روت 2
2
روت و بوعِزِ آشنایی
1بِیت‌لِحِمِ دِله اَتّا سرشناس و پولدارِ مَردی که وِنه نوم بوعِز بی‌یِه زندگی کِرده. وِه نَعومیِ مَردی یعنی اِلیمِلِکِ بستگون بی‌یِه. 2اَتّا روز روتِ موآبی نَعومی ره باته: «اجازه هَده اِسا که جو تاشیِ موقع هسّه، مِن هر زمینی که مِره اجازه هِدائه بورِم و، وِشونِ پِشتِ سر خوشه‌چینی هَکِنِم.» نَعومی باته: «بور دِتِر جان.» 3روت راه دَکِته بورده اَتّا زمینِ دِله کارگِرایِ پِشتِ سر خوشه‌چینی هَکِنه. اتفاقاً اَتّا روز اَت نَفِرِ زمینِ دِله بورده که صاحب زمینِ نوم بوعِز بی‌یِه، و اِلیمِلِکِ فامیل بی‌یِه. 4همون روز بوعِز بِیت‌لِحِمِ جه بیَمو، و کارگِرا ره خِدا قُوِتّی هِدا، و باته: «خِداوند شِمه هِمراه دِواشه.» کارگِرا هِم باتِنه: «خِداوند تِره بَرِکِت هَده.» 5وقتی بوعِز، روت ره بَدیه، شه سرکارگِرِ ره باته: «اون جِوونِ زِنا کی هسّه؟» 6سرکارگِر باته: «وِه همون موآبی زِنا هسّه که نَعومیِ هِمراه موآبِ جا بیَمو، 7وِه مه جا اجازه بَیته که کارگِرای پِشتِ سر خوشی‌چینی هَکِنه، مِنِم اجازه هِدامه. صِوایی تا اِسا یکسره کار هَکِرده و فِقط اَت کَمِ دم بَزوئه.» 8بوعِز روت ره هارِشیه و باته: «دِتِر، گوش هَکِن، خوشه‌چینیِ وِسّه هیچ جایِ دیگه نَشو، همین جه مه کارگِرایِ زن پَلی بَمون. 9فِقط مه کارگِرا ره هارِش و وِشونِ پِشتِ سر بور. مِن جِوونا ره باتِمه، تِره کار نِدارِن و تِره آزار نَکِنِن، و هر وقت که تِشنا بَیّی، وِشونِ پِر هَکِردۀ کوزۀ دِله او دَره بَخِر.»
10روت قدردونیِ وِسّه بوعِزِ لینگِ بِن دِلّا بَییه و شه سرِ خاکِ رو بِشته، و بوعِز ره باته: «شِما دونّی که مِن بیگانه هسِّمه چی‌شی وِسّه مِره مُحَبِّت کِنّی؟» 11بوعِز باته: «دومّه که وقتی ته مَردی بَمِرده تو شی‌مارِ چِتی مُحَبِّت هَکِردی، شه سرزمین و شه مار و پی‌یِر ره ترک هَکِردی و شی‌مارِ خاطری غریبِ جا بیَمویی، و کَسایی پَلی بیَمویی که قبلاً نِشناختی. 12خِداوند تِره به خاطرِ اَن گَتی مُحَبِّتی که هَکِردی اَجر هَده، خِدایی که اسرائیلی‌ها وِره عِبادِت کِنِّنِه و تو وِره پِناه بیاردی تِه اَن گَتی گِذِشت ره بی‌جِواب نیِله.» 13روت جِواب هِدا: «آقا جان، شِما خَله لطف دارنِنی حتی مِن شِمه کنیزِم نیمه که، اَتَنّه مِره مُحَبِّت هَکِردِنی، امیدوارِمه شِمه سایه همیشه مه سر داوّه.» 14چاشتِ موقع بوعِز روت ره وَنگ هَکِرده و باته: «بِرو غِذا بَخِر، نون و تِرشی هم دَره.» روت کارگِرایِ پَلی هِنیشته، و بوعِز وِنِسّه بوریشته بیِشته و روت بَخِرده و سِر بَییه، و اَت کَمِ غِذام زیاد بیارده. 15وقتی که روت دِواره شه کارِ سر بورده، بوعِز شه کارگِرا ره باته: 16«هیچی وِره ناوّین، بییِلین هر جا که خوانه بوره و خوشه‌جمع هَکِنه، حتی از قصد دستۀ دِله خوشه ره بِنه بَشِنین تا وِه جمع هَکِنه.» 17روت تِمامِ روز خوشه‌جمع هَکِرده و نِماشونِ سر خوشه‌ها ره بِکوبِسّه و حِدود ده کیلو جو جمع هَکِرده. 18روت جو ره و شه ظهرِ غِذایکه زیاد بیارده ره، شی‌مارِ وِسّه شهر بَوِرده. نَعومی وقتی اَتَنّه باره بَدیه، باته: 19«دِتِر اَمروز تو کِجه خوشه‌چینی هَکِردی؟ خِدا اون کسی که تِره هارِشیه ره بَرِکِت هَده.»
روت شی‌مارِ وِسّه همه چی ره تعریف هَکِرده که کینتا مردیِ زمین بورده، و باته که صاحب‌زمینِ نوم بوعِز هسّه. 20نَعومی پِسِرزن ره باته: «خِداوند وِره بَرِکِت هَده، خِدا ته خِدا بیامِرزی مردی ره و اِماره مُحَبِّت هَکِرده و ترک نَکِرده. اون مردی ته شی‌پی‌یِرِ فامیلِ هسّه، وِه گَتِ اَمه فامیل هَسّه.» 21روتِ موآبی شی‌مار ره باته: «اون آقا مِره باته تا آخِرِ تاشی همینجه مِه زمینِ دِله بَمون.» 22نَعومی پِسِرزن ره باته: «دِتِر جان، خار هسّه که وِنه کنیزا و وِنه کارگِرای هِمراه دِواشی، نَکِنه اَتّا زمینِ دیگۀ دِله بوری که، خِدای نَکِرده ته سر بِلایی بیارِن.» 23هَمینِسّه، روتِ موآبی، تا آخِرِ تاشی بوعِزِ کنیزایِ هِمراه بَمونِسّه و جو و گَنِّم جمع هَکِرده و شی‌مارِ پَلی زندگی کِرده.
Currently Selected:
روت 2: Maz
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Mazanmedia