مَرقُس 14
14
نَکشه کشتِن عیسی
1دو رو به عید پِسَخ و عید فطیر مُندَه. کاهنوی گَپ و معلّموی تورات دُمبال یه راهی ئَرِن که چطو با حیله به عیسی بِگِرِن و ایبُکُشِن، 2چون اُشُ شاگو: «ایی کارُ تو روزُی عید نبایه اَنجُم هادِیم، تا نَکه مردم آشوب راه بِکَردُنِن.»
3وختی عیسی توو داهات بِیت‌عَنْیا توو لَهَر شَمعون جُذامی سر سفره نِشتَه، یه زنی با ظرف مرمری که توش عطرَ پهلو عیسی هُند. اُ عطر اَ سنبل خالصَ ئو خیلی گرونه. اُ زِنو ظرفُ شِشکَخت عطرُ رو سر عیسی ایرِخت. 4بعضی اَ کسونی که اُجا هَستَرِن خیلی جَهلی بودِنُ، وا همدگه شُگُو: «به چه ایی عطر بایه ایطو هدر بِرِت؟ 5شِبوده ایی عطر بِشتِه اَ سیصد دینار فروخته بَشِت و پولش به فَخیرُن داده بَشِت.» و به اُ زِنو خیلی سرزنش شُکِه. 6ولی عیسی بهشُ ایگو: «به ایی زِنو ول بُکنی. به چه ناراحتی نَکِردِی؟ اُ کار جُنی به مه ایکِردِن. 7چونکه شما به فَخیرُن همیشه با خوتُ تُهَستِن و هروَه بُخواین اِتونین به اُشُ کمک بُکنین، ولی به مه همیشه تُنین. 8ایی زن هرچه اَ دِسی بَر شَهُند، اَنجُم ایدادِن. اُ با ایی کار، بدنِ مه ئو جلو جلو به کفن و دفن عطر ایزدِن و آماده ایکِردِن. 9حکیکتاً، بهتُ اَگَم، توو هر جایی اَ تَمُن ایی دنیا، که خبر خاش پادشاهی خدا اعلام بَشِت، کاری که ایی زن ایکِردِن هم به یادش گُفتَه اِبو.»
خیانت یهودا
10اُغایه یهودا اَسخَریوط که اُ یه تا اَ دوازده شاگرد هَستَه، پهلو کاهنوی گَپ رَه تا به عیسی تحویل اُشُ هادِه. 11اُشُ وختی گَپُن یهودائو شُشنُت، خوشال بودِن بهش وعده شُدا که پول شادَن. پَ یهودا دُمبال فرصتیه تا به عیسی تحویل هادِه.
آخرین شُم
12روز اَوِّل عیدِ فطیر که برّۀ پِسَخُ کُربُنی اَکُنِن، شاگردُنِ عیسی ازش شُپُرسی: «شُمِ عید پِسَخُ کا تَوا بُخاری تا ما بِرِیم آماده بُکنیم؟» 13عیسی به دو نُفر اَ شاگردُن خو ایفِرِستا و بهشُ ایگو: «داخل شهر بِرِین؛ اُجا به مَردی اَگینی که جَهلۀ هُووی بارشِن. دُمبال اُ بِرِی. 14هر جا مَردُ وارد بو، به صابخونه بِگِی، ”استاد اَگِت، مهمونخونه مه کان تا شُم عید پِسَخُ با شاگردُنُم بُخارُم؟“ 15اُ توو طَبَکه بالا یه اُتاک گِپی که فرش کِردِن و آمادَن نِشُنتُ اَدِت. اُجا شُمُ بِی ما آماده بُکنی» 16اُغایه شاگردُن به شهر رفتِن، همه چیُ همطو که عیسی بهشُ ایگُفتَه شُدیُ و شُم عید پِسَخُ آماده شُکِه.
17وختی شُو بو، عیسی با دوازده تا شاگردُ خو به اُجا رَه. 18موکعی که سر سفره نِشترِن، جیره شاخا، عیسی ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم که یه تا اَ شما که با مه جیره اَخاردِن به مه تحویل دشمن اَدِت.» 19شاگردُ پَکَر بودِن همه تک وا تکشُ اَ عیسی شُپُرسی: «اُ آدم مه اُم؟» 20عیسی ایگو: «یه تا اَ شما دوازده نُفرِن، همو که نُن خو وا مه توو تاس اَزَنت. 21همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس دربارۀ پُس انسان نوشته بودِن، اُ اَرِت، ولی وُی به حال کسی که به پُس انسان تحویل دشمن اَدِت. بِی اُ آدم بِهتِه هَستَه که اصلا وا دنیا نَهُندَه.»
