَه. 13ولی فرشتَه شُ زکریا گُت: «زکریا، مَتِرس! وَخاطر اِکِه دعات کَبول بُدِ. و زِنَت اِلیزابِت اَسِی تو پُسی اُ دنیا دارِ و تو اسمُش یحیی اَنِسِش. 14تو پُر از خارامی و خَشی اَبِش، و خیلیا از دنیا اُندَهِ آنا خارام اَدَبِت، 15اَسِی که تِی چَش خداوند آدام گَپی اَبِه. یحیی نباید هِسوَخت اُ شراب یا عَرَک کَپ بِزاد. حتی از موکَه‌ای که تِی اَشکام نَنَشوئِه، از روح کدّوس خدا پُر اَبِه. 16آنا اُ خیلیا از بنی‌اسرائیل، اُ طرف خداوند، خداشو اَدَگَردِنِه. 17یحیی جلوتَه از خداوند تِی روح و کُدرت الیاس پیغامبر اَدا، تا دل بابَیّا اُ طرف بَچیا واگَردِنِه، و اُ آنایاکِه نافَرمُنی اَکنِت یاد هادَ چُنِ بابَیّاشو خاطر خداوندا شُبِئِه، تا یَک کوم آمادَه‌ای اَسِی خداوند حاضر بِکنِت.» 18زکریا شُ فرشتَه گُت: «ما اِئا از کُ بِدانام؟ اَسِی که ما پیرام و زِنَم هم پیرِه.» 19فرشتَه شُ آنا جواب دَ: «ما جِبرَئیلام. ما تِی حضور خدا اَوَایستام. و فرستَدَه بُستام تا خاد تو حرف بِزنام و اِ خبر خَشا اُ تو بِرَسِنام. 20بِبِن، تو گُگ اَبِش و تا رازی که اِ چِی‌یَه‌وا اَنجوم نِبِه، اُتناشابِه حرف بِزنِش، اَسِی که تو حرفِی ما که تِی زَمونُش اَنجوم اَبِه، باور اُتنِکِه.»
21مردم منتظر زکریا هادِت و تعجب شُکِه که اَسِی چه اِکَّدَ تِی جَی مکدّس معبد آمودِ و وَرگار شاکِردِ. 22وَختی که زکریا دَر اُمَ، اُشناشابو خاد آنایا حرف بِزاد. پَ آنایا شُدانِست که آنا تِی جَی مکدّس معبد رؤیا اُشدِدِ، وَخاطر اِکِه ایما و اشارَه شَکِه و ساکت آمودِستاد. 23وَختی زکریا نوبت خدمَتُش تَموم بو، اُ خونَشو آگِشت.
24بعد از اِ رازیا، زِنَش اِلیزابِت حامله بو و پنج ماه اُ خوش از مردم کایِم شَکِه و شَگُت: 25«تِی آن رازیا که خداوند نظر شُ ما کِه، اِ کَرا اَسِی ما اُشکِه تا نانگ ما از حَدِ مردم واسی.»
