Jana 2:13, 14, 15, 16, 17, 18, 19, 20, 21, 22, 23, 24, 25

Zbliżała się Pascha i Jezus udał się do Jerozolimy.

Zastał w świątyni sprzedających bydło, owce i gołębie oraz — przy swoich stanowiskach — ludzi, którzy trudnili się wymianą pieniędzy.

Wtedy ze sznurków ukręcił bicz i wszystkich — w tym owce i bydło — wypędził ze świątyni, wymieniającym pieniądze rozsypał monety, powywracał stoły

a sprzedawcom gołębi powiedział: Zabierzcie to stąd, przestańcie robić targowisko z domu mego Ojca!

Jego uczniowie przypomnieli sobie wówczas słowa Pisma: Żarliwość o Twój dom Mnie pochłania.

Wtedy Żydzi zwrócili się do Niego: Jakim znakiem uzasadnisz ten swój czyn?

Jezus odpowiedział: Zburzcie tę świątynię, a ja wzniosę ją w trzy dni.

Żydzi na to: Czterdzieści sześć lat budowano tę świątynię, a Ty wzniesiesz ją w trzy dni?

Jednak mówiąc o świątyni, Jezus miał na myśli swoje ciało.

Gdy więc został wzbudzony z martwych, Jego uczniowie przypomnieli sobie, że to mówił — i uwierzyli Pismu oraz Słowu, które wypowiedział.

A gdy przebywał w Jerozolimie w czasie Paschy, wielu uwierzyło w Jego imię, widząc znaki, które czynił.

Jezus jednak im nie ufał, dlatego że znał wszystkich

i nie potrzebował świadectwa o człowieku. Sam bowiem rozpoznawał, co się w każdym kryje.