2 සාමුවෙල් 13:1-36

තවද කලකට පසු මෙසේ සිදු විණ. දාවිත්ගේ පුත් අබ්සලොම්ට සුරූපී සහෝදරියක වූවා ය. ඇගේ නම තාමාර් ය. දාවිත්ගේ පුත් අම්නෝන් ඇයට පෙම් බැන්දේ ය. අම්නෝන් තම සහෝදරිය වූ තාමාර් නිසා කොතරම් සිත් තැවුලට පත් වූයේ ද යත් ඔහු රෝගාතුර විය. මන්ද ඇය කන්‍යාවියක වූ නිසා ඇයට කිසිවක් කිරීමට තමාට නො හැකි බව ඔහුට පෙනුණේ ය. අම්නෝන්ට, යෝනාදාබ් නම් වූ මිතුරෙක් සිටියේ ය. ඔහු දාවිත්ගේ සහෝදර ෂිමෙයාගේ පුත්‍රයා ය. ඔහු උපාය දක්ෂයෙකි. ඔහු අම්නෝන් අමතමින්, “රාජ පුත්‍රය, ඇයි මේ උදයෙන් උදය ඔබ මෙතරම් ඇදිලා ගිහිල්ලා? ඇයි මට නො කියන්නේ?” යි ඇසී ය. අම්නෝන් පිළිතුරු දෙමින්, “මගේ සහෝදර අබ්සලොම්ගේ සොහොයුරිය වන තාමාර්ට මම ආලය කරමි” යි කීවේ ය. යෙහෝනාදාබ් උපදෙස් දෙමින්, “යහනේ වැතිරී, අසනීප වග අඟවන්න. ඔබ බලන්නට ඔබේ පියා පැමිණි කල, ඔහුට කතා කොට, ‘මගේ සහෝදරී, තාමාර් පැමිණ, මට අහරට රොටි දෙනවාට කැමතියි; ඇය මා ඉදිරිපිට අහර පිළියෙල කළා වේ. එවිට මම ඒ දෙස බලා සිට, ඇගේ අතින් අහරක් ගන්නම්’ කියා කියන්නැ” යි කී ය. එබැවින් අම්නෝන් වැතිරී, අසනීප වග ඇඟවී ය. ඔහු බලන්නට රජු පැමිණි කල, අම්නෝන් ඔහු අමතමින්, “මගේ සහෝදරිය, තාමාර් පැමිණ මා ඉදිරිපිට කැවිලි සෑදුවා වේ; එවිට ඇගේ අතින් ඒවා භුක්ති විඳින්නට මට හැකි යැ” යි කීවේ ය. දාවිත් රජ මැදුරේ තාමාර්ට පණිවුඩ යවමින්, “ඔබේ සහෝදර අම්නෝන්ගේ නිවසට ගොස්, ඔහුට කෑමක් හදා දෙන්නැ” යි දැන්වී ය. එබැවින් තාමාර් තම සහෝදර අම්නෝන්ගේ නිවසට ගියා ය. ඔහු වැතිරී හුන්නේ ය. ඈ පිටි මිශ්‍රණය අනා, ඔහු ඉදිරිපිටදී රොටි තනා, ඒවා පිලිස්සුවා ය. ඉන්පසු ඈ බඳුන ගෙන, ඔහුට රොටි පිළිගැන්වූවා ය. එහෙත් ඒවා කෑම ප්‍රතික්ෂේප කළ අම්නෝන්, “හැම කෙනකු ම මෙතැනින් ඉවතට යවන්නැ” යි කීවේ ය. එවිට සැවොම ඔහු වෙතින් ඉවත් වූහ. ඉන්පසු අම්නෝන් තාමාර්ට අඬගසා, “ඔබේ අතින් කෑම කන පිණිස, මගේ නිදන කාමරයට කෑම ගෙනෙන්නැ” යි කීවේ ය. තාමාර් තමා හැදූ කැවිලි, තම සහෝදර අම්නෝන්ගේ නිදන කාමරයට ගෙන ගියා ය. ඔහුට කෑමට ඇය ඒවා ඔහු වෙත ගෙන ගිය කල, ඇය අල්ලා ගත් ඔහු, “එන්න, මා සහෝදරී මා හා යහනට එන්නැ” යි කීවේ ය. ඈ උත්තර දෙමින්, “එපා