22وختی که خوراک شاخا عیسی نُن ایسِیُ و بعد اَ ایی که شُکر ایکه، پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا و ایگو: «بِسِی، ایی بدنِ مِن.» 23بعد عیسی پیاله ئو ایسِی و بعد اَ شُکر کِردِن، به شاگردُن ایدا و همه اَ اُ شُخا. 24و عیسی بهشُ ایگو: «ایی خونِ مِن که بِی عهد جدید رِختَه اِبو. خون مه بِی خیلیُ رِختَه اِبو. 25حکیکتاً، بهتُ اَگَم که اَ ثمر انگور دگه ناخارُم تا روزی که توو پادشاهی خدا، اُ رو تازه بُخارُم.»
26اُشُ بعد اَ خوندنِ یه سرود حمد و ثنا، وا طَرَه کوه زیتون راه کَفتِن.
پیشگویی حاشا کِردِن پطرس
27عیسی به شاگردُن ایگو: «همتُ بِی مه ول اَکُنین چونکه نوشته بودِن،
«”به سالار کَهرُ اَزَنُم
و کَهرُن پخش اَبِن.“
28ولی بعد اَ ایکه زنده بودُم، کَبل اَ شما به منطکه جلیل اَرَم.» 29پطرس جواب ایدا: «حتی اگه همه هم به تو ول بُکنِن، مه وِلِت ناکُنُم.» 30عیسی به اُ ایگو: «حکیکتاً، به تو اَگَم که همی اِمشُو، کَبل اَ ایکه کُروس دو بار بُنگ هادِه، تو سه دُفَه به مه حاشا اَکُنی!» 31ولی پطرس با اصرار زیاد ایگو: «اگه لازم بَشِت با تو بِمِرُم هم، حاشات ناکُنُم.» همۀ شاگردُن هم همی گَپُ شُزَه.
عیسی توو باغ جِتْسیمانی دعا اَکُنت
32اُغایه به جائی که جِتْسیمانی شاگو، رفتِن. عیسی به شاگردُنِ خو ایگو: «وختی که مه دعا اَکِردَم شما ایجا بِنینگی.» 33عیسی به پطرس و یَعکوب و یوحنا با خوش ایبُرد. عیسی خیلی پریشونُ بی کرار بو، 34و بهشُ ایگو: «جُن مه تا حد مرگ، غمگینِن. ایجا بِشی و بیدار بُمونی.» 35بعد عیسی یه خو جلوته رَه، رو خو رو زمین ایناها و دعا ایکه تا اگه ممکنِن اُ ساعت عذاب اَ سری بُگذره. 36عیسی ایطو ایگو: «اَبّا، بَپ، همه چی به تو ممکنِن. ایی پیاله عذاب اَ مه دور بُکن، ولی بازم خواسته مه اَنجُم نَبَشِت بلکه خواسته تو اَنجُم بَشِت.» 37وختی عیسی برگشت، ایدی که اُ شاگردُ خوافتَن. پَ به پطرس ایگو: «شَمعون، خوافتِی؟ اِدناتونست یه ساعت بیدار بُمونی؟ 38بیدار بُمونین و دعا بُکنین تا امتحان نَبِشین. حکیکتاً که روح مشتاقِن ولی جسم لَوِزِن.» 39عیسی یه بار دگه رَه و همو دعائو ایکه. 40و دوبارَه برگشت، و ایدی که اُشُ خوافتَن، چون چِهمُنِشُ خیلی سنگین بودَه. اُشُ شُنادونِست چه جوابی به عیسی هادِن. 41اُغایه عیسی سوّمین بار پهلو اُ شاگردُن هُند و بهشُ ایگو: «هِنوزا خوافتِین و استراحت نَکِردِین؟ دگه بس اِن! ساعتی که تعیین بودَه رسیدِن. و به پُس انسان دَسِ گناهکارُن تحویل اَدَن. 42هُرُسی، بِرِیم. بیگینین، کسی که به مه شا تحویل هادِت، اَهُندِن.»
