11
1تُسی میرے وانگر بنو جیویں مَیں مسِیح وانگر بنیا آں۔
عبادت دے ویلے سر ڈھکنا
2مَیں تُہاڈی وڈیائی کرنا آں۔ پئی تُسی سبھناں گلّاں وِچ مَینُوں یاد رکھدے ہو۔ تے جیویں مَیں تُہانوں روائِتاں اپڑائیاں۔ تُسی اوسے طرح اوہناں نُوں برقرار رکھدے اوہ۔ 3سو مَیں تُہانوں دسنا چاہناں آں۔ پئی ہر بندے دا سِر مسِیح تے زنانی دا سِر بندہ تے مسِیح دا سِر خُدا اے۔ 4جیہڑا مرد سِر کجّ کے دُعا یا نبُوّت کر دا اے اوہ اپنے سِر نُوں بے عِزّت کر دا اے۔ 5تے جیہڑی زنانی سِر نا کجّ کے دُعا یا نبُوّت کر دی اے۔ اوہ اپنے سِر نُوں بے عِزّت کر دی اے۔ کیوں جو اوہ سِر مُنّی ہوئی وانگر اے۔ 6تے جے عورت چادر اُتّے نا لَئے تے وال وی کٹا چھڈے۔ جے عورت دا وال کٹانا یا سِر مُنانا شرم دی گلّ اے تے چادر اُتّے لَئے۔ 7بے شک مرد نُوں اپنا سِر ڈھکنا نئیں چاہیدا کیوں جو اوہ خُدا دی صُورت تے اوہدا جلال اے۔ پر عورت مرد دا جلال اے۔ 8ایس لئی پئی مرد عورت توں نئیں سگوں عورت مرد توں اے۔ 9تے مرد عورت لئی نئیں۔ سگوں عورت مرد لئی پَیدا ہوئی اے۔ 10سو فرِشتیاں دے سبّب عورت نُوں چاہیدا اے۔ پئی اپنے سِر اُتّے حُکم دے ہیٹھ ہون دا نِشان رکھّے۔ 11تَد وی خُداوند وِچ نا عورت مرد دے بِناں اے نا مرد عورت بِناں۔ 12کیوں جو جیویں زنانی مرد توں اے۔ اوسے طرح مرد وی عورت دی راہِیں اے۔ پر سارِیاں شیواں خُداوند ولّوں نیں۔ 13تُسی آپی نیاں کرو۔ پئی عورت دا سِر کجّے بِناں دُعا منگنا ٹھیک اے؟ 14تُہانوں اپنی طبیعت وِچ وی پَتا نئیں لگدا پئی جے مرد لمّے وال رکھّے۔ تے اوہدی بے عِزّتی اے۔ 15تے جے عورت دے لمّے وال ہون تے اوہدی شان اے۔ کیوں جو وال اوہنوں پردے لئی دِتّے گئے نیں۔ 16پر جے کوئی حُجتّاں کرن والا ہوئے تے ایہہ جان چھڈو۔ پئی نا ساڈا اجیہا کوئی دستُور اے نا خُداوند دِیاں کلِیسیاواں دا۔
عشائے ربّانی
17پر ایہہ حُکم جو دینا آں ایہدے وِچ تُہاڈی وڈیائی نئیں کر دا۔ ایس لئی پئی تُہاڈے اکٹّھیاں ہون توں فائدہ نئیں۔ سگوں نُقصان ہوندا اے۔ 18کیوں جو پہلاں تے مَیں ایہہ سُننا آں پئی جِس ویلے تُہاڈی کلِیسیا اکٹّھی ہوندی اے تے تُہاڈے وِچ ونڈاں ہوندیاں نیں۔ تے مَیں ایہنوں کُجھ کُجھ مَن وی لینا آں۔ 19کیوں جو تُہاڈے وِچ بِدعتاں دا ہونا ضرُوری اے۔ تاں جو پَتا لگ جائے پئی تُہاڈے وِچ قبول کِیتے ہوئے کیہڑے کیہڑے نیں۔ 20سو جدوں تُسی آپو وِچ اکٹّھے ہوندے اوہ۔ تے تُہاڈا اوہ کھانا عشائے ربّانی نئیں ہوسکدا۔ 21کیوں جو کھان دے ویلے ہر کوئی دُوجے نالوں پہلے اپنا عِشاء کھالَیندا اے۔ تے کوئی بُھکھا رہ جاندا اے تے کِسے نُوں نشہ ہو جاندا اے۔ 22کیوں؟ کھان پِین لئی تُہاڈے گھر نئیں؟ یا خُدا دی کلِیسیا نُوں حِقیر جان دے تے جِنہاں کول نئیں اوہناں نُوں شرمندیاں کر دے ہو۔ ایس گلّ وِچ تُہاڈی وڈیائی کراں؟ مَیں وڈیائی نئیں کر دا۔
23کیوں جو ایہہ گلّ مَینُوں خُداوند ولّوں اَپڑی تے مَیں تُہانوں وی اپڑا دِتّی۔ پئی خُداوند یِسُوع مسِیح جیہڑی رات اوہ پھڑوایا گیا روٹی لئی۔ 24تے شُکر کر کے توڑی تے آکھیا۔ پئی ایہہ میرا بدن اے۔ جیہڑا تُہاڈے لئی اے میری یادگیری لئی ایسے طرح کریا کرو۔ 25ایسے طرح اوس کھانیوں پِچّھوں پیالہ وی لیا۔ تے آکھیا پئی ایہہ پیالہ میرے لہو وِچ نواں عہد اے۔ جدوں کدی پِیو میری یادگیری لئی ایہو کریا کرو۔ 26کیوں جو جدوں کَدے تُسی ایہہ روٹی کھاندے تے ایس پیالے وِچوں پِیندے اوہ۔ تے خُداوند دی مَوت دا ہوکا دیندے اوہ۔ جد تِیکر نا آوے۔ 27ایس واسطے جیہڑا نامناسب طَور نال خُداوند دی روٹی کھاوے یا اوہدے پیالے وِچوں پِیوے اوہ خُداوند دے بدن تے لہو دا قصوروار ہوئے گا۔ 28سو بندہ اپنے آپ نُوں ازمائے تے ایسے طرح اوس روٹی وِچوں کھائے۔ تے اوس پیالے وِچوں پِیوے۔ 29کیوں جو جیہڑا کھان پِین دے ویلے خُداوند دے بدن نُوں نا پچھانے۔ اوہنوں ایس کھان پِین دے سببّوں سزا ہوئے گی۔ 30ایسے سبّب تُہاڈے وِچوں بتھیرے ماڑے تے بیمار نیں تے بتھیرے سَوں وی گئے نیں۔ 31پر جے اسی اپنے آپ نُوں ازماؤندے تے سانُوں سزا نا مِلدی۔ 32پر خُداوند سانُوں سزا دے کے سِکھاؤندا اے تاں جو دُنیا دے نال قصوروار نا ٹھیریئے۔ 33بھراؤ! جد تُسی کھان دے لئی اکٹّھے ہوؤو تے اِک دُوجے نُوں اُڈِیکو۔ 34جے کوئی بُھکھا ہوئے تے اپنے گھر وِچ کھائے۔ تاں جو تُہاڈا اکٹّھا ہونا سزا دا سبّب نا ہوئے۔ تے باقی گلّاں مَیں آ کے ٹھیک کراں گا۔