මා සොහොයුර, මට බලහත්කාරකමක් නො කරන්න. ඉශ්‍රායෙල්හි එබන්දක් නො සිදු විය යුතුයි. මෙබඳු නින්දිත ක්‍රියාවක් නො කරන්න. මා ගැන හිතන්න; මා කෙලෙස ඒ අවමානය සඟවා ගන්න ද? ඔබ ගැන සිතන්න; ඔබ ඉශ්‍රායෙල්හි නින්දිත විගඩමෙක් වනු ඇත. එනිසා කරුණාකර රජ්ජුරුවන් සමඟ කතා කර ගන්න. ඔහු ඔබට මා නො දී සිටින්නේ නැතැ” යි කීවා ය. එහෙත් ඔහු ඇයට සවන් දුන්නේ නැත. ඔහු ඇයට වඩා ශක්තිමත් වූ බැවින්, ඔහු ඇය දූෂණය කළේ ය. අම්නෝන් ඉන්පසු දැඩි වෛරයකින් ඇයට වෛර කරන්නට වන්නේ ය. ඇත්තෙන් ම ඔහු ඇයට ආලය කළාට වඩා, බොහෝ වැඩියෙන් ඔහු ඇයට වෛර කරන්නට වන්නේ ය. “නැගිට, පලයන් යන්නැ” යි අම්නෝන් ඇයට කීවේ ය. “එපා! මා සහෝදරය, මා පිට මං කිරීම දැනට ම ඔබ මට කළ අපරාධයට වඩා බරපතළ යැ” යි ඈ කීවා ය. එහෙත් ඔහු ඇයට කන් දුන්නේ නැත. ඔහු තමාට සේවය කළ තරුණයාට කතා කොට, “මේ ස්ත්‍රිය මා ඉදිරියෙන් පිටතට ඇද දමා, දොර අගුල්ලනු” යි කී ය. ඇය ඇඟ ලා සිටියේ රජුගේ කන්‍යා දූවරුන් ඇඟලන නා නා වර්ණ විසිතුරු වස්ත්‍රයකි. ඔහුගේ සේවකයා ඇය පිටතට යවා, ඇය ගිය පසු, දොරගුළු ලෑවේ ය. තාමාර් තම හිස මත අළු දමා ගනිමින්, තම දිගු වස්ත්‍රය ඉරා ගත්තා ය. ඈ, තම හිස මත තම අත තබාගෙන, ගමන් ගත්තේ උස් හඬින් වැලපෙමිනි. එවිට ඇගේ සහෝදර අබ්සලොම් ඇය අමතමින්, “ඔබේ සහෝදර අර අම්නෝන් ඔබ හා සිටියා ද? දැන් නිහඬ වන්න, මගේ සහෝදරිය, ඔහු ඔබේ සහෝදරයායි. මේක හිතට ගන්න එපා” යි කීවේ ය. තාමාර් තම සහෝදර අබ්සලොම්ගේ නිවසේ අසරණ ව වාසය කළා ය. දාවිත් රජු මේ සියල්ල ඇසූ කල, කෝපාවිෂ්ට විය. එහෙත් අබ්සලොම් හොඳක් හෝ නරකක් හෝ වචනයකුදු අම්නෝන්ට කීවේ නැත; ඔහු තම සහෝදරිය තාමාර් කෙලෙසූ නිසා අබ්සලොම්, අම්නෝන්ට වෛර බැන්දේ ය. පුරා වසර දෙකකට පසු අබ්සලොම්ගේ බැටළු ලොම් කපන්නන් එප්‍රායිම් දේශ සීමා අසල බාල්-හාසොර්හි සිටියදී, අබ්සලොම් එහි එන්නැයි රජුගේ පුතුන් සියල්ලන්ට ම ඇරියුම් කළේ ය. අබ්සලොම්, රජු හමුවට ගොස්, “ඔබගේ සේවක මගේ බැටළු ලොම් කපන්නන් ඇවිදින්; රජතුමාත්, එතුමාගේ නිලධාරිනුත් ඔබේ සේවක මා සමඟ එන්නේ දැ” යි ඇසුවේ ය. රජු පිළිතුරු දෙමින්, “නැත මා පුත, අප සැවොම යා යුතු නැහැ. අප ඔබට බරක් විය යුතු නැහැ” යි