مَتّی 20
20
حکایت کارگرویِ باغ انگور
1«پادشاهی آسَمُن، مثه اربابین که صُحب شَفَک در بو تا به باغ انگورُ خو کارگر بِگِنت. 2اُ با کارگرُ طِی ایکه که به هَرکُدُم روزی یه دینار که دستمزد یه روز کارگرِن، هادِه. بعد به اُشُ به باغ انگورُ خو ایفِرِستا. 3ارباب تقریباً ساعت نه صُحب در بو و به یه مُشت آدم ایدی که بیکار توو میدون ووستادَن. 4به اُشُ ایگو: ”شما هم به باغ انگور مه بِرِی و حَکتُ هرچه بَشِت بهتُ اَدَم.“ 5پَ کارگرُ هم رفتِن. ارباب دور و ور ساعت دوازده ظهر، و همیطو پِسین دور و وَر ساعت سه دوبارَه در بو و همو کار رو ایکه. 6همیطو هم دور و وَر پنج پِسین در بو و دوبارَه به چَن نُفر دگه ایدی که بیکار ووستادَرِن و به اُشُ ایگو: ”به چه تَمُن روز ایجا بیکار ووستادِین؟“ 7اُشُ جواب شُدا: ”چون هیچکَ به ما کار اینَدا.“ ارباب به اُشُ ایگو: ”شما هم به باغ انگور مه بِرِی.“ 8غایه غروب، ارباب به سرکارگرُ خو ایگو: ”به کارگرُن صدا بُکن، اَ اُشُویی که آخِر اَ همه هُندَن شروع بُکن مُزدِشُ هادَه تا به اُشُویی که اَوِّل اَ همه هُندَن بِرِسی.“ 9کارگرُنی که پِسین دور و وَر ساعت پنج سرِ کار هُندَرِن، هر تِیشُ یه دینار شُگِه. 10وختی نوبت اُشُویی بو که اَوِّل اَ همه هُندَرِن، گَمُن شُکِه که بِشتِه پول اَگِرِن، ولی به هر تِیشُ هم یه دینار شُدا. 11وختی دستمزد خو شُگِه، وا جُنِ ارباب سُک سُک شُکِه و شُگُو: 12”ایشُ که آخِر اَ همه هُندَن فَکَه یه ساعت کار شُکِه و تو به اُشُ وا ما که تَمُن روز زحمت کار وا دوشِمُ هَستَهُ زیر اَفتُو داغ کار مُکِه، یکی اِتکه!“ 13ولی صاحب باغ روخو وا یه تا اَ اُشُ ایکه و ایگو: ”رِفیک، مه ناحَکی اُمنَکِردِن. مگه ما سر یه دینار طِی مُنَکِه؟ 14پَ حک خو بِگِه و بِرَه! مه به اُیی که آخِر اَ همه هُند مَوات کَدِ تو دستمزد هادَم. 15مگه اختیار اُمنی که با مالُ خو هر کاری که مَوات بُکنُم؟ چِهم دیدن دَس و دلبازی مه اِتنی؟“ 16پَ آخِریُ اَوِّل اَبِن و اَوِّلیُ آخِر!»
پیشگویی سوّم عیسی دربارۀ مرگی
17موکعی که عیسی وا طَرَه شهر اورشلیم شَرَه، توو راه، به دوازده شاگردُ خو کنار ایکِشی و بهشُ ایگو: 18«بیگینین وا اورشلیم اَرِیم. اُجا به پُسِ انسان تحویل کاهنوی گَپ و معلموی تورات اَدِن و اُشُ، به پُسِ انسان محکوم به مرگ اَکُنِن 19و تحویل غیریهودیُ شَدَن تا به اُ رِشخَندی بُکنَن و شلاق ایبِزَنَن و به صلیب ایبِکِشَن. و اُ تو روز سوّم زنده اِبو.»
درخواست مُم یَعکوب و یوحنا
20اُغایه مُمِ یَعکوب و یوحنا، با دو تا پُسُ خو حد عیسی هُند. یَعکوب و یوحنا پُسُوی زِبِدی هَستَرِن. مُمِشُ جلوِ عیسی زانو ایزَه و ازش ایخواست که بهش یه کاری بُکنت. 21عیسی بهش ایگو: «چه تَوا؟» اُ زن ایگو: «بِگَه تا ایی دو تا پُسُوی مه توو پادشاهی تو، یه تا طَرَه راستِت و اُ یه تا طَرَه چپِت بِنینگِت.» 22عیسی جواب ایدا: «شما نادونین که چه تاوا! اِتونین اَ پیاله عذابی که مه به همی زودیُ اَخارُم، بُخارین؟» اُشُ جواب شُدا: «بله، اِتونیم.» 23عیسی ایگو: «شما هم اَ اُ پیاله ای که مه اَخارُم اَخارین، ولی بُدُنین، اختیاری دَسِ مه نین، که بگم کِ طَرَه راست و کِ طَرَه چپ مه بِنینگِت. ایی جائُو مالِ کسوئین که بَپِ آسَمُنی مه بهشُ آماده ایکِردِن.»
