14
عیب نا لاؤ
1اوہنوں جیہڑا اِیمان وِچ کمزور اے۔ تُسی قبول تے کرو۔ پر شک شُبہ دے جھگڑیاں لئی نئیں۔ 2کِسے دا اِیمان اے پئی مَیں سبھ کُجھ کھاواں پر ہور کوئی جیہڑا کمزور اے۔ سو ساگ پَتّر کھاندا اے۔ 3تے جیہڑا کھان والا اے اوہ اوہنوں جیہڑا نئیں کھاندا۔ ماڑیاں نا جانے۔ تے جیہڑا نئیں کھاندا اوہ کھان والے اُتّے عیب نا لاوے کیوں جو خُدا اوہنوں قبول کِیتا اے۔ 4تُوں کون ہوناں ایں۔ پئی پرائے ٹہلئے اُتّے عیب لاویں؟ اوہدا اُٹھنا ڈِگّنا اوہدا اپنا ای مالک سگوں اوہ اُٹھا لیا جائے گا۔ کیوں جو خُدا اوہنوں کھلھارن اُتّے قادر اے۔
5کوئی اِک دِن نُوں دُوجے دِن نالوں چَنگا سمجھدا اے۔ تے کوئی سبھناں دِناں نُوں چَنگا سمجھدا اے۔ ہر کوئی آپو اپنے مَن وِچ پَکّا ہوئے۔ 6جیہڑا کِسے دِن نُوں مَندا اے۔ اوہ خُداوند دی خاطر مَندا اے۔ تے جیہڑا کھاندا اے۔ اوہ خُداوند دی خاطر کھاندا اے کیوں جو اوہ خُدا دا شُکر کر دا اے۔ تے جیہڑا نئیں کھاندا اوہ خُداوند دی خاطر نئیں کھاندا تے خُدا دا شُکر کر دا اے۔
7کیوں جو ساڈے وِچوں کوئی اپنی خاطر نئیں جِیوندا تے نا کوئی اپنی خاطر مر دا اے۔ 8ایس واسطے بھانویں اسی جِیوئیے خُداوند دی خاطر جیونے آں۔ تے بھانویں اسی مریئے خُداوند دی خاطر مرنے آں۔ بس بھانویں جیویئے بھانویں مریئے اسی خُداوند دے ای آں۔ 9کیوں جو ایسے واسطے مسِیح مویا تے جِیو پیا۔ پئی مُردیاں تے جِیوندیاں دا وی خُداوند ہوئے۔
10پر تُوں اپنے بھرا اُتّے کاہِنُوں عیب لانا ایں؟ یا تُوں کاہِنُوں اپنے بھرا نُوں ماڑیاں جاننا ایں۔ کیوں جو اسی سارے خُدا دے تخت دے اگّے حاضر ہوواں گے۔ 11کیوں جو ایہہ لِکھیا ہویا اے۔
پئی خُداوند آکھدا اے۔
میری حیاتی دی سَونہہ میرے اگّے سارے گوڈے نوان گے
تے سارِیاں زباناں خُدا دا اِقرار کرن گِیاں۔
12سو ساڈے وِچوں ہر کوئی خُدا نُوں اپنا اپنا حِساب دے گا۔
کِسے دے لئی ٹھوکر دا سبّب نا بنو
13ایس لئی اسی اگّے نُوں اِک دُوجے اُتّے عیب نا لایئے۔ سگوں تُسی اپنے مَن وِچ ایہہ ٹھہراؤ۔ پئی اسی اپنے بھرا دے اگّے کوئی ٹھوکر نا رکھیے۔ 14مَیں جاننا آں تے خُداوند یِسُوع وِچ مَینُوں یقِین ہویا اے۔ پئی کوئی شے اپنے آپ وِچ ناپاک نئیں اے۔ پر جیہڑا کِسے شے نُوں ناپاک گندا اے۔ اوہدے لئی ناپاک اے۔ 15سو جے کھان دے سببّوں تیرے بھراواں نُوں دُکھ ہوندا اے۔ تے تُوں فیر مُحبّت وِچ نئیں چلدا۔ اپنے کھان نال اوہدا ناس نا کر۔ جِہدے بدلے مسِیح مویا۔ 16سو تُہاڈی بھلیائی دی بدنامی نا کِیتی جاوے۔ 17کیوں جو خُداوند دی بادشاہی کھانا پِینا نئیں اے۔ سگوں راستبازی تے میل ملاپ تے پاک رُوح وِچ خُوشی اے۔ 18کیوں جو جیہڑا ایس طرح مسِیح دا غلام ہوندا اے۔ اوہ خُدا اگّے چَنگا اے۔ تے بندیاں اگّے کھرا اے۔ 19سو آؤ اسی اوہناں گلّاں دا پِچھّا کریئے۔ جِنہاں توں میل ملاپ تے اِک دُوجے دی ترقی ہوئے۔
20کھان دے سبّب خُدا دے کمّ نُوں نا وگاڑ۔ سارِیاں شیواں تے پاک نیں پر اوس بندے دے لئی بُریاں نیں جِہنُوں کھان نال ٹھوکر لگدی اے۔ 21چنگی گلّ ایہہ اے نا تُوں گوشت کھائیں نا شراب پِیویں۔ نا کوئی اجیہا کمّ کریں۔ جِہدے توں تیرا بھرا ٹھوکر کھاوے۔ 22جیہڑا تُوں اِیمان رکھنا ایں۔ اپنے لئی خُدا دے اگّے رکھ۔ دھنّ اے اوہ بندہ جِہدا دِل اپنے آپ نُوں اوس گلّ اُتّے جِہنُوں اوہ کھری سمجھدا اے۔ عَیبی نا ٹھہراوے۔ 23پر جیہڑا شک رکھ کے کھاندا اے۔ اوہ گُنہگار ٹھہریا۔ ایس لئی پئی اِیمان نال نئیں کھاندا تاں جو کُجھ اِیمان نال نئیں۔ سو گُناہ اے۔
