ยอห์น 4
4
พระเยซูอู้กับแม่ญิงจาวสะมาเรีย
1พระเยซูฮู้เรื่องตี้หมู่ฟาริสีได้ข่าวว่า “พระเยซูมีสาวกกับหื้อบัพติศมานักเหลือยอห์น” 2(แต๊ๆ พระเยซูบ่ใจ้เป๋นคนหื้อบัพติศมา แต่สาวกของพระองค์เป๋นคนเยียะหื้อ) 3พระองค์ก็เลยออกจากแคว้นยูเดีย ปิ๊กไปแคว้นกาลิลีแหมเตื้อ 4แต่จะต้องก๋ายไปตางแคว้นสะมาเรียก่อน
5ในแคว้นสะมาเรีย พระองค์เตียวตางไปเถิงเมืองสิคาร์ใก้ๆ กับตี้ดินของยาโคบตี้เขาได้หื้อกับโยเซฟลูกบ่าวของเขาไว้ 6น้ำบ่อของยาโคบอยู่ตี้หั้น แล้วพระเยซูเตียวมาอิดแก่ ก็เลยนั่งย้างตี้หั้น ต๋อนนั้นเป๋นเวลาเตี้ยงวัน 7มีแม่ญิงจาวสะมาเรียคนนึ่งมาตักน้ำตี้น้ำบ่อนั้น พระเยซูก็เลยอู้กับนางว่า “เฮาขอกิ๋นน้ำหน้อยเต๊อะ” 8ต๋อนนั้นพระเยซูอยู่ตี้หั้นคนเดียว ย้อนว่าหมู่สาวกของพระองค์ออกไปซื้อของกิ๋นในเมือง
9แม่ญิงจาวสะมาเรียก็อู้ว่า “ต้านเป๋นจาวยิว ข้าเจ้าเป๋นแม่ญิงจาวสะมาเรีย จาใดต้านมาขอน้ำข้าเจ้ากิ๋น” (เขาอู้จาอี้ ย้อนว่าจาวยิวบ่ยุ่งเกี่ยวอะหยังกับจาวสะมาเรีย)
10พระเยซูก็ตอบว่า “ถ้าเจ้าฮู้ว่าพระเจ้าจะหื้ออะหยังกับเจ้าพ่อง กับฮู้ว่าคนตี้ขอน้ำเจ้าเป๋นใผ เจ้าก็จะขอจากเขา แล้วเขาคนนั้นก็จะหื้อน้ำตี้หื้อจีวิตกับเจ้า”
11แม่ญิงคนนั้นก็ตอบว่า “ต้านเจ้า ต้านบ่มีอะหยังตักน้ำสักอย่าง น้ำบ่อนี้ก็เลิ็ก แล้วต้านจะเอาน้ำตี้หื้อจีวิตนั้นลุกไหนมา” 12“ต้านเป๋นใหญ่เหลือยาโคบ ป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเฮาตี้เป๋นคนขุดน้ำบ่อนี้กา ตั๋วยาโคบ ลูกๆ กับหมู่สัตว์ของเขาก็กิ๋นน้ำจากบ่อนี้กั๋นตึงหมด”
13พระองค์ก็ตอบว่า “กู้คนตี้กิ๋นน้ำจากน้ำบ่อนี้ก็จะอยากกิ๋นน้ำแหม 14แต่คนตี้ได้กิ๋นน้ำตี้เฮาจะหื้อ ก็จะบ่อยากกิ๋นน้ำแหม ย้อนว่าน้ำตี้เฮาจะหื้อนั้นก็ก๋ายเป๋นต๋าน้ำตี้ไหลบ่หยุดในตั๋วเขา กับจะหื้อเขามีจีวิตนิรันดร์”
15แม่ญิงคนนั้นก็อู้ว่า “ต้านเจ้า ขอน้ำนี้หื้อกับข้าเจ้าเต๊อะ ข้าเจ้าจะได้บ่อยากกิ๋นน้ำแหม กับบ่ต้องปิ๊กมาตักน้ำตี้น้ำบ่อนี้แหมตวย”
16พระองค์ก็ตอบว่า “ไปฮ้องผัวของเจ้ามาตี้นี่ลอ”
17แม่ญิงคนนั้นก็ตอบว่า “ข้าเจ้าบ่มีผัว” พระองค์ก็บอกว่า “เออ แม่นแต๊ละ ตี้เจ้าอู้มาว่าบ่มีผัว 18ย้อนว่าเจ้ามีผัวมาแล้วห้าคน คนตี้อยู่กิ๋นตวยกั๋นบ่าเดี่ยวนี้ก็บ่ใจ้ผัวของเจ้า ตี้เจ้าอู้มาก็แม่นแต๊ละ”