پیشگوئِنِ اُ دنیا اُندَهِ عیسی
26وَختی که اِلیزابِت شِش ماهَه حاملَه هاد، جِبرَئیل فرشتَه از طرف خدا اُ شهر ناصرَه تِی منطکَهِ جلیل فرستَدَه بو، 27حَدِ یَک دُتِ باکِرَه‌ای که اسمُش مریم هاد. مریم نُمزاد مردی وَ اسم یوسف هاد. یوسف از نَسل داوود پادشاه هاد. 28فرشتَه حَدِ مریم اُمَ و اُشگُت: «سلام بر تو، اَی تو که تِی نظر خدا عزیزِش، خداوند خاد توئِه.» 29ولی مریم از چِی که فرشتَه اُشگُت بُری پریشون بو و سعی شَکِه بِفَهمِه اِ چینا سلامیه. 30فرشتَه شُ مریم گُت: «مریم، مَتِرس! اَسِی که تِی نظر خدا عزیز بُستِش. 31بِبِن، تو حاملَه اَبِش، پُسی اُ دنیا دارِش و اسمُش عیسی اَنِسِش. 32آنا آدام گَپی اَبِه و پُسِ خدای متعال خوادَ اَبِه. خداوند خدا تخت پادشاهِنِ جَدُّش داوود اُ آنا اَدَ. 33آنا تا اَبَد اُ نَسل یعکوب سلطنت اَکو و پادشاهیش هِسوَخت تَموم آنابِه.» 34مریم از فرشتَه اُشپُرسی: «اِ چینا اَبِه، اَسِی که ما باکرَه هام.» 35فرشتَه جواب اُشدَ: «روح کدّوس خدا لِی تو نازل اَبِه و کُدرت خدای متعال اُ لِی تو سایَه اَبی. اَسِی هَمِ، آن بَچا که اُ دنیا اَدا مکدّس و پُسِ خدا خوادَ اَبِه. 36بِبِن، اِلیزابِت که کوم و خویشُتِه، تِی پیری حامِلَئِه و پُسی اُشَه. کسی که شُن آنا نازا اَگُت، آلَه شِش ماهِه که حامِلَئِه. 37وَخاطر اِکِه اَسِی خدا هیچ چی غیرممکن نی!» 38مریم اُشگُت: «بِبِن، ما کنیز خداوندام؛ بِهِر هرچی که دربارَهِ ما اُتگُت اتفاک بِفتِه.» وَ فرشتَه از حَدِ مریم چو.
مریم اُ دیدن اِلیزابِت اَچِه
39تِی هَمِ رازیا مریم آپابو و وَ شتاب اُ شهری تِی کاوِی یهودیَه چو، 40آنا اُ خونَهِ زکریا چو و شُ اِلیزابِت سلام کِه. 41وَختی اِلیزابِت سلام مریما اُششُنُفت بَچُش تِی اَشکامُش تَکون اُشخَه و اِلیزابِت از روح کدّوس خدا پُر بو، 42اِلیزابِت وَ صدای بلند اُشگُت: «از بین زِنیا خدا شُ تو برکت دَدِ و شُ بَچِ تِی اَشکامُت هم برکت دَدِ! 43ما که بام که نَنَهِ سَرورُم حَدِ ما بیاد؟ 44اَسِی که وَختی صدای سلامُت اُ گاشُم رَسی بَچِ از خارامی تِی اَشکامُم تَکون اُشخَه. 45خوش وَ حال آن زِنی که باور اُشکِه مِ چِی که از طرف خداوند اُ آنا گُتَه بُدِ اُ اَنجوم اَرَسِه.»
سرود مریم
46مریم اُشگُت:
«جونُم بزرگِنِ خداوندا ستایش اَکو،
47و روحُم تِی نجات‌دَهندَم خدا، خارامی اَکو،
48اَسِی که آنا اُ حال ناچیز کنیزُش نظر اُشکِردِ.
وَخاطر اِکِه، اِلا مِم بعد هَمَهِ نَسلیا اُ ما اَگائِت، اِ مِ کَسیه که خدا شُ آنا برکت دَدِ.
49اَسِی که آناکِه کادِرِه،
کَرِی گاتی اَسِی ما اُشکِردِ. اسم آنا کدّوسِه.
50آنا اُ کسِی که از آنا اَتِرسِت و حرمت اَکنِت،
نَسل و نَسل رحمت اَکو.
51خداوند وَ بازوش کَرِی کُدرتمندی اُشکِردِ،
و اُ کسِی که تِی نیّتِی دِلشو مغرورِت، پَخش و پَلا اُشکِردِ؛
52آنا اُ کُدرتمندیا از تختشو شُ زیر اَئوردِ
و اُ کسِی که اُفتادَه هِت سربلند اُشکِردِ؛
53اُ گُشنَه‌یّا وَ چِی‌یَی خَش سیر شاکِردِ
ولی اُ پولداریا وَ دست خالی اُشفِرِستَدِ.
