أيث-روما 2
2
لْحِسَاب ن أَربِّـي اَقَاث نِيشَان
1إِذن آي اَرْيَاز، شك مڒَا تْعيَّابذ خ يِوْذَان، أَتَاف وَار غَارك بُو ڒْحَقّ مِين مَا ثعْنِيذ. لِأَنَّا خْمِي تْعيَّابذ خ شَان يِجّن، تْعيَّابذ خ يِيخف نّش، مَايمِّي؟ لِأَنَّا شك تݣّذ كِيف-كِيف مَامّش تݣّن نِثْنِي! 2وَاه، نشِّين نسّن قَا لْعِقَاب ن أَربِّـي يهوَّا نِيشَان خ يِنِّي يتݣّن ثِمسْڒَايِين-أَ. 3آي اَرْيَاز، إِيوَا مِين تْفكَّرذ؟ مَا اَذ تْنجْمذ زِي لْعِقَاب ن أَربِّـي وَامِي تْعيَّابذ خ يِيْنَا أُو شك تݣّذ ثْمسْڒَايِين-أَ كِيف-كِيف اَم نِثْنِي؟ 4نِغ ثْسحْقَارذ لْحَنَانَا يمْغَارن ن أَربِّـي ذ صّْبَر نّس ذ ڒْخَاضَر إِي غَارس؟ مَا وَار ثْسِّينذ أَربِّـي س لْحَنَانَا نّس يرزُّو اَش د يسْبيّن اَبْرِيذ بَاش اَذ تُوْبذ؟
5وَلَكِن شك س ثْغنَّانْت-أَ إِي ذَايك ذ وُوْڒ نّش وَار يتُوْبن شَا تسْمُوْنِيذ اَغْضَاب إِ يِيخف نّش اَڒ يُوْم لْحِسَاب ذ لْعِقَاب، نْهَار إِي ذِي د غَا يمظْهَار ڒْحُكم ن أَربِّـي س ڒْحَقّ. 6ثُمَّا اَذ يخدْجس أَربِّـي مْكُڒ يجّن خ ڒخْذَايم نّس. 7أَذَاسن يُوْش ثُوْذَارْث وَار يفنِّين شَا إِ يِنِّي يصبَّارن تݣّن لْحَسَانَاث، لِأَنَّا رزُّوْن خ لْهِمَّا ذ ؤُوقَّار ذ ثُوْذَارْث نِّي يتْدُوْمَان. 8وَلَكِن اَغَارْسن يِيڒِي لْحِسَاب ذ لْعِقَاب غَار يِنِّي يرزُّوْن إِ يِيخف نْسن وَاهَا ذ يِنِّي وَار يتْطِيعِين شَا إِ لْحَقِيقَا ذفَّارن مِين وَار يدْجِين شَا نِيشَان. 9أَذ يِيڒِي ؤُزِيَّار ذ تَمَارَا خ كُڒ بْنَاذم يتݣَّن سَّيِّئَاث، خ يِنِّي زِي أَيث-إِسْرَائِيل ذ يمزْوُوْرَا عَاذ ذ يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِيل. 10وَلَكِن اَذ تِيڒِي لْهِمَّا ذ ؤُوقَّار ذ ڒهْنَا إِ مَارَّا يِنِّي يتݣَّن لْحَسَنَاث، أَيث-إِسْرَائِيل ذ يمزْوُوْرَا عَاذ ذ يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِيل. 11لِأَنَّا أَربِّـي وَار يتݣّ شَا س وُوْذمَاون.
12شُوْف، مَارَّا يِنِّي يعصَّان نِثْنِي وَار غَارْسن تِيڒِي بُو شَّرِيعَا، أَتَاف اَذ فْنَان بْڒَا شَّرِيعَا. وَلَكِن يِنِّي يعصَّان اَتَاف غَارْسن شَّرِيعَا، أَذ تْوَاحَاكْمن عْلَاحْسَاب شَّرِيعَا نِّي. 13لِأَنَّا يوْذَان وَار تْمصْڒِيحن شَا اَك أَربِّـي مڒَا تْصنَّاطن وَاهَا إِ وَاوَاڒ ن شَّرِيعَا؛ لَّا، يِنِّي يتݣّن اَرَّاي س مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا، أَتَاف ذ يِنِّي إِي يتْمصْڒَاحن اَك أَربِّـي. 14أُو ذ صَّح، يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِل وَار غَارْسن شَا شَّرِيعَا، مَعْلِيك تݣّن اَرَّاي س نِّيْيث نْسن مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى، أَتَاف نِثْنِي اَذ يڒِين ذ شَّرِيعَا س يِيخف نْسن وَاخَّا وَار غَارْسن شَا شَّرِيعَا ن مُوْسَى. 15يِيْنَا سظْهَارن-د بلِّي مِين يُوْرِين ذِي شَّرِيعَا اَقَاث غَارْسن يُوْرَا ذݣ وُوْڒَاون نْسن. ڒَعْقُوْڒَاث نْسن إِي زِي صَحّن مَانَايَا، ضَّمِير نْسن يعدْجم-اَسن خْمِي تݣَّن مِين يدْجَان ذ اَصبْحَان نِغ ذ مِين يدْجَان وَار يحْڒِين. 16ئِقَّار لْإِنْجِيل إِي زِي تْحدَّاثغ: مَانَايَا اَذ يِيڒِي ذِي نْهَار نِّي خْمِي غَا يحَاسب أَربِّـي خ وفُوْس ن عِيْسَى لْمَسِيح مَارَّا مِين ينُوْفَّرن ذݣ وُوْڒَاون ن يِوذَان.
