2
مسِیح دی حلِیمی تے عظمت
1ایس لئی جیکر مسِیح وِچ کُجھ نصِیحت اے تے جیکر کُجھ مُحبّت پاروں دلاسا اے تے جیکر رُوح دی کُجھ سانجھ اے تے جیکر کُجھ کھِچّ پِیڑ اے۔ 2تے میری ایہہ رِیجھ پُوری کرو۔ پئی اِکّو جیہا وچار کرو۔ اِکّو جیہی مُحبّت رکھو۔ اِک جان ہوؤ۔ اِکّو وچار کرو۔ 3دھڑے بازی تے پھنڈ مارِیاں کُجھ نا کرو۔ سگوں عاجزی نال اِک دُوجے نُوں اپنے نالوں چَنگا جانو۔ 4ہر کوئی اپنیاں ولّ ای نا ویکھے سگوں دُوجیاں ولّ وی۔ 5سو اوہو جیہا ای سبھا رکھو جیہا یِسُوع مسِیح دا سی۔
6اوہ بھانویں خُدا دی صُورت وِچ سی۔
پر اوہنے خُدا دے برابر ہون نُوں اپنے قبضے وِچ رکھن دی شے نا جانیا۔
7سگوں اپنے آپ نُوں خالی کر دِتّا۔
تے ٹہلئے دی صُورت مَل لئی۔
تے بندیاں وانگر ہو گیا۔
8تے اِنسانی شکل وِچ ظاہر ہو کے اپنے آپ نُوں نِیویاں کر دِتّا تے ایتھوں تِیکر تابعدار ہویا پئی مَوت
سگوں صلِیب دی مَوت جَھل لئی
9ایس کر کے خُدا اوہنوں بُہت اُچّا کِیتا
تے اوہنوں ایہہ ناں دِتّا۔ جیہڑا ساریاں نانواں نالوں اعلیٰ اے۔
10تاں جو یِسُوع دے ناں اُتّے
سارے گوڈے ٹیکن بھانویں
اسمانی ہون بھانویں زمِینی بھانویں
اوہ جیہڑے زمین دے ہیٹھاں نیں۔
11تے خُدا باپ دے جلال دے لئی ہر اِک زبان مَن لَئے پئی
یِسُوع مسِیح خُداوند اے۔
دُنیا وِچ نُور وانگُوں چمکو
12سو میرے پیاریو۔ جیویں مُڈھوں ای تُسی تابعداری کر دے رہے ہو اوسے طرح ہُن وی نا نِرے میرے ہوندیاں سگوں ایہدے نالوں وَدّھ میرے نا ہوندیاں ڈردے تے کمبدے ہوئے اپنی نجات دا کمّ کر دے جاؤ۔ 13کیوں جو جیہڑا تُہاڈے وِچ نِیّت تے عمل دوہاں نُوں اپنا نیک اِرادہ پُورا کرن لئی پَیدا کر دا اے سو خُدا ای اے۔
14سارے کمّ بِناں شکایت تے بِناں حُجتّاں کریا کرو۔ 15تاں جو تُسی بے عیب تے حلِیم ہو کے ڈِنگیاں تے پُٹھے چَلّن والیاں لوکاں وِچ خُدا دے بے نُقص پُتر بنے رہو۔ (جِنہاں وِچ تُسی دُنیا وِچ چانن وانگُوں ظاہر ہوندے ہو۔ 16تے زِندگی دا کلام پیش کر دے ہو۔) تاں جو مسِیح دے دِن مَینُوں فخر ہوئے۔ پئی نا میری بھج دَوڑ بے فائدہ ہوئی نا میری محنت ایویں گئی۔
17تے جے تُہاڈے اِیمان دی قُربانی تے سیوا اُتّوں مَیں گھولیا وی جاواں تَد وی خُوش آں۔ تے تُہاڈے سبھناں نال خُوشی کرنا آں۔ 18تُسی وی ایسے طرح خُوش ہوؤ۔ تے میرے نال خُوشی کرو۔
تِیمُتِھیُس تے اِپفُردِتُس
19پر مَینُوں خُداوند یِسُوع وِچ آس اے۔ پئی تِیمُتِھیُس نُوں تُہاڈے کول چھیتی گھلاں گا۔ تاں جو تُہاڈا حال معلُوم کر کے تے میرے دِل نُوں وی ارمان ہوئے۔ 20کیوں جو اجیہا جانی جان میرے کول کوئی نئیں۔ جِہنُوں تُہاڈی سَچّی فِکر ہوئے۔ 21سارے آپو اپنیاں شیواں دے فِکر وِچ نیں۔ یِسُوع مسِیح دِیاں شیواں دے نئیں۔ 22پر تُسی اوہدی پکیائی نُوں جان دے ہو۔ پئی جیویں پُتر پئیو دی سیوا کر دا اے اونویں ای اوس میرے نال خُوشخبری سُنان وِچ خِدمت کِیتی۔ 23ایس لئی مَیں آس کرنا آں پئی ایہہ ویکھدیاں ساری ای پئی میرے نال کِیہ ہوئے گا۔ تے اوہنوں اودُوں ای گھل دیاں گا۔ 24تے مَینُوں خُداوند اُتّے یقِین اے۔ پئی مَیں آپ وی چھیتی آواں گا۔
25تے مَیں اِپفُردِتُس نُوں تُہاڈے کول گھلّنا ضرُوری سمجھیا ایہہ میرا بھرا تے کمّ کرن وِچ میرا سنگی تے میرے نال دا سپاہی تے تُہاڈے ولّوں گھلّیا ہویا تے میرِیاں لوڑاں پُوریاں کرن لئی ٹہلیا اے۔ 26کیوں جو اوہ تُہانوں سبھناں نُوں بُہت چاہندا سی تے ایس کر کے بے چَین رہندا سی۔ پئی تُساں اوہدی بیماری دا حال سُنیا سی۔ 27بے شک اوہ بیماری نال مرن والا ہویا سی۔ پر خُدا اوہدے اُتّے رَحم کِیتا۔ تے نِرا اوسے اُتّے ای نئیں۔ سگوں میرے اُتّے وی۔ تاں جو مَینُوں غم اُتّے غم نا ہوئے۔ 28ایس لئی مَینُوں اوہدے گھلّن دا ہور وی وَدّھ خیال سی۔ تے تُسی وی اوہنوں مِل کے فیر خُوش ہو جاؤ تے میرا غم وی گھٹ جائے۔ 29سو خُداوند ولّوں تُسی اوہنوں بڑی خُوشی نال قبول کرنا۔ تے اجیہے بندیاں دی عِزّت کریا کرو۔ 30ایس لئی پئی اوہ مسِیح دے کمّ دی خاطر مرن دے نیڑے اَپڑ گیا سی۔ اوہ ایس کر کے جان اُتّے کھیڈ گیا پئی جِنّاں گھاٹا تُہاڈے ولّوں میری سیوا وِچ ہویا اے۔ اوہنوں پُوریاں کرے۔