دستگیری عیسی
43عیسی هِنوزا گَپ شَزَه که یَکهو یهودا، که یه تا اَ اُ دوازده تا شاگردَ، با جماعتی که شمشیر و چُماق شُهَستَه، هوا عیسی هُندَن. اُشُ اَ طَرَه کاهنوی گَپ و معلّموی تورات و شیخُ هَستَرِن. 44اُ شاگردی که به عیسی تحویل ایدا، به واکلُ خو نِشُنه ایدادَه و ایگُفتَه: «به اُ که ماچ اَکُنُم، هَمُن؛ به اُ بِگِری و موکَع بُردنی حواستُ جمع بُبوت.» 45وختی یهودا به اُجا رِسی، یَک راست پهلو عیسی هُند و ایگو: «استاد!» و به عیسی ماچ ایکه. 46اُغایه اُ آدمُ رو سرِ عیسی رِختِنُ، ایشُگِفت. 47ولی یه تا اَ کسونی که اُجا ووستادَه شمشیر خو ایکِشی، به گُماشته کاهن گِپو ضربه ایزَه و گوشِش ایبُری. 48عیسی بهشُ ایگو: «مگه مه راهزنُم که با چُماق و شمشیر به گِفتِنُم هُندِی؟ 49مه هر رو توو معبد با شما هَستَرُمُ تعلیم مَدا، به مه تُنَگِفت. ولی بُوال تا نوشته ئُوی مقدّس اَنجُم بَشِت.» 50اُغایه همۀ شاگردُنی به عیسی ول شُکِه ئو، در رفتِن.
51یه جَوُنی که فَکَه یه تکه لَته کتونی دور جُنُ خو ایپیچیدَه، دُمبال عیسی راه کَفت. اُشُ به اُ هم شُگِه، 52ولی اُ مَردو اُ لَته کتونی که دور خو ایپیچیدَه توو دَس اُشُ ول ایکه و لُخت و عُور در رَه.
محاکمه در محضر شورای یهود
53اُشُ به عیسی پهلو کاهن گِپو شُبُرد. اُجا همۀ کاهنوی گَپ و شیخُ و معلّموی تورات جمع بودَرِن. 54پطرس هم اَ دور دُمبال عیسی شَرَه تا به دالُن لَهَر کاهن گِپو رِسی. بعد اُجا کنار آتِش، پهلو نگهبُنُ نِشت به خویی گرم شَکِه. 55کاهنوی گَپ و تَمُن اعضای شورا دُمبال شهادت به ضدّ عیسی هَستَرِن تا به اُ بُکُشِن، ولی هیچی پیدا شُنَکِه. 56چون با ایکه خیلیُ گواهی ئُوی دورو ضدّ عیسی شادا، ولی گواهی ئُوشُ وا هم جور در ایناهُند. 57اُغایه یه عده جلو هُندِن و به دورو به ضدّ عیسی گواهی شُدا، شُگُفت: 58«ما خومُ مُشنُت که ایگو، ”ایی معبدُ که وا دَسُ درست بودِن خراب اَکُنُم و توو سه رو، مه یه معبد دگه درست اَکُنُم که وا دَسُ درست نِبودِن.“» 59ولی حتی شهادت ئُوی اُشُ هم وا هم جور در ایناهُند. 60اُغایه کاهن گِپو پا بو و جلو همه اَ عیسی ایپُرسی: «هیچ جوابی نادِی؟ ایی چِن که ایی مَردُ به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟» 61ولی عیسی همیطو ساکت مُند و جوابی اینَدا. یه بار دگه کاهن گِپو اَ اُ ایپُرسی: «تو مسیح موعود، پُس خدای متبارکِی؟» 62عیسی به اُ ایگو: «هَستُم، و شما به پُس انسان اَگینی که دَس راست خدای کادِر نِشتِن، و وا ابروی آسَمُن اَتا.» 63اُغایه کاهن گِپو یَکّه خو ایدِرد و ایگو: «دگه شاهد ماوا چه بُکنیم؟ 64کُفر گُفتِنی تُشنُت. تصمیمتُ چِن؟» اُشُ همه به عیسی محکوم شُکِه و شُگُو حَکِشِن که بِمِرِت. 65اُغایه یه عده رو عیسی تُف شُکَردی؛ چِهمُنی شُبَست و همیطو که ایشازَه، شاگو: «نبوّت بُکن!» نگهبُنُ هم به اُ شُگِه و شُزَه.
