حزقیال 36

برکت خدا بر اسرائیل

1خداوند با من چنین سخن گفت: «ای انسان فانی، به کوه‌های اسرائیل نبوّت کرده بگو کلام خداوند را بشنوند. ای کوه‌های اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید. 2من، خداوند متعال می‌گویم: دشمنان اسرائیل با نیشخند گفتند، 'بلندی‌های باستانی شما به تصرّف ما درآمده است.'

3«بنابراین نبوّت کرده بگو که خداوند متعال چنین می‌گوید، چون ایشان تو را ویران کردند و از هر سو تو را درهم شکستند. آنگاه تو به تصرّف بقیّۀ ملّت‌ها درآمدی و مورد غیبت و افترا قرار گرفتی. 4بنابراین ای کوه‌های اسرائیل، کلام خداوند را بشنوید. خداوند متعال به کو‌ه‌ها، تپّه‌ها، جویبارها، درّه‌ها، خرابه‌های ویران و شهرهای متروکی که مورد تاراج و تمسخر ملّت‌های همسایه قرار گرفتند، چنین می‌گوید:

5«من، خداوند متعال، در آتش غیرت خود علیه بقیّۀ ملّت‌ها و بر ضد تمامی ‌اَدوم سخن گفته‌ام، چون ایشان با شادی و تحقیر سرزمین مرا به‌خاطر چراگاه‌هایش تصرّف کردند.

6«بنابراین در مورد سرزمین اسرائیل نبوّت کن و به کو‌ه‌ها، تپّه‌ها، جویبارها و درّه‌ها بگو که خداوند متعال چنین می‌گوید، من با غیرت و خشم سخن می‌گویم، به‌خاطر این‌که ملّت‌ها آن‌ها را توهین و تحقیر نمودند. 7بنابراین من، خداوند متعال، به حیات خود قسم خورده می‌گویم، قول می‌دهم که همۀ ملّت‌های اطراف تحقیر خواهند شد. 8امّا شما، ای کوه‌های اسرائیل، از شاخه‌های خود جوانه خواهید زد و برای قوم من اسرائیل میوه خواهید آورد، زیرا به‌زودی آن‌ها به خانه و وطن خود باز خواهند گشت. 9من حامی تو هستم و کشت و کار دوباره در زمین شما برقرار خواهد شد. 10من جمعیّت تو را افزون خواهم کرد. مردم اسرائیل یعنی تمام قوم در آنجا ساکن خواهند شد. مردم در شهرها مسکن خواهند گزید و خرابه‌ها بازسازی خواهند شد. 11تعداد انسان‌ها و حیوانات در تو فزونی خواهد یافت. ایشان فزونی یافته بارور خواهند گردید، و آن‌ها را مانند ایّام قدیم در آنجا ساکن کرده بیش از پیش سعادتمند خواهم نمود. آنگاه خواهید دانست که من خداوند هستم. 12من آن‌ها یعنی قوم خود اسرائیل را باز خواهم گردانید و ایشان سرزمین را اشغال خواهند کرد. این سرزمین به آن‌ها تعلّق خواهد یافت، و فرزندانشان دیگر از گرسنگی نخواهند مرد.

13«من، خداوند متعال، چنین می‌گویم: درست است که مردم می‌گویند این زمین مردم را می‌بلعد و این‌که زمین فرزندان خودش را غارت می‌کند. 14امّا از این پس، زمین مردم را نخواهد بلعید و فرزندان خود را غارت نخواهد کرد. 15این زمین دیگر سخنان تمسخرآمیز ملّت‌ها را نخواهد شنید و نیشخند قوم‌های دیگر را مشاهده نخواهد کرد. این زمین دیگر فرزندان خود را غارت نخواهد کرد.» خداوند متعال سخن می‌گوید.

