YouVersion Logo
Search Icon

खास-चैले के काँम 12

12
संत्त-पतरस कय्दी शा छुड़ाया
1तेसी: ही बख्त्ते राजा हेरोदेस ऐ कलीसिया के किऐ लोग सताँणें शुरू करे। 2तेने संत्त-यूहन्ना का भाऐ याकूब तरवारी लई काटियों माँरी दिता। 3जबे तेने ऐजो जाँणी पाओ के ईयों बातो लई यहूदी लोग भे खुशी हऐ रूऐ, तअ तबे तेने संत्त-पतरस भे बाँनी पाया; अरह् तोदी (अखमीरी रोटी को तियारह् थियों)#12:3 तोदी बिशू को साजो थियों।4राजा हेरोदेस ऐं संत्त-पतरस थाँहम्बडाऐयों कय्दी दा पुवाऐ दिता, अरह् तेसी चार-चार सपाई के चार-चार पऐरे दा थंऐ दिता; ऐजो जाँणियों के (फ़सह) पाछ़ी से तेसी लोगो के सहाँम्णें हाजिर करणा चहाँव थिया। 5जबे संत्त-पतरस गाशी ऐष्णा पंऐरा लुवाऐ थुवा थिया, तअ कलीसिया के लोग तेस्की ताँईऐ पुरे मंन शी पंण्मिश्वर कैई प्रार्थना कर्दे लागी रूऐ थिऐ। 6अरह् जेसी देसे सेजा राजा हेरोदेस संत्त-पतरस पैश कर्णो वाल़ा थिया, तियों आगली ही रात्ती संत्त-पतरस दू: हथक्ड़ी शाँगल़ी दे बाने अंदे थिऐ; अरह् से दू: सपाई के बीच दे सुत्ते अंदे थिऐ, अरह् दुवारों के सहाँम्णें भे संन्त्तरी पऐरा देंदे खह्ड़े थिऐ। 7तबे: ऐक-दम प्रभू का ऐक दूत्त आऐयों तेथै कय्दखाँने दा खह्ड़ा हुवा, तबे सेजी कय्द खाँने की कुठड़ी प्रकाष-रोष्णी लई चंमम्की गऐ; अरह् तेने स्वर्गदूत्ते संत्त-पतरस की कुँछ़ थंप-थपाऐयों तिनू ऊँबे बीऊजाल़े, अरह् बुलो, “शीघा-ऊबा बीऊँज!” अरह् तबे संत्त-पतरस की शाँगल़ी-हथक्ड़ी खुलियों ऊदी धनियों पुडी पड़ी। 8तबे स्वर्गदूत्त ऐ संत्त-पतरस खे बुलो, “कंमरी दी गाच़ी भीड़, अरह् आप्णें लात्तो दे जूत्ते ला” तबे तेने तेष्णों ही कोरो; अरह् तबे तेने प्रभू के दूत्त ऐं हजो तेस्खे बुलो; चादरी लंई मेंठियों मुँह पाछ़ी चाल पड़। 9तबे पतरस तेसी पाछी-पाछी बाँईडा नींक्ल़ा, परह् तेस्के ऐजो सहम्झ ही ने आऐ रंई थी; के ऐजो का हंदो लागो, तिनके सुईणों जियों लागी रोह् थियों। 10जबे तिन्ऐं आगला अरह् दुज़ा पंऐरा पार करी पाया, तअ से तेसी लोहे के कुवाड़ों कैई पंह्ईचे, जेथै शी बंईजारो की ढबै बाट बाँऐडी ज़ाँव थी; अरह् सेजो लोहे को कुवाड़ भे तिनखे आप्णें आप खुली गुओं, तबे से तेसी कुवाड़ो शे बाँईडे हुटे; अरह् तियों गल़ी के आखरी कुँणें तोड़ी पंह्ईच़्णों गाशी, सेजा स्वर्गदूत्त ऐक-दमं संत्त-पतरस की नंजर शा छ़ाई-माँई हुवा। 11तबे संत्त-पतरस शुह्झ़ी-होष दा आऐ, तबे तिन्ऐ आपू ही आरी बुलो; “ऐबे मुँऐ जाँणी पाव, के प्रभू ऐ आप्णा दूत्त डेयाल़ियों मुँह राजा हेरोदेस के हाथ शा छुड़ाऐया, अरह् यहूदियों के बादे भोर्षे गाशी पाणीं फेरियों तिनका बादा पलाँन खत्त्म करियों मुँह बंचाऐ दिता।” 12जबे तेस्के ऐजो सब सहम्झ आओ, तअ से यूहन्ना की माँ मरियम कागी आया; सेजा (यूहन्ना जेस्खे मरकुस बुली थिया) अरह् तेथै बैजाऐ भहित्ते बिश्वाषी भाऐ-बंईणों कठै हऐयों संत्त-पतरस छुड़ोणों की ताँईऐं प्रभू पंण्मिश्वर शी ऐक मंन, अरह् ऐक चींत्त हऐयों प्रार्थना कर्दे लागी रूऐ थिऐ। 