Marka 7:24, 25, 26, 27, 28, 29, 30, 31, 32, 33, 34, 35, 36, 37

Po odejściu stamtąd udał się w okolice Tyru. Wszedł tam do pewnego domu, gdyż nie chciał, by się ktokolwiek o Nim dowiedział. Lecz nie zdołał się ukryć.

Zaraz usłyszała o Nim pewna kobieta. Jej córeczka była opanowana przez ducha nieczystego. Kobieta ta przyszła i padła Jezusowi do stóp.

Była ona Greczynką, rodem z Syrofenicji. Zaczęła Go prosić, aby wypędził z jej córki demona.

On zaś zwrócił się do niej: Pozwól najpierw nasycić się dzieciom, bo niedobrze jest zabierać chleb dzieciom i rzucać szczeniętom.

Panie — odparła kobieta — i szczenięta jadają pod stołem okruchy, które spadną dzieciom.

Wtedy jej powiedział: Ze względu na te słowa idź, demon wyszedł z twojej córki.

I gdy wróciła do domu, znalazła dziecko leżące na łóżku, demona zaś już nie było.

Znów opuścił okolice Tyru i przyszedł przez Sydon, środkiem Dekapolis, nad Jezioro Galilejskie.

I oto przyprowadzili Mu głuchoniemego, z prośbą, aby położył na niego rękę.

On zaś wziął go na stronę, z dala od tłumu, włożył swoje palce w jego uszy, splunął i dotknął jego języka

po czym spojrzał w niebo, westchnął i powiedział do niego: Effatha , to znaczy: Otwórz się!

I natychmiast otworzyły się jego uszy, rozwiązały więzy jego języka i zaczął poprawnie mówić.

Wtedy z naciskiem nakazał im milczenie w tej sprawie, ale im bardziej im nakazywał, tym szerzej oni to rozgłaszali.

Nie mogli przy tym wyjść z podziwu. Mówili: Sprawia, że wszystko zmienia się na dobre, nawet głuchym przywraca słuch, a niemym mowę.