24وختی ده تا شاگردِ دگه ایی موضوعُ شُفَهمی، به اُ دو تا کاکا جَهل شُگِه. 25ولی عیسی به اُشُ صدا ایکه تا حدی بیان و بهشُ ایگو: «شما اَدونین که، حاکموی کوموی دگه بهشُ سَروَری اَکُنَن، و گَپوی کوم بهشُ حکم اَکُنَن. 26ولی میونِ شما ایطو نَبَشِه. هَرکَ شَوا میونِ شما گَپتِرِتُ بَشِت، بایه نوکر شما بَشِت. 27و هَرکَ شَوات میونِ شما اَوِّل بَشِت، بایه غُلُم شما بَشِت. 28حتی پُسِ انسان نَهُند تا بهش خذمت بُکنِن، بلکه هُند تا خذمت بُکنت و جُنُ خو تو راه آزادی خیلیُ هادِت.»
شفای دو تا کور
29موکعی که عیسی و شاگردُنِش اَ شهر اَریحا شارَه، یه جمعیت گَپی دُمبال عیسی راه کَفتَن. 30سر راه، دو تا مرد کور نِشتَرِن. وختی شُشنُت که عیسی اَ اُجا رد اِبودِن، جار شُزَه: «سرورُمُ، ای پُسِ داوود پادشاه، به ما رحم بُکن!» 31ولی مردم به اُشُ نهیب شُدا و شاواستَه ساکتشُ بُکنِن، ولی اُشُ بِشتِه جار شُزَه که: «سرورُمُ، ای پُسِ داوود پادشاه، به ما رحم بُکن!» 32عیسی ووستا و به اُ دوتا مرد صدا ایکه و ازشُ ایپُرسی: «تاوا بهتُ چه بُکنُم؟» 33اُشُ جواب شُدا: «سرورُمُ، ماوا چِهمُمُ بیگینِت.» 34عیسی دلی به اُشُ درد ایکه و رو چِهمُنِشُ دَس ایناها و درجا چِهمُنِشُ واز بو و دُمبال عیسی رفتَن.
Currently Selected:
مَتّی 20: PES
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company
مَتّی 20
20
حکایت کارگرویِ باغ انگور
1«پادشاهی آسَمُن، مثه اربابین که صُحب شَفَک در بو تا به باغ انگورُ خو کارگر بِگِنت. 2اُ با کارگرُ طِی ایکه که به هَرکُدُم روزی یه دینار که دستمزد یه روز کارگرِن، هادِه. بعد به اُشُ به باغ انگورُ خو ایفِرِستا. 3ارباب تقریباً ساعت نه صُحب در بو و به یه مُشت آدم ایدی که بیکار توو میدون ووستادَن. 4به اُشُ ایگو: ”شما هم به باغ انگور مه بِرِی و حَکتُ هرچه بَشِت بهتُ اَدَم.“ 5پَ کارگرُ هم رفتِن. ارباب دور و ور ساعت دوازده ظهر، و همیطو پِسین دور و وَر ساعت سه دوبارَه در بو و همو کار رو ایکه. 6همیطو هم دور و وَر پنج پِسین در بو و دوبارَه به چَن نُفر دگه ایدی که بیکار ووستادَرِن و به اُشُ ایگو: ”به چه تَمُن روز ایجا بیکار ووستادِین؟“ 7اُشُ جواب شُدا: ”چون هیچکَ به ما کار اینَدا.“ ارباب به اُشُ ایگو: ”شما هم به باغ انگور مه بِرِی.“ 8غایه غروب، ارباب به سرکارگرُ خو ایگو: ”به کارگرُن صدا بُکن، اَ اُشُویی که آخِر اَ همه هُندَن شروع بُکن مُزدِشُ هادَه تا به اُشُویی که اَوِّل اَ همه هُندَن بِرِسی.“ 9کارگرُنی که پِسین دور و وَر ساعت پنج سرِ کار هُندَرِن، هر تِیشُ یه دینار شُگِه. 10وختی نوبت اُشُویی بو که اَوِّل اَ همه هُندَرِن، گَمُن شُکِه که بِشتِه پول اَگِرِن، ولی به هر تِیشُ هم یه دینار شُدا. 11وختی دستمزد خو شُگِه، وا جُنِ ارباب سُک سُک شُکِه و شُگُو: 12”ایشُ که آخِر اَ همه هُندَن فَکَه یه ساعت کار شُکِه و تو به اُشُ وا ما که تَمُن روز زحمت کار وا دوشِمُ هَستَهُ زیر اَفتُو داغ کار مُکِه، یکی اِتکه!“ 13ولی صاحب باغ روخو وا یه تا اَ اُشُ ایکه و ایگو: ”رِفیک، مه ناحَکی اُمنَکِردِن. مگه ما سر یه دینار طِی مُنَکِه؟ 14پَ حک خو بِگِه و بِرَه! مه به اُیی که آخِر اَ همه هُند مَوات کَدِ تو دستمزد هادَم. 15مگه اختیار اُمنی که با مالُ خو هر کاری که مَوات بُکنُم؟ چِهم دیدن دَس و دلبازی مه اِتنی؟“ 16پَ آخِریُ اَوِّل اَبِن و اَوِّلیُ آخِر!»