54آنا رحمتُش شُ یاد اَئوردِ،
و اُ خادمُش اسرائیل کمک اُشکِردِ.
55هَموناکِه که اُ بابَیّامو، یعنی اُ ابراهیم پیغامبر و نَسلُش
وعدَه اُشدَدِستاد که تا اَبَد اینا بِکو.»
56مریم حدود سه ماه حَدِ اِلیزابِت آمود و بعد اُ خونَشو آگِشت.
اُ دنیا اُندَهِ یحیای تعمیددَهندَه
57موکَهِ زایمون اِلیزابِت رَسی و آنا یَک پُسی شُ دنیا اَئو. 58وَختی که هُمسادَیّا و کوم و خویشیاش شُشُنُفت خداوند چه رحمت گاتی اُ اِلیزابِت اُشکِردِ، خاد آنا خارامی شُکِه.
59و تِی رازِ هشتم، آنایا اُندِت تا بَچا سُنَّت اُشبِکنِت و شُئِست اسم باشو زکریا شُ لو نِسِت، 60ولی نَنَهِ بَچا اُشگُت: «نَه؛ اسمُش باید یحیی بِه.» 61آنایا شُن اِلیزابِت گُت: «تِی کوم و خویشُت کسی و اِ اسما نِبُدِ.» 62و آنایا اُ بای بَچ اشارَه شُکِه و از آنا شُپُرسی که شَئِه اسم بَچُش چه هُنِسِه. 63زکریا یَک تَختَه‌ای اَسِی نوشتَه شَئِست، اُشنِوِشت: «اسمُش یحیائِه» هَمَشو تعجب شُکِه. 64مِ موکَوا، زکریا زابوش واز آبو و خدائا حمد و ستایش اُشکِه. 65هَمَهِ هُمسادَیّاش تِرسِدِت. تِی هَمَهِ کاوِی یهودیَه دربارَهِ هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا حرف شواَزاد. 66و هَمَهِ کسِی که اِ حرفیَه‌وا شُواَشُنُفت تِی دِلشو شواَگُت: «اِ بَچا چینا آدامی اَبِه؟» اَسِی که دست خداوند شُمرَه هاد.
پیشگوئِنِ زکریا
67زکریا بای بَچ، از روح کدّوس خدا پُر بو و پیشگویی اُشکِه و اُشگُت:
68«مُتبارک بِه خداوند خدای اسرائیل،
اَسِی که آنا اُ کمک کومُش اُندِ و آزادیشو اُشخِلِدِ.
69آنا از نَسل نوکرُش داوود اَسِی اَما نجات‌دَهندَه‌ای کُدرتمند اُشفِرِستَدِ.
70هَموناکِه از تیتَه
از زابُنِ پیغامبرِی مکدّسُش وعدَه اُشدَ،
71که اُ اَما از دشمنیامو
و از دست هَمَهِ کسِی که نَخچ اَما شُنی، نجات هادَ؛
72تا مِ رحمتی که شُ بابَیّامو وعدَه دَدِستاد نِشو هادَ
و عهد مکدّسُشا اُیاد بیارِ؛
73مِ کَسامی که
آنا اَسِی جَدمو ابراهیم شاخَه اَنجوم اَدَ؛
74که اُ اَما، از دست دشمنیامو آزاد بِکو،
تا بدون تِرس اُ آنا خدمت بِکنِم،
75هَمَهِ رازِی زندگیمو
تِی کدّوسیت و صالحی تِی حضور آنا.
76و تو، اَی بَچ، پیغامبر خدای متعال خوادَ اَبِش
اَسِی که جلوتَه از خداوند اَچِش تا رَهِی آنا آمادَه بِکنِش،
77تا اُ کوم آنا خبر هاتِش که،
با بَخشِدَ بُدَئِه گناهیاشو نجات پیدا اَکنِت.