مِين يُوْرِين خ أَيث-إِسْرَائِيل ذِي شَّرِيعَا ن سِيذْنَا مُوْسَى؟
17إِيوَا شك، مڒَا ثْحسّْبذ يخف نّش ذ اَئِسْرَائِيلِي، تْرَاجِيذ زِي شَّرِيعَا، تفْتَخَارذ س لْعَلَاقَا نّش اَك أَربِّـي. 18مڒَا شك ثسّْنذ مِين يخس أَربِّـي، ثسّْنذ عَاوذ اَذ تِيخْضَرذ مِين يدْجَان نِيشَان لِأَنَّا شَّرِيعَا ن مُوْسَى ثسْفهَّام-يش. 19مڒَا شك اَقَاش متْأَكّد ثْزمَّرذ اَذ تْسُوْيُوْرذ يضَرْغَاڒن، شك عَاوذ اَقَاش ذ نُّوْر إِ يِنِّي يدْجَان ذِي ثَادْجسْت، 20ثْنصّْحذ يِنِّي وَار يسِّينن، ثْسڒْمَاذذ يمزيَانن، لِأَنَّا غَارك ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى مَارَّا ثُوْسْنَا#2.20 ثُوْسْنَا نتَّاث ذ لْمَعْرِفَا. ذ لْحَقِيقَا. 21إِيوَا شك إِي يسڒْمَاذن يِنِّي، مَايمِّي وَار ثْسڒْمِيذذ شَا يخف نّش؟ شك تْحدَّاثذ ثقَّارذ: "وَار تَاشَار شَا." ئِي شك، مَا تَاشَارذ؟ 22ثقَّارذ: "وَار زنَّا شَا." ئِي شك، مَا ثْزنِّيذ؟ شك تْعِيفِّيذ لأَصْنَام. ئي شك، مَا تَاشَارذ زِي ثمْزِيذَاوِين؟ 23شك يتفْتَخَارن زِي شَّرِيعَا، مَا وَار تْوقَّرذ شَا أَربِّـي خْمِي ثْعصِّيذ مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى؟ 24أَقَا مَامّش يقَّار لْكِتَاب: <آي أَيث-إِسْرَائِيل، خ سَّبَاب نْوم مِينْزِي قَّارن اَوَاڒن وَار يحْڒِين خ يِيسم ن أَربِّـي يِنِّي وَار يدْجِين شَا زِي أَيث-إِسْرَائِيل.>
25شك مڒَا ثْخدّْمذ س مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا، أَتَاف طَّهَارث#2.25 طَّهَارث نتَّاث ذ اَحجّم نِغ ذ اَخْثَان نِغ ذ لْخِتَام. نّش اَذ تِيڒِي غَارس اَرْبح. وَلَكِن مڒَا ثْعصِّيذ شَّرِيعَا، أَتَاف اَذ تِيڒِيذ اَخْمِي وَار ثݣِّيذ شَا طَّهَارث. 26إِنَّمَا، مڒَا ذِنِّي شَان يِجّن وَار يݣِّي شَا طَّهَارث، نتَّا يخدّم س مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى، أَتَاف وَانِيتَا يتْوَاحسَاب اَخْمِي يݣَّا طَّهَارث. 27يعْنِي ونِّي يخدّْمن س مِين ذَايس ذِي شَّرِيعَا ن مُوْسَى، وَاخَّا وَار يݣِّي شَا طَّهَارث ذِي دَّات، أَخَاش يحْكم شك إِي غَار يدْجَا لْكِتَاب نِّي ذ طَّهَارث. مَايمِّي؟ لِأَنَّا شك ثْعصِّيذ شَّرِيعَا. 28لِأَنَّا ونِّي يدْجَان ذ أَئِسْرَائِيلِي ذ صَّح، وَار يدْجِي اَم ونِّي د يتْبَانن اَم يسْرَائِيلِيْين ذِي دَّات وَاهَا. عَاوذ طَّهَارث ن صَّح وَار ثدْجِي شَا ذ ثنِّي د يتْبَانن غَار بَرَّا وَاهَا خ دَّات. 29وَلَكِن اَئِسْرَائِيلِي يدْجَان ذ صَّح يتِيڒِي غَارس مَانَايَا غَار ذَاخڒ. أُو ذ طَّهَارث ن صَّح تِيڒِي ذݣ وُوْڒ س أَرُّوح ن أَربِّـي، وَار يدْجِي بُو س شَّرِيعَا. بْنَاذم-أَ وَار ث تْشكَّرن شَا يِوْذَان، ئِتْشكَّر-يث أَربِّـي.
Currently Selected:
أيث-روما 2: ريف
Highlight
Share
Copy

Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in