2 සාමුවෙල් 18:1-18

දාවිත්, තමා සමඟ වූ මිනිසුන් එක් රැස් කරවා, දහසේ සේනාධිපතීන් ද සියයේ සේනාධිපතීන් ද පත් කළේ ය. දාවිත් හේවායින්ගෙන් තුනෙන් කොටසක් යෝවාබ්ගේ අණ යටතේ ද තවත් තුනෙන් කොටසක් සෙරූයාගේ පුත්‍ර, යෝවාබ්ගේ සහෝදර අබිෂයිගේ අණ යටතේ ද අනෙක් තුනෙන් කොටස ගිත්තීය ඉත්තයිගේ අණ යටතේ ද පිටත් කර යැවී ය. “මාත් සැබවින් ම ඔබ සමඟ පිටතට එනවා” යි රජු හේවායින්ට පැවසී ය. එහෙත් ඒ මිනිස්සු, “ඔබ පිටතට නො යා යුතුයි. අපට පලා යන්නට සිදු වූවත් ඔවුන් අප ගැන සලකන්නේ නැත. අපෙන් හරි අඩක් මැරුණත් ඔවුන් ගණන් ගන්නේ නැත. එහෙත් ඔබ අපගේ දස දහසක් මෙන් වටී. එබැවින් ඔබ පුරය තුළ ම සිට අපට ආධාර එවීම යෙහෙකැ” යි කීහ. “වඩා හොඳයයි ඔබට පෙනෙන දෙයක් මම කරන්නම්” යි රජු ඔවුන්ට පැවසී ය. එබැවින් මුළු හමුදාව සියයේ හා දහසේ සේනාංක වශයෙන් පිටතට ගමන් කරන තෙක්, රජු පුර දොරටුව පසෙක සිටගෙන සිටියේ ය. රජු යෝවාබ්ට, අබිෂයිට හා ඉත්තයිට අණ කරමින්, “මා වෙනුවෙන් අබ්සලොම් තරුණයාට මෘදු ලෙස සලකන්නැ” යි කීවේ ය. අබ්සලොම් සම්බන්ධයෙන් එක් එක් සෙන්පතියාට රජු දුන් නියෝගය සියලු හේවායින්ට ඇසුණි. හමුදාව ඉශ්‍රායෙල් හා සටනට රණබිමට ගමන් ගත්හ. එප්‍රායිම් වනයේදී යුද්ධය ඇරඹිණ. මෙහිදී දාවිත්ගේ මිනිසුන් විසින් ඉශ්‍රායෙල් හමුදාව පරාජය කෙරිණ. එදින මැරී ගියවුන්ගේ ගණන ඉමහත් ය; විසිදහසක් පමණ දෙනෙකි. සටන මුළු ගම-රට පුරා ම පැතිර ගියේ ය. ඒ දවසේ කඩුව වැනසූ ජීවිතවලට වඩා වැඩි ගණනක් වනාන්තරය වැනසී ය. මේ අතර දාවිත්ගේ මිනිසුන්ට අබ්සලොම් මුණ ගැසිණ. අබ්සලොම් තම කොටළුවා පිට යද්දී කොටළුවා ඝන අතු සහිත මහ ඒලා ගසක් යටින් ගමන් ගත්තේ ය. අබ්සලොම්ගේ හිස එහි අතුවල පටැලිණි. ඔහු අහසත්, පොළොවත් අතර එල්ලී සිටියදී ඔහු නැගී ගිය කොටළුවා දිගට ම යන්නට ගියේ ය. ඒ දුටු එක් මිනිහෙක් යෝවාබ්ට ඒ වග දන්වමින්, “අන්න, අබ්සලොම් ඒලා ගසක එල්ලී සිටිනවා මා මේ දැන් දුටුවා” යි කීවේ ය. තමාට එසේ කී මිනිසා ඇමතූ යෝවාබ්, “මොනවා! ඔබ ඔහු දුටුවා? එසේ නම් ඔබ එතැනදී ම ඔහුට පහර දී බිම හෙළුවේ නැත්තේ ඇයි? එසේ කළා නම් මා ඔබට රිදී ෂෙකෙල් දහයකුත් වීර-ඉඟ පටියකුත් දෙනවා නො වේ දැ” යි කීවේ ය. එහෙත් ඒ මිනිසා පිළිතුරු දෙමින්, “රිදී ෂෙකෙල් දහසක් මගේ දෝතට දුන්නත්, රජුගේ පුතුට එරෙහිව මා මගේ අත ඔසවන්නේ නෑ. අප අසා සිටියදී ම රජු ඔබටත්, අබිෂයිටත්, ඉත්තයිටත් නියෝග කරමින්, ‘මා උදෙසා අබ්සලොම් තරුණයා රැකගන්නැ’ යි කීවා. ඇරත් මා ඔහුගේ ජීවිතයට එරෙහිව ද්‍රෝහි ව ක්‍රියා කළේ නම්, ඔබ පැත්තකට වී සිටීවි. රජුගෙන් මේ කිසිවක් සැඟවී නැතැ” යි කීවේ ය. එවිට යෝවාබ්, “මෙතැන නුඹ සමඟ කාලය නාස්ති කළ නො හැකැ” යි කියමින් හෙල්ල තුනක් අතින් ගෙන, ඕක් ගසේ එල්ලී, තවමත් පණ පිටින් සිටි අබ්සලොම්ගේ හදවතට ඇන්නේ ය. යෝවාබ්ගේ අවි ගෙන යන තරුණයන් දස දෙනෙක් ද වට වී අබ්සලොම්ට පහර දී ඔහු මරා දැමූහ. ඉන්පසු යෝවාබ් හොරණෑව හැඬවූයෙන් හමුදාව ඉශ්‍රායෙල් ලුහුබැඳීම නැවැත්වූහ. මන්ද යෝවාබ් ඔවුන් වැළැක්වූවේ ය. ඔවුහු අබ්සලොම් ගෙන, කැලයේ මහ වළක හෙළා, ඔහු පිට විශාල ගල් ගොඩක් ගොඩ ගැසූහ. මේ අතර ඉශ්‍රායෙල්වරු සියල්ලෝ එකිනෙකා තම තමාගේ ගෙවලට පලා ගියහ. අබ්සලොම් ජීවත් ව සිටියදී, “මගේ නම ගෙන යන්නට මට පුතකු නැතැ” යි කියමින් තමා සිහිගැන්වීමට සැමරුම් කණුවක් රජුගේ මිටියාවතේ ඉදිකර තිබිණ. ඔහු එම කණුවට තමාගේ ම නම තැබී ය. අද දවස දක්වාත් එය අබ්සලොම් ස්මාරකය නමින් හැඳින් වේ.