78اَسِی که وَخاطر رحمتِ بی حَد و اندازَه خداموئِه که.
آفتُووِ صبح از بَرا اَسِی اَما طلوع اَکو.
79تا اُ آنایایی که تِی تاریکی و سایَه مرگ اُدائِت، نور هادَ،
و اُ کَدامِی اَما تِی رَهِ صلح و سلامتی هدایت بِکو.»
80آن بَچا گات اَبو و تِی روح، کُدرتمند اَبو و تا رازی که خوشا اُ کوم اسرائیل نِشو هادَ، تِی بیابو زندگی شَکِه.
Currently Selected:
انجیل لوقا 1: LAB
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company
انجیل لوقا 1
1
1عالیجناب تِئوفیلوس: تا آلَه خیلیا سعی شُکِردِ داستان چِی‌یَی که بین اَما اتفاک اُفتَدِ بِنوسِت، 2درست هَموناکِه، کسِی که از اوّل وَ چَشِ خوشو شُدِدِستاد و اُ کلوم خدا خدمت شواَکِه، شُن اَما رَسِنَدِ، 3ما هم که هَمَهِ اِ اتفاکیَه‌وا از اوّل وَ دِکَّت ماکاوِدِ، اینا صلاح اُمدی تا اِ چِی‌یَه‌وا وَ ترتیب اَسِی شما بِنوسام، 4تا از وَلمِنِ چِی‌یَی که باخبر بُستِش، مطمئن بِبِش.
پیشگوئِنِ اُ دنیا اُندَهِ یحیای تعمیددَهندَه
5مِ زَمونا که هیرودیس، پادشاه یهودیَه هاد، کاهِنی وَ اسم زکریا زندگی شَکِه که از کاهِنِی گروه اَبیّا هاد. کاهِنیا عالمِی معبد هادِت. زکریا زِنی اُشهاد که اسمُش اِلیزابِت هاد و از نَسل هارونِ کاهِن هاد. 6آنایا هر دوتاشو تِی چَشِ خدا صالح هادِت و هَمَهِ حُکمیا و فَرمونِی خداوندا بدون هیچ کام و کاستِنی اَنجوم شواَدَ. 7ولی آنایا بَچ و باری شُنِهاد، وَخاطر اِکِه اِلیزابِت نازا هاد و هر دوتاشو پیر هادِت.
8یَک دَفَه که نوبت خدمت گروه زکریا تِک معبد هاد، و آنا تِی حضور خدا کاهِنی شَکِه، 9بَنا وَ رَسم کاهِنیا، اَسِی جا چِدَ اُ جَی مکدّس معبد خداوند و سُخِنَدَهِ بُخور، کُرعَه وَ اسم زکریا اُفتَه. 10موکَهِ سُخِنَدَهِ بُخور، هَمَهِ جماعت، در مشغول دعا کِردَ هادِت. 11جِخُو یَک فرشتَه خداوند، در حالی که طرف راست کُربونگاه بُخور وَایستَدِستاد، اُ زکریا ظاهر بو. 12زکریا وَختی که اُ فرشتَه اُشدی پریشون بو و تِرس شُ جو اُفتَه. 13ولی فرشتَه شُ زکریا گُت: «زکریا، مَتِرس! وَخاطر اِکِه دعات کَبول بُدِ. و زِنَت اِلیزابِت اَسِی تو پُسی اُ دنیا دارِ و تو اسمُش یحیی اَنِسِش. 14تو پُر از خارامی و خَشی اَبِش، و خیلیا از دنیا اُندَهِ آنا خارام اَدَبِت، 15اَسِی که تِی چَش خداوند آدام گَپی اَبِه. یحیی نباید هِسوَخت اُ شراب یا عَرَک کَپ بِزاد. حتی از موکَه‌ای که تِی اَشکام نَنَشوئِه، از روح کدّوس خدا پُر اَبِه. 16آنا اُ خیلیا از بنی‌اسرائیل، اُ طرف خداوند، خداشو اَدَگَردِنِه. 17یحیی جلوتَه از خداوند تِی روح و کُدرت الیاس پیغامبر اَدا، تا دل بابَیّا اُ طرف بَچیا واگَردِنِه، و اُ آنایاکِه نافَرمُنی اَکنِت یاد هادَ چُنِ بابَیّاشو خاطر خداوندا شُبِئِه، تا یَک کوم آمادَه‌ای اَسِی خداوند حاضر بِکنِت.» 18زکریا شُ فرشتَه گُت: «ما اِئا از کُ بِدانام؟ اَسِی که ما پیرام و زِنَم هم پیرِه.» 19فرشتَه شُ آنا جواب دَ: «ما جِبرَئیلام. ما تِی حضور خدا اَوَایستام. و فرستَدَه بُستام تا خاد تو حرف بِزنام و اِ خبر خَشا اُ تو بِرَسِنام. 20بِبِن، تو گُگ اَبِش و تا رازی که اِ چِی‌یَه‌وا اَنجوم نِبِه، اُتناشابِه حرف بِزنِش، اَسِی که تو حرفِی ما که تِی زَمونُش اَنجوم اَبِه، باور اُتنِکِه.»
21مردم منتظر زکریا هادِت و تعجب شُکِه که اَسِی چه اِکَّدَ تِی جَی مکدّس معبد آمودِ و وَرگار شاکِردِ. 22وَختی که زکریا دَر اُمَ، اُشناشابو خاد آنایا حرف بِزاد. پَ آنایا شُدانِست که آنا تِی جَی مکدّس معبد رؤیا اُشدِدِ، وَخاطر اِکِه ایما و اشارَه شَکِه و ساکت آمودِستاد. 23وَختی زکریا نوبت خدمَتُش تَموم بو، اُ خونَشو آگِشت.
24بعد از اِ رازیا، زِنَش اِلیزابِت حامله بو و پنج ماه اُ خوش از مردم کایِم شَکِه و شَگُت: 25«تِی آن رازیا که خداوند نظر شُ ما کِه، اِ کَرا اَسِی ما اُشکِه تا نانگ ما از حَدِ مردم واسی.»
پیشگوئِنِ اُ دنیا اُندَهِ عیسی
26وَختی که اِلیزابِت شِش ماهَه حاملَه هاد، جِبرَئیل فرشتَه از طرف خدا اُ شهر ناصرَه تِی منطکَهِ جلیل فرستَدَه بو، 27حَدِ یَک دُتِ باکِرَه‌ای که اسمُش مریم هاد. مریم نُمزاد مردی وَ اسم یوسف هاد. یوسف از نَسل داوود پادشاه هاد. 28فرشتَه حَدِ مریم اُمَ و اُشگُت: «سلام بر تو، اَی تو که تِی نظر خدا عزیزِش، خداوند خاد توئِه.» 29ولی مریم از چِی که فرشتَه اُشگُت بُری پریشون بو و سعی شَکِه بِفَهمِه اِ چینا سلامیه. 30فرشتَه شُ مریم گُت: «مریم، مَتِرس! اَسِی که تِی نظر خدا عزیز بُستِش. 31بِبِن، تو حاملَه اَبِش، پُسی اُ دنیا دارِش و اسمُش عیسی اَنِسِش. 32آنا آدام گَپی اَبِه و پُسِ خدای متعال خوادَ اَبِه. خداوند خدا تخت پادشاهِنِ جَدُّش داوود اُ آنا اَدَ. 33آنا تا اَبَد اُ نَسل یعکوب سلطنت اَکو و پادشاهیش هِسوَخت تَموم آنابِه.» 34مریم از فرشتَه اُشپُرسی: «اِ چینا اَبِه، اَسِی که ما باکرَه هام.» 35فرشتَه جواب اُشدَ: «روح کدّوس خدا لِی تو نازل اَبِه و کُدرت خدای متعال اُ لِی تو سایَه اَبی. اَسِی هَمِ، آن بَچا که اُ دنیا اَدا مکدّس و پُسِ خدا خوادَ اَبِه. 36بِبِن، اِلیزابِت که کوم و خویشُتِه، تِی پیری حامِلَئِه و پُسی اُشَه. کسی که شُن آنا نازا اَگُت، آلَه شِش ماهِه که حامِلَئِه. 37وَخاطر اِکِه اَسِی خدا هیچ چی غیرممکن نی!» 38مریم اُشگُت: «بِبِن، ما کنیز خداوندام؛ بِهِر هرچی که دربارَهِ ما اُتگُت اتفاک بِفتِه.» وَ فرشتَه از حَدِ مریم چو.