پیشگویی سوّم عیسی دربارۀ مرگی
17موکعی که عیسی وا طَرَه شهر اورشلیم شَرَه، توو راه، به دوازده شاگردُ خو کنار ایکِشی و بهشُ ایگو: 18«بیگینین وا اورشلیم اَرِیم. اُجا به پُسِ انسان تحویل کاهنوی گَپ و معلموی تورات اَدِن و اُشُ، به پُسِ انسان محکوم به مرگ اَکُنِن 19و تحویل غیریهودیُ شَدَن تا به اُ رِشخَندی بُکنَن و شلاق ایبِزَنَن و به صلیب ایبِکِشَن. و اُ تو روز سوّم زنده اِبو.»
درخواست مُم یَعکوب و یوحنا
20اُغایه مُمِ یَعکوب و یوحنا، با دو تا پُسُ خو حد عیسی هُند. یَعکوب و یوحنا پُسُوی زِبِدی هَستَرِن. مُمِشُ جلوِ عیسی زانو ایزَه و ازش ایخواست که بهش یه کاری بُکنت. 21عیسی بهش ایگو: «چه تَوا؟» اُ زن ایگو: «بِگَه تا ایی دو تا پُسُوی مه توو پادشاهی تو، یه تا طَرَه راستِت و اُ یه تا طَرَه چپِت بِنینگِت.» 22عیسی جواب ایدا: «شما نادونین که چه تاوا! اِتونین اَ پیاله عذابی که مه به همی زودیُ اَخارُم، بُخارین؟» اُشُ جواب شُدا: «بله، اِتونیم.» 23عیسی ایگو: «شما هم اَ اُ پیاله ای که مه اَخارُم اَخارین، ولی بُدُنین، اختیاری دَسِ مه نین، که بگم کِ طَرَه راست و کِ طَرَه چپ مه بِنینگِت. ایی جائُو مالِ کسوئین که بَپِ آسَمُنی مه بهشُ آماده ایکِردِن.»
24وختی ده تا شاگردِ دگه ایی موضوعُ شُفَهمی، به اُ دو تا کاکا جَهل شُگِه. 25ولی عیسی به اُشُ صدا ایکه تا حدی بیان و بهشُ ایگو: «شما اَدونین که، حاکموی کوموی دگه بهشُ سَروَری اَکُنَن، و گَپوی کوم بهشُ حکم اَکُنَن. 26ولی میونِ شما ایطو نَبَشِه. هَرکَ شَوا میونِ شما گَپتِرِتُ بَشِت، بایه نوکر شما بَشِت. 27و هَرکَ شَوات میونِ شما اَوِّل بَشِت، بایه غُلُم شما بَشِت. 28حتی پُسِ انسان نَهُند تا بهش خذمت بُکنِن، بلکه هُند تا خذمت بُکنت و جُنُ خو تو راه آزادی خیلیُ هادِت.»
شفای دو تا کور
29موکعی که عیسی و شاگردُنِش اَ شهر اَریحا شارَه، یه جمعیت گَپی دُمبال عیسی راه کَفتَن. 30سر راه، دو تا مرد کور نِشتَرِن. وختی شُشنُت که عیسی اَ اُجا رد اِبودِن، جار شُزَه: «سرورُمُ، ای پُسِ داوود پادشاه، به ما رحم بُکن!» 31ولی مردم به اُشُ نهیب شُدا و شاواستَه ساکتشُ بُکنِن، ولی اُشُ بِشتِه جار شُزَه که: «سرورُمُ، ای پُسِ داوود پادشاه، به ما رحم بُکن!» 32عیسی ووستا و به اُ دوتا مرد صدا ایکه و ازشُ ایپُرسی: «تاوا بهتُ چه بُکنُم؟» 33اُشُ جواب شُدا: «سرورُمُ، ماوا چِهمُمُ بیگینِت.» 34عیسی دلی به اُشُ درد ایکه و رو چِهمُنِشُ دَس ایناها و درجا چِهمُنِشُ واز بو و دُمبال عیسی رفتَن.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
©️2024 Korpu Company