زندگی تازۀ اسرائیل

16خداوند با من چنین سخن گفت: 17«ای انسان فانی، هنگامی‌که قوم اسرائیل در خاک خود زندگی می‌کردند، آن‌ را با روش‌ها و کردار خویش ناپاک کردند. رفتار ایشان در نظر من مانند ناپاکی زنی در هنگام عادت ماهانه‌اش بود. 18به‌خاطر خونی که در آن سرزمین ریختند و بُت‌هایی که با آن‌ها آن‌ را آلوده کردند، من خشم خود را بر ایشان فرو ریختم. 19من ایشان را در میان ملّت‌ها پراکنده ساختم و ایشان در میان کشورها پخش شدند و مطابق رفتار و کردارشان ایشان را داوری کردم. 20هرکجا رفتند، نام مقدّس مرا بی‌حرمت ساختند، زیرا مردم گفتند، 'ایشان قوم خداوند هستند، امّا مجبور شدند سرزمین او را ترک کنند.' 21امّا من می‌خواهم نام نیک خود را حفظ کنم، نامی که قوم اسرائیل هر جایی که رفتند، آن را بی‌حرمت کردند قوم اسرائیل هر جا رفتند، نام مرا بی‌حرمت کردند و من به نام مقدّس خود اهمیّت می‌دهم.»

22پس به قوم اسرائیل بگو خداوند متعال چنین می‌گوید: کاری را که می‌خواهم بکنم به‌خاطر شما نیست، بلکه به‌خاطر نام مقدّس خودم است که شما آن‌ را در هر کشوری که رفتید بی‌حرمت ساختید. 23هنگامی‌که قدّوسیّت نام عظیم خود را به ملّت‌ها نشان دهم، نامی ‌که شما در میان ایشان بی‌حرمت کردید. آنگاه خواهند دانست که من خداوند هستم. من، خداوند متعال، چنین سخن گفته‌ام. من با نجات شما، به ملّت‌ها نشان خواهم داد که قدّوس هستم. 24من شما را از میان قوم‌ها بیرون آورده از همۀ کشورها جمع خواهم کرد و به سرزمین خودتان باز خواهم گرداند. 25آب پاک بر شما خواهم پاشید و شما را از همۀ آلودگی‌ها و بُت‌ها پاک خواهم کرد. 26دلی تازه به شما خواهم داد و روحی تازه‌ در شما خواهم گذاشت و دل سنگی را از شما بیرون کرده دلی گوشتین به شما خواهم داد. 27روح خود را در اندرون شما خواهم نهاد و شما را پیرو احکام خود خواهم ساخت تا با‌دقّت دستورات مرا به‌جا آورید. 28آنگاه در سرزمینی که به نیاکان شما دادم، زندگی خواهید کرد و قوم من خواهید بود و من خدای شما خواهم بود. 29شما را از همۀ ناپاکی‌ها نجات خواهم داد. غلّه را فزونی خواهم بخشید و دیگر شما را دچار قحطی نخواهم کرد. 30میوۀ درختان و محصول کشتزار را فراوان خواهم کرد تا دیگر هرگز به‌خاطر گرسنگی در میان ملّت‌ها شرمسار نشوید. 31آنگاه روش‌های پلید و کردار زشت خود را به یاد خواهید آورد و از خطاها و کارهای پلید خود بیزار خواهید شد. 32بدانید که من این کار را به‌خاطر شما انجام نمی‌دهم. پس ای قوم اسرائیل، به‌ سبب روش‌های خود شرمسار و سرشکسته باشید. من، خداوند متعال، سخن گفته‌ام.»

33خداوند متعال چنین می‌گوید: «هنگامی‌که شما را از همۀ گناهانتان پاک سازم، اجازه خواهم داد دوباره در شهرهای خود زندگی کرده ویرانه‌ها را بازسازی کنید. 34زمینی که در نظر رهگذران بایر بود شخم زده خواهد شد 35و همۀ مردم خواهند گفت، 'این زمینِ بایر مانند باغ عَدَن گردیده است. و شهرهایی که خراب و ویران و منهدم بودند، مستحکم و مسکونی شده‌اند.' 36آنگاه ملل همسایه که هنوز باقی مانده‌اند، خواهند دانست که من، خداوند، شهرهای ویران را بازسازی کرده‌ام و زمین‌های بایر را دوباره بارور ساخته‌ام. من، خداوند، چنین گفته‌ام و آن‌ را انجام خواهم داد.»

37خداوند متعال چنین می‌گوید: «بار دیگر دعاهای قوم اسرائیل را اجابت خواهم کرد و جمعیّت ایشان را مانند گلّۀ گوسفند زیاد خواهم ساخت. 38همان‌طور که شهر اورشلیم در گذشته در روزهای عید از گوسفندان قربانی پُر می‌شد، شهرهای ویران و متروک هم از جمعیّت پُر خواهند گشت. آنگاه همه خواهند دانست که من خداوند متعال هستم.»

Currently Selected:

حزقیال 36: مژده

Highlight

Copy