پطرس به عیسی حاشا اَکُنت
66موکعی که پطرس هِنو پایین، توو دالُنَ، یه تا اَ نزیله ئُوی کاهن گِپو هم اُجا هُند 67و به پطرس ایدی که پهلو آتِش به خویی گرم شَکِه. اُ زن وا دِکَّت به پطرس نگاه ایکه و ایگو: «تو هم با عیسای ناصری هَستِری.» 68ولی پطرس حاشا ایکه و ایگو: «نادونُم و نافهمُم چه اَگُفتی!» اییُ ایگو و وا طَرَه در لَهَر رَه. همی موکَع کُروس بُنگ ایدا. 69یه بار دگه، چِهم اُ نزیله به پطرس کَفت و به کسوئی که اُجا ووستادَرِن، ایگو: «ایی مَرد یه تا اَ اُشُن.» 70ولی پطرس دومرتبه حاشا ایکه. یه خو بعدته، کسوئی که اُجا ووستادَرِن، یه بار دگه به پطرس شُگُو: «شکی نین که تو هم یه تا اَ اُشُویی، چون مالِ جلیلی.» 71ولی پطرس به خویی نَعلت ایکه و کَسَم ایخا، ایگو: «به ایی مَردی که اَگُفتین، ناشناسُم!» 72همو موکَع، کُروس دُفَه دوّم بُنگ ایدا. اُغایه پطرس گَپُن عیسائو وا یاد ایوا که چطو بهش ایگُفتَه: «کَبل اَ ایکه کُروس دو بار بُنگ هادِه، سه دُفَه به مه حاشا اَکُنی». پَ دلی پُر بو و گیریک ایکه.
Currently Selected:
مَرقُس 14: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَرقُس 14
14
نَکشه کشتِن عیسی
1دو رو به عید پِسَخ و عید فطیر مُندَه. کاهنوی گَپ و معلّموی تورات دُمبال یه راهی ئَرِن که چطو با حیله به عیسی بِگِرِن و ایبُکُشِن، 2چون اُشُ شاگو: «ایی کارُ تو روزُی عید نبایه اَنجُم هادِیم، تا نَکه مردم آشوب راه بِکَردُنِن.»
3وختی عیسی توو داهات بِیت‌عَنْیا توو لَهَر شَمعون جُذامی سر سفره نِشتَه، یه زنی با ظرف مرمری که توش عطرَ پهلو عیسی هُند. اُ عطر اَ سنبل خالصَ ئو خیلی گرونه. اُ زِنو ظرفُ شِشکَخت عطرُ رو سر عیسی ایرِخت. 4بعضی اَ کسونی که اُجا هَستَرِن خیلی جَهلی بودِنُ، وا همدگه شُگُو: «به چه ایی عطر بایه ایطو هدر بِرِت؟ 5شِبوده ایی عطر بِشتِه اَ سیصد دینار فروخته بَشِت و پولش به فَخیرُن داده بَشِت.» و به اُ زِنو خیلی سرزنش شُکِه. 6ولی عیسی بهشُ ایگو: «به ایی زِنو ول بُکنی. به چه ناراحتی نَکِردِی؟ اُ کار جُنی به مه ایکِردِن. 7چونکه شما به فَخیرُن همیشه با خوتُ تُهَستِن و هروَه بُخواین اِتونین به اُشُ کمک بُکنین، ولی به مه همیشه تُنین. 8ایی زن هرچه اَ دِسی بَر شَهُند، اَنجُم ایدادِن. اُ با ایی کار، بدنِ مه ئو جلو جلو به کفن و دفن عطر ایزدِن و آماده ایکِردِن. 9حکیکتاً، بهتُ اَگَم، توو هر جایی اَ تَمُن ایی دنیا، که خبر خاش پادشاهی خدا اعلام بَشِت، کاری که ایی زن ایکِردِن هم به یادش گُفتَه اِبو.»