مریم اُ دیدن اِلیزابِت اَچِه
39تِی هَمِ رازیا مریم آپابو و وَ شتاب اُ شهری تِی کاوِی یهودیَه چو، 40آنا اُ خونَهِ زکریا چو و شُ اِلیزابِت سلام کِه. 41وَختی اِلیزابِت سلام مریما اُششُنُفت بَچُش تِی اَشکامُش تَکون اُشخَه و اِلیزابِت از روح کدّوس خدا پُر بو، 42اِلیزابِت وَ صدای بلند اُشگُت: «از بین زِنیا خدا شُ تو برکت دَدِ و شُ بَچِ تِی اَشکامُت هم برکت دَدِ! 43ما که بام که نَنَهِ سَرورُم حَدِ ما بیاد؟ 44اَسِی که وَختی صدای سلامُت اُ گاشُم رَسی بَچِ از خارامی تِی اَشکامُم تَکون اُشخَه. 45خوش وَ حال آن زِنی که باور اُشکِه مِ چِی که از طرف خداوند اُ آنا گُتَه بُدِ اُ اَنجوم اَرَسِه.»
سرود مریم
46مریم اُشگُت:
«جونُم بزرگِنِ خداوندا ستایش اَکو،
47و روحُم تِی نجات‌دَهندَم خدا، خارامی اَکو،
48اَسِی که آنا اُ حال ناچیز کنیزُش نظر اُشکِردِ.
وَخاطر اِکِه، اِلا مِم بعد هَمَهِ نَسلیا اُ ما اَگائِت، اِ مِ کَسیه که خدا شُ آنا برکت دَدِ.
49اَسِی که آناکِه کادِرِه،
کَرِی گاتی اَسِی ما اُشکِردِ. اسم آنا کدّوسِه.
50آنا اُ کسِی که از آنا اَتِرسِت و حرمت اَکنِت،
نَسل و نَسل رحمت اَکو.
51خداوند وَ بازوش کَرِی کُدرتمندی اُشکِردِ،
و اُ کسِی که تِی نیّتِی دِلشو مغرورِت، پَخش و پَلا اُشکِردِ؛
52آنا اُ کُدرتمندیا از تختشو شُ زیر اَئوردِ
و اُ کسِی که اُفتادَه هِت سربلند اُشکِردِ؛
53اُ گُشنَه‌یّا وَ چِی‌یَی خَش سیر شاکِردِ
ولی اُ پولداریا وَ دست خالی اُشفِرِستَدِ.
54آنا رحمتُش شُ یاد اَئوردِ،
و اُ خادمُش اسرائیل کمک اُشکِردِ.
55هَموناکِه که اُ بابَیّامو، یعنی اُ ابراهیم پیغامبر و نَسلُش
وعدَه اُشدَدِستاد که تا اَبَد اینا بِکو.»
56مریم حدود سه ماه حَدِ اِلیزابِت آمود و بعد اُ خونَشو آگِشت.