13जबे संत्त-पतरस ऐं बाईडे दाँई शो दुवार ठक-ठकाऐ लो थियो, तअ ऐजो देख्दे के कुँण असो; तअ ऐक रोंदे नाँव के दासी दुवारो कैई आऐ। 14संत्त-पतरस के भाषा पह्छयाँणियों तिऐं दासी ऐं खुशी के माँरे तिनखे दुवार ने ऊँडो खुली, परह् से आगे बिच़्ड़ियों पाछू भींटी हुटी; अरह् तिनू सोभी बिश्वाषी भाऐ-बंईणों खे बुलो; के संत्त-पतरस बाईडे दाँई दुवाँरंह् कैई खह्ड़े असो। 15तिनू लोगे ऐं तियों खे बुलो, “तेरी तअ बुद्धी खराब असो।” परह् तिऐं हजो भे हुम्कियों बुलो, के ऐजी साच्ची बात असो; तबे तिन्ऐ बुलो, के से तिनका “स्वर्गदूत्त हऐ सको।” 16संत्त-पतरस दुवार ठक-ठकाँदे लागे ही अँदे रूऐ, परह् जबे तिन्ऐ तिनखे दुवार ऊँडो खुलो; तअ तिन्ऐ तबे संत्त-पतरस आप्णी आखिऐ देंखे, अरह् तिनू लोगों के देख्दे ही तूरंबाँणच़ूटे। 17तबे संत्त-पतरस ऐं तिनखे चुप्पी रंहणों का ईशारा करा, अरह् तिन कैई बुलो; के कैशा दाँई पंण्मिश्वर ऐं मुँह कंय्दखानें शा बाँईडा गाड़ा, तबे संत्त-पतरस ऐ “याकूब अरह् तिनू सोभी भाई-बंईणों कैई तिनू बादी बातो के खबर दित्ती।” अरह् तबे से आपु तेथै शे नींक्ल़ियों कैथी ओकी जागे दे हुटे। 18जबे सेजी रात्त बियाऐ गंऐ, अरह् देस आओं; तअ ऐजी बात शुँणियों सपाई मुँझी हारकुँजी हऐ, के पता ही ने पतरस कैथे गुवा; अरह् तेस्खे का हंईयों से ईयों बातो शे परीशाँन हुऐ। 19जबे राजा हेरोदेसे ऐ संत्त-पतरस की खोज करी लऐ थी, अरह् तेस्का किऐ भे पता ने लागो थिया; तअ तेने तिनू पंऐरेदारों कैई शी बादी पुछ-ताछ़ करियों तिनखे मुँऊत्ती की सजा देणों की अज्ञाँ दिती, अरह् आपु सेजा राजा हेरोदेस तेथै शा यहूदिया ईलाका छ़ोड़ियों कैसरिया नंगर खे हुटा, अरह् से तबे तैथी रंह्दा लागा।
राजा हेरोदेस मंरी गुवा
20राजा हेरोदेस सूर, अरह् सैदा, के लोगो शा बैजाऐ नींराज हऐ रूवा थिया, तबे सेजे बादे सूर अरह् सैदा के लोग ऐक दल़ बंणियों राजा हेरोदेस कैई आऐ; अरह् से राजा के देंख्ह भाल़ कर्णों वाल़े बलास्तुस नाँव के आदमी मंनाँऐयों मिलाप कराँणा चहाँव थिऐ; किन्देंखे के तिनको बादो देश नाँज-पाँणी खे राजा हेरोदेस के ईलाके गाशी ही दारंम-दार थियों। 21खास देसे राजा हेरोदेस राज घहरी के खोट्णों बाँम्बियों सिंगास्हणों गाशी बईठा, अरह् लोगो खे भाष्ण देदा लागा। 22तबे तियों परजा के बादे लोग साथी लेल्लयाँदें लागे के “ऐजी तअ कोसी देव्ते की बाँणी असो; ऐजी बाँणी कोसी आदमी की ने आथी।” 23तेसी ही बख्त्ते तेख्णीं प्रभू के ऐक दूत्त ऐं तेसी राजा हेरोदेस दी किन्दी की ऐक-दंम शाह्ट लाऐ; किन्देंखे के तेने पंण्मिश्वर के बड़ियाऐ ने करी थी, अरह् तेख्णीं तेसी ही बख्त्ते राजा हेरोदेस दे कीड़ै पड़े, अरह् से तेख्णीं मँरी गुवा। 24परह् पंण्मिश्वर का बचन बढ़दा अरह् फऐल्दा लागा। 25बरनबास अरह् शाऊल ऐ आप्णी सेवा यरूशलेम दे पुरी करियों पाछ़ू आऐ; तअ तिन्ऐ यूहन्ना भे जैस्खे मरकुस बुली थिया, तेसी भे आप्णी गईलो पाछू आँणा।

Highlight

Share

Copy

None

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in