خیانت یهودا
10اُغایه یهودا اَسخَریوط که اُ یه تا اَ دوازده شاگرد هَستَه، پهلو کاهنوی گَپ رَه تا به عیسی تحویل اُشُ هادِه. 11اُشُ وختی گَپُن یهودائو شُشنُت، خوشال بودِن بهش وعده شُدا که پول شادَن. پَ یهودا دُمبال فرصتیه تا به عیسی تحویل هادِه.
آخرین شُم
12روز اَوِّل عیدِ فطیر که برّۀ پِسَخُ کُربُنی اَکُنِن، شاگردُنِ عیسی ازش شُپُرسی: «شُمِ عید پِسَخُ کا تَوا بُخاری تا ما بِرِیم آماده بُکنیم؟» 13عیسی به دو نُفر اَ شاگردُن خو ایفِرِستا و بهشُ ایگو: «داخل شهر بِرِین؛ اُجا به مَردی اَگینی که جَهلۀ هُووی بارشِن. دُمبال اُ بِرِی. 14هر جا مَردُ وارد بو، به صابخونه بِگِی، ”استاد اَگِت، مهمونخونه مه کان تا شُم عید پِسَخُ با شاگردُنُم بُخارُم؟“ 15اُ توو طَبَکه بالا یه اُتاک گِپی که فرش کِردِن و آمادَن نِشُنتُ اَدِت. اُجا شُمُ بِی ما آماده بُکنی» 16اُغایه شاگردُن به شهر رفتِن، همه چیُ همطو که عیسی بهشُ ایگُفتَه شُدیُ و شُم عید پِسَخُ آماده شُکِه.
17وختی شُو بو، عیسی با دوازده تا شاگردُ خو به اُجا رَه. 18موکعی که سر سفره نِشترِن، جیره شاخا، عیسی ایگو: «حکیکتاً، بهتُ اَگَم که یه تا اَ شما که با مه جیره اَخاردِن به مه تحویل دشمن اَدِت.» 19شاگردُ پَکَر بودِن همه تک وا تکشُ اَ عیسی شُپُرسی: «اُ آدم مه اُم؟» 20عیسی ایگو: «یه تا اَ شما دوازده نُفرِن، همو که نُن خو وا مه توو تاس اَزَنت. 21همطو که توو نوشته ئُوی مقدّس دربارۀ پُس انسان نوشته بودِن، اُ اَرِت، ولی وُی به حال کسی که به پُس انسان تحویل دشمن اَدِت. بِی اُ آدم بِهتِه هَستَه که اصلا وا دنیا نَهُندَه.»
22وختی که خوراک شاخا عیسی نُن ایسِیُ و بعد اَ ایی که شُکر ایکه، پَرک ایکه و به شاگردُن ایدا و ایگو: «بِسِی، ایی بدنِ مِن.» 23بعد عیسی پیاله ئو ایسِی و بعد اَ شُکر کِردِن، به شاگردُن ایدا و همه اَ اُ شُخا. 24و عیسی بهشُ ایگو: «ایی خونِ مِن که بِی عهد جدید رِختَه اِبو. خون مه بِی خیلیُ رِختَه اِبو. 25حکیکتاً، بهتُ اَگَم که اَ ثمر انگور دگه ناخارُم تا روزی که توو پادشاهی خدا، اُ رو تازه بُخارُم.»
26اُشُ بعد اَ خوندنِ یه سرود حمد و ثنا، وا طَرَه کوه زیتون راه کَفتِن.
پیشگویی حاشا کِردِن پطرس
27عیسی به شاگردُن ایگو: «همتُ بِی مه ول اَکُنین چونکه نوشته بودِن،
«”به سالار کَهرُ اَزَنُم
و کَهرُن پخش اَبِن.“
28ولی بعد اَ ایکه زنده بودُم، کَبل اَ شما به منطکه جلیل اَرَم.» 29پطرس جواب ایدا: «حتی اگه همه هم به تو ول بُکنِن، مه وِلِت ناکُنُم.» 30عیسی به اُ ایگو: «حکیکتاً، به تو اَگَم که همی اِمشُو، کَبل اَ ایکه کُروس دو بار بُنگ هادِه، تو سه دُفَه به مه حاشا اَکُنی!» 31ولی پطرس با اصرار زیاد ایگو: «اگه لازم بَشِت با تو بِمِرُم هم، حاشات ناکُنُم.» همۀ شاگردُن هم همی گَپُ شُزَه.