اُ دنیا اُندَهِ یحیای تعمیددَهندَه
57موکَهِ زایمون اِلیزابِت رَسی و آنا یَک پُسی شُ دنیا اَئو. 58وَختی که هُمسادَیّا و کوم و خویشیاش شُشُنُفت خداوند چه رحمت گاتی اُ اِلیزابِت اُشکِردِ، خاد آنا خارامی شُکِه.
59و تِی رازِ هشتم، آنایا اُندِت تا بَچا سُنَّت اُشبِکنِت و شُئِست اسم باشو زکریا شُ لو نِسِت، 60ولی نَنَهِ بَچا اُشگُت: «نَه؛ اسمُش باید یحیی بِه.» 61آنایا شُن اِلیزابِت گُت: «تِی کوم و خویشُت کسی و اِ اسما نِبُدِ.» 62و آنایا اُ بای بَچ اشارَه شُکِه و از آنا شُپُرسی که شَئِه اسم بَچُش چه هُنِسِه. 63زکریا یَک تَختَه‌ای اَسِی نوشتَه شَئِست، اُشنِوِشت: «اسمُش یحیائِه» هَمَشو تعجب شُکِه. 64مِ موکَوا، زکریا زابوش واز آبو و خدائا حمد و ستایش اُشکِه. 65هَمَهِ هُمسادَیّاش تِرسِدِت. تِی هَمَهِ کاوِی یهودیَه دربارَهِ هَمَهِ اِ چِی‌یَه‌وا حرف شواَزاد. 66و هَمَهِ کسِی که اِ حرفیَه‌وا شُواَشُنُفت تِی دِلشو شواَگُت: «اِ بَچا چینا آدامی اَبِه؟» اَسِی که دست خداوند شُمرَه هاد.
پیشگوئِنِ زکریا
67زکریا بای بَچ، از روح کدّوس خدا پُر بو و پیشگویی اُشکِه و اُشگُت:
68«مُتبارک بِه خداوند خدای اسرائیل،
اَسِی که آنا اُ کمک کومُش اُندِ و آزادیشو اُشخِلِدِ.
69آنا از نَسل نوکرُش داوود اَسِی اَما نجات‌دَهندَه‌ای کُدرتمند اُشفِرِستَدِ.
70هَموناکِه از تیتَه
از زابُنِ پیغامبرِی مکدّسُش وعدَه اُشدَ،
71که اُ اَما از دشمنیامو
و از دست هَمَهِ کسِی که نَخچ اَما شُنی، نجات هادَ؛
72تا مِ رحمتی که شُ بابَیّامو وعدَه دَدِستاد نِشو هادَ
و عهد مکدّسُشا اُیاد بیارِ؛
73مِ کَسامی که
آنا اَسِی جَدمو ابراهیم شاخَه اَنجوم اَدَ؛
74که اُ اَما، از دست دشمنیامو آزاد بِکو،
تا بدون تِرس اُ آنا خدمت بِکنِم،
75هَمَهِ رازِی زندگیمو
تِی کدّوسیت و صالحی تِی حضور آنا.
76و تو، اَی بَچ، پیغامبر خدای متعال خوادَ اَبِش
اَسِی که جلوتَه از خداوند اَچِش تا رَهِی آنا آمادَه بِکنِش،
77تا اُ کوم آنا خبر هاتِش که،
با بَخشِدَ بُدَئِه گناهیاشو نجات پیدا اَکنِت.
78اَسِی که وَخاطر رحمتِ بی حَد و اندازَه خداموئِه که.
آفتُووِ صبح از بَرا اَسِی اَما طلوع اَکو.
79تا اُ آنایایی که تِی تاریکی و سایَه مرگ اُدائِت، نور هادَ،
و اُ کَدامِی اَما تِی رَهِ صلح و سلامتی هدایت بِکو.»
80آن بَچا گات اَبو و تِی روح، کُدرتمند اَبو و تا رازی که خوشا اُ کوم اسرائیل نِشو هادَ، تِی بیابو زندگی شَکِه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2024 Korpu Company