Ліст да Гебраяў Раздзел 7

Раздзел 7

1 # Род. 14:17-20 Гэты вось Мэльхісэдэх, цар Салема, святар Бога Найвышэйшага, выйшаў насустрач Абрагаму, які вяртаўся пасля разгрому цароў, і дабраславіў яго.

2 # Геб. 1:9 Яму таксама даў Абрагам дзесяціну з усяго. Імя яго абазначае, па-першае, цар справядлівасці, а потым і цар Салема, што значыць: цар Супакою.

3 # Ян. 7:27 Без бацькі, без маці, без радаводу, без пачатку дзён і не маючы канца жыцця, ён упадобніўся Сыну Божаму і застаецца святаром навекі.

4Дык бачыце, які вялікі той, каму патрыярх Абрагам даў дзесяціну са здабычы.

5 # Ліч. 18:21 Вось, і тыя з сыноў Левія, што атрымліваюць святарства, маюць наказ браць дзесяціны з народа паводле закону, значыць ад братоў сваіх, хоць і яны выводзяцца са сцёгнаў Абрагама.

6 # Рым. 4:13 Той жа не залічаўся да іх роду, узяў, аднак, дзесяціну ад Абрагама і таго, які меў абяцанне, дабраславіў.

7Без ніякай супярэчнасці, тое, што меншае, дабраслаўляецца большым.

8 # Адкр. 1:18 І тут людзі смяротныя бяруць дзесяціны, а там Той, Хто мае сведчанне, што жыве.

9І, калі можна так сказаць, таксама і Леві, які бярэ дзесяціны, аддаў дзесяціну праз Абрагама,

10бо ён яшчэ быў у сцёгнах бацькі, калі Мэльхісэдэх выйшаў яму насустрач.

11 # Рым. 7:7; Гал. 2:21 Калі б дасканаласць дасягальнай была праз святарства левітаў, бо народ атрымаў закон ад яго, то нашто было ўстанаўляць яшчэ іншага святара на ўзор Мэльхісэдэха, а не на ўзор Аарона называцца?

12Бо са зменай святарства павінен змяніцца і закон.

13Той, пра Якога тут гаворыцца, паходзіць з іншага пакалення, з якога ніхто не служыў пры ахвярніку.

14 # Мц. 1:2; Адкр. 5:5 Ведама ж, што з Юды паходзіць наш Госпад, а Майсей нічога не казаў аб святарах з гэтага пакалення.

15Дык гэта яшчэ больш выразным становіцца, калі на ўзор Мэльхісэдэха выступае іншы святар,

16 # Як. 1:12; Адкр. 22:19 які не паводле закону цялеснага прыказання стаўся такім, але паводле магутнасці нязменнага жыцця.

17 # Пс. 110:4 Бо прыводзіцца сведчанне: «Ты – Святар навекі на ўзор Мэльхісэдэха».

18 # Рым. 8:3; Гал. 3:21 Такім чынам касуецца папярэдняе прыказанне дзеля яго кволасці і некарыснасці.

19 # Мц. 5:48; Дзеі 13:39; Рым. 3:20; Гал. 2:16; Эф. 2:18; Як. 4:8 Бо нічога не давёў той закон да дасканаласці, але быў уступам лепшай надзеі, праз якую набліжаемся да Бога.

20Тым больш, што сталася гэта не без прысягі, бо тыя станавіліся святарамі без прысягі,

21 # Пс. 110:4 а Гэты – з прысягаю Таго, Які сказаў Яму: «Прысягнуў Госпад і не пашкадуе: Ты – Святар навекі на ўзор Мэльхісэдэха».

22Вось чаму Ісус стаў Паручыцелем лепшага запавету.

23І тых многа станавіліся святарамі паводле запавету, таму што смерць не дазваляла трываць аднаму;

24Гэты праз тое, што трывае вечна, мае святарства непераходзячае.

25 # Ян. 14:6; Рым. 6:10; 1Цім. 2:5; 1Ян. 2:1; Юды 24; Адкр. 1:18 Дзеля таго і збаўляць можа Ён заўсёды тых, якія прыступаюць праз Яго да Бога, заўсёды жывы, каб за іх заступацца.

26 # Лк. 1:35; Рым. 3:23; 2Кар. 5:21; Эф. 1:20; 1Пёт. 2:22 Такога, вось, належала мець нам Першасвятара, святога, нявіннага, беззаганнага, аддзеленага ад грэшнікаў і ўзвышанага па-над неба,

27 # Святар. 9:7 Які не мае патрэбы, як першасвятары, складаць штодзень ахвяры перш за свае злачынствы, а пасля – за злачынствы народа, бо гэта Ён зрабіў раз назаўсёды, складаючы Самога Сябе.

28Бо закон стаўляе першасвятарамі людзей кволых, слова ж прысягі, што пасля закону, – Сына, дасканалага навекі.

Currently Selected:

Ліст да Гебраяў Раздзел 7: ББЧ

Highlight

Copy