عیسی توو باغ جِتْسیمانی دعا اَکُنت
32اُغایه به جائی که جِتْسیمانی شاگو، رفتِن. عیسی به شاگردُنِ خو ایگو: «وختی که مه دعا اَکِردَم شما ایجا بِنینگی.» 33عیسی به پطرس و یَعکوب و یوحنا با خوش ایبُرد. عیسی خیلی پریشونُ بی کرار بو، 34و بهشُ ایگو: «جُن مه تا حد مرگ، غمگینِن. ایجا بِشی و بیدار بُمونی.» 35بعد عیسی یه خو جلوته رَه، رو خو رو زمین ایناها و دعا ایکه تا اگه ممکنِن اُ ساعت عذاب اَ سری بُگذره. 36عیسی ایطو ایگو: «اَبّا، بَپ، همه چی به تو ممکنِن. ایی پیاله عذاب اَ مه دور بُکن، ولی بازم خواسته مه اَنجُم نَبَشِت بلکه خواسته تو اَنجُم بَشِت.» 37وختی عیسی برگشت، ایدی که اُ شاگردُ خوافتَن. پَ به پطرس ایگو: «شَمعون، خوافتِی؟ اِدناتونست یه ساعت بیدار بُمونی؟ 38بیدار بُمونین و دعا بُکنین تا امتحان نَبِشین. حکیکتاً که روح مشتاقِن ولی جسم لَوِزِن.» 39عیسی یه بار دگه رَه و همو دعائو ایکه. 40و دوبارَه برگشت، و ایدی که اُشُ خوافتَن، چون چِهمُنِشُ خیلی سنگین بودَه. اُشُ شُنادونِست چه جوابی به عیسی هادِن. 41اُغایه عیسی سوّمین بار پهلو اُ شاگردُن هُند و بهشُ ایگو: «هِنوزا خوافتِین و استراحت نَکِردِین؟ دگه بس اِن! ساعتی که تعیین بودَه رسیدِن. و به پُس انسان دَسِ گناهکارُن تحویل اَدَن. 42هُرُسی، بِرِیم. بیگینین، کسی که به مه شا تحویل هادِت، اَهُندِن.»
دستگیری عیسی
43عیسی هِنوزا گَپ شَزَه که یَکهو یهودا، که یه تا اَ اُ دوازده تا شاگردَ، با جماعتی که شمشیر و چُماق شُهَستَه، هوا عیسی هُندَن. اُشُ اَ طَرَه کاهنوی گَپ و معلّموی تورات و شیخُ هَستَرِن. 44اُ شاگردی که به عیسی تحویل ایدا، به واکلُ خو نِشُنه ایدادَه و ایگُفتَه: «به اُ که ماچ اَکُنُم، هَمُن؛ به اُ بِگِری و موکَع بُردنی حواستُ جمع بُبوت.» 45وختی یهودا به اُجا رِسی، یَک راست پهلو عیسی هُند و ایگو: «استاد!» و به عیسی ماچ ایکه. 46اُغایه اُ آدمُ رو سرِ عیسی رِختِنُ، ایشُگِفت. 47ولی یه تا اَ کسونی که اُجا ووستادَه شمشیر خو ایکِشی، به گُماشته کاهن گِپو ضربه ایزَه و گوشِش ایبُری. 48عیسی بهشُ ایگو: «مگه مه راهزنُم که با چُماق و شمشیر به گِفتِنُم هُندِی؟ 49مه هر رو توو معبد با شما هَستَرُمُ تعلیم مَدا، به مه تُنَگِفت. ولی بُوال تا نوشته ئُوی مقدّس اَنجُم بَشِت.» 50اُغایه همۀ شاگردُنی به عیسی ول شُکِه ئو، در رفتِن.
51یه جَوُنی که فَکَه یه تکه لَته کتونی دور جُنُ خو ایپیچیدَه، دُمبال عیسی راه کَفت. اُشُ به اُ هم شُگِه، 52ولی اُ مَردو اُ لَته کتونی که دور خو ایپیچیدَه توو دَس اُشُ ول ایکه و لُخت و عُور در رَه.