කීවේ ය. අබ්සලොම් පෙරැත්ත කළ නමුත් රජු එහි යෑමට කැමති වූයේ නැත. එහෙත් ඔහු තම ආශිර්වාදය ඔහුට දුන්නේ ය. “එහෙම නම් මා සහෝදර අම්නෝන් අප සමඟ ඒවා” යි අබ්සලොම් පැවසී ය. රජු පිළිතුරු දෙමින්, “ඔහු ඔබ සමඟ යා යුත්තේ මොකට දැ?” යි ඇසී ය. එහෙත් අබ්සලොම් ඔහුට පෙරැත්ත කළ කල්හි රජු, අම්නෝන් ද රජුගේ සෙසු පුතුන් සියල්ලන් ද ඔහු සමඟ යැවී ය. අබ්සලොම් තම සේවකයිනට නියෝග කරමින්, “මේ අසනු! අම්නෝන් මිදි යුෂ බී විනෝද සිතින් සිටින විට, ‘අම්නෝන්ට පහර දෙනු’ යි මා කී කල ඔහු මරා දමනු. භය නො වන්න. නුඹලාට නියෝග කරන්නේ මම නො වෙම් ද? ශක්තිමත් ව, එඩිතර ව සිටිනු” යි කීවේ ය. එබැවින් අබ්සලොම්ගේ මිනිස්සු අබ්සලොම් නියෝග කළ පරිදි අම්නෝන්ට කළෝ ය. එවිට රජුගේ පුත්තු සැවොම නැගිට, තම කොටළුවන් පිට නැගී, පලා ගියහ. ඔවුන් එසේ ආපසු එන අතරේ දාවිත්ට පුවත සැල වූයේ, “අබ්සලොම්, රජුගේ සියලු පුතුන් ගසා හෙළී ය. එක් කෙනකුදු ඉතිරි ව නැත” කියා ය. රජු නැගිට, තම හැඳිවත් ඉරාගෙන, බිම වැතිරුණේ ය. ඔහුගේ සේවක සියල්ලෝ ද තම හැඳිවත් ඉරාගෙන, ඔහු පසෙකින් සිටගත්හ. එවිට දාවිත්ගේ සහෝදර ෂිමෙයාගේ පුත් යෝනාදාබ් කතා කරමින්, “ඔවුන් රජුගේ සියලු පුත් කුමාරවරුන් මරා දැමුවායයි නො සිතුව මැනවි මා ස්වාමිනි; මැරුණේ අම්නෝන් පමණි. තම සහෝදරිය, තාමාර්, අම්නෝන් විසින් කෙලෙසූ දා පටන් මෙසේ කිරීමට අබ්සලොම් ඉටාගෙන තිබුණා. එබැවින් රජුගේ සියලු පුත්‍රයින් මැරුණු වගට වූ ආරංචිය ගැන මගේ ස්වාමියා වූ රජතුමා සිතට නො ගන්න. මැරුණේ අම්නෝන් පමණි” යි කීවේ ය. මේ අතර අබ්සලොම් පලා ගියේ ය. මුරකාවලෙහි සිටි තරුණයා විපරමින් බැලූ කල, මෙන්න ඔහුට බටහිරින් කඳු පැත්තේ සිට පහළට දිවෙන මාවතේ එන බොහෝ දෙනකුගෙන් යුත් පිරිසක් පෙනෙන්නට විය. මුර සෙබළා රජුට ඒ වග දැනුම් දෙමින්, “කන්ද පැත්තේ හෝරොනායිම් දෙසින් මිනිසුන් එනවා මට පෙනේ යැ” යි කීවේ ය. එවිට යෝනාදාබ්, රජු අමතමින්, “අන්න, රජුගේ පුත්‍රයින් එනවා! ඔබේ සේවක මා කී දේ තමයි සිදුව ඇත්තේ” යි කීවේ ය. ඔහු එසේ කියා නිම වනවාත් සමඟ ම එහි පිවිසි රජුගේ පුත්තු මහ හඬින් ලතෝනි නගන්නට වන්හ. රජු ද රාජ සේවකයින් සියල්ලෝ ද දැඩි ශෝකයෙන් වැලපෙන්නට වන්හ.