محاکمه در محضر شورای یهود
53اُشُ به عیسی پهلو کاهن گِپو شُبُرد. اُجا همۀ کاهنوی گَپ و شیخُ و معلّموی تورات جمع بودَرِن. 54پطرس هم اَ دور دُمبال عیسی شَرَه تا به دالُن لَهَر کاهن گِپو رِسی. بعد اُجا کنار آتِش، پهلو نگهبُنُ نِشت به خویی گرم شَکِه. 55کاهنوی گَپ و تَمُن اعضای شورا دُمبال شهادت به ضدّ عیسی هَستَرِن تا به اُ بُکُشِن، ولی هیچی پیدا شُنَکِه. 56چون با ایکه خیلیُ گواهی ئُوی دورو ضدّ عیسی شادا، ولی گواهی ئُوشُ وا هم جور در ایناهُند. 57اُغایه یه عده جلو هُندِن و به دورو به ضدّ عیسی گواهی شُدا، شُگُفت: 58«ما خومُ مُشنُت که ایگو، ”ایی معبدُ که وا دَسُ درست بودِن خراب اَکُنُم و توو سه رو، مه یه معبد دگه درست اَکُنُم که وا دَسُ درست نِبودِن.“» 59ولی حتی شهادت ئُوی اُشُ هم وا هم جور در ایناهُند. 60اُغایه کاهن گِپو پا بو و جلو همه اَ عیسی ایپُرسی: «هیچ جوابی نادِی؟ ایی چِن که ایی مَردُ به ضدّ تو شهادت اَدادَن؟» 61ولی عیسی همیطو ساکت مُند و جوابی اینَدا. یه بار دگه کاهن گِپو اَ اُ ایپُرسی: «تو مسیح موعود، پُس خدای متبارکِی؟» 62عیسی به اُ ایگو: «هَستُم، و شما به پُس انسان اَگینی که دَس راست خدای کادِر نِشتِن، و وا ابروی آسَمُن اَتا.» 63اُغایه کاهن گِپو یَکّه خو ایدِرد و ایگو: «دگه شاهد ماوا چه بُکنیم؟ 64کُفر گُفتِنی تُشنُت. تصمیمتُ چِن؟» اُشُ همه به عیسی محکوم شُکِه و شُگُو حَکِشِن که بِمِرِت. 65اُغایه یه عده رو عیسی تُف شُکَردی؛ چِهمُنی شُبَست و همیطو که ایشازَه، شاگو: «نبوّت بُکن!» نگهبُنُ هم به اُ شُگِه و شُزَه.
پطرس به عیسی حاشا اَکُنت
66موکعی که پطرس هِنو پایین، توو دالُنَ، یه تا اَ نزیله ئُوی کاهن گِپو هم اُجا هُند 67و به پطرس ایدی که پهلو آتِش به خویی گرم شَکِه. اُ زن وا دِکَّت به پطرس نگاه ایکه و ایگو: «تو هم با عیسای ناصری هَستِری.» 68ولی پطرس حاشا ایکه و ایگو: «نادونُم و نافهمُم چه اَگُفتی!» اییُ ایگو و وا طَرَه در لَهَر رَه. همی موکَع کُروس بُنگ ایدا. 69یه بار دگه، چِهم اُ نزیله به پطرس کَفت و به کسوئی که اُجا ووستادَرِن، ایگو: «ایی مَرد یه تا اَ اُشُن.» 70ولی پطرس دومرتبه حاشا ایکه. یه خو بعدته، کسوئی که اُجا ووستادَرِن، یه بار دگه به پطرس شُگُو: «شکی نین که تو هم یه تا اَ اُشُویی، چون مالِ جلیلی.» 71ولی پطرس به خویی نَعلت ایکه و کَسَم ایخا، ایگو: «به ایی مَردی که اَگُفتین، ناشناسُم!» 72همو موکَع، کُروس دُفَه دوّم بُنگ ایدا. اُغایه پطرس گَپُن عیسائو وا یاد ایوا که چطو بهش ایگُفتَه: «کَبل اَ ایکه کُروس دو بار بُنگ هادِه، سه دُفَه به مه حاشا اَکُنی». پَ دلی پُر بو و گیریک ایکه.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company