19แม่ญิงคนนั้นก็อู้ว่า “ต้านเจ้า ข้าเจ้าหันแล้วว่าต้านเป๋นผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้า 20หมู่ป้ออุ๊ยแม่หม่อนของเฮาได้นมัสก๋านบนดอยนี้ แต่หมู่ต้านจาวยิวบอกว่าตี้ตี้ต้องนมัสก๋านอยู่กรุงเยรูซาเล็มปู๊นก่อน”
21พระองค์ก็ตอบว่า “หื้อเจื้อเฮาเต๊อะ สักวันนึ่ง คนตังหลายจะบ่นมัสก๋านพระบิดาก้าตี้กรุงเยรูซาเล็มกาว่าบนดอยนี้เต้าอั้น 22หมู่จาวสะมาเรียบ่ฮู้จักพระเจ้าตี้ตั๋วเก่านมัสก๋าน แต่หมู่เฮาจาวยิวฮู้จักพระเจ้าตี้เฮานมัสก๋าน ย้อนว่าความรอดป๊นบาปโต้ษนั้นก็มาโดยตางจาวยิว 23แต่เวลานั้นก็ใก้มาแผวแล้ว บ่าเดี่ยวนี้ก็มาแผวแล้วตวย ตี้คนนมัสก๋านพระเจ้าอย่างแต๊จริง จะนมัสก๋านพระบิดาโดยอำนาจของพระวิญญาณกับนมัสก๋านต๋ามความจริง พระเจ้าตวยเซาะหาคนจาอี้เนาะตี้จะมานมัสก๋านพระองค์จาอั้น 24พระเจ้าเป๋นพระวิญญาณ จาอั้นคนนมัสก๋านต้องนมัสก๋านโดยอำนาจของพระวิญญาณกับนมัสก๋านต๋ามความจริง”
25แม่ญิงคนนั้นก็อู้ว่า “ข้าเจ้าฮู้ว่าพระเมสสิยาห์ (ตี้ฮ้องว่าพระคริสต์) จะมา เมื่อพระองค์มาเถิง ก็จะอธิบายกู้สิ่งกู้อย่างหื้อเฮาฮู้”
26พระองค์ก็ตอบว่า “เฮาตี้ก่ำลังอู้กับเจ้านี่ลอ เป๋นคนนั้น”
27แล้วต๋อนนั้นหมู่สาวกก็ปิ๊กมาปอดี หมู่เขาก็งืดตี้หันพระเยซูก่ำลังอู้อยู่กับแม่ญิง แต่ก็บ่มีใผถามพระองค์ว่า “พระองค์ใค่ได้อะหยังจากแม่ญิงคนนั้น กาว่า เยียะหยังพระองค์ไปอู้กับเขา”
28แม่ญิงคนนั้นก็ละน้ำหม้อ แล้วก็เข้าไปบอกคนในเมืองว่า 29“มาผ่อกำลอ ป้อจายคนตี้บอกกู้สิ่งกู้อย่างตี้ตั๋วข้าเจ้าเกยเยียะ ต้านแม่นพระคริสต์ละก้า” 30หมู่คนก็ปากั๋นออกจากเมืองไปหาพระองค์
31หละหว่างนั้นหมู่สาวกก็อ้อนวอนพระองค์ว่า “อาจ๋ารย์ กิ๋นอะหยังพ่องเต๊อะ”
32แต่พระองค์ก็บอกว่า “เฮามีของกิ๋นตี้หมู่ต้านบ่ฮู้”
33หมู่สาวกก็ถามกั๋นว่า “มีคนเอาของกิ๋นมาหื้ออาจ๋ารย์แล้วกา”
34พระองค์ก็บอกว่า “ของกิ๋นของเฮาก็คือ เยียะต๋ามความต้องก๋านของพระเจ้าผู้ตี้ใจ๊เฮามา กับเยียะก๋านของพระองค์หื้อแล้ว 35หมู่ต้านมีกำตี้บอกว่า ‘กอยถ้าแหมสี่เดือนก็จะเกี่ยวข้าวได้แล้ว’ แต่เฮาบอกต้านว่า หื้อมืนต๋าผ่อโต้งหั้นลอ บ่าเดี่ยวนี้ข้าวก็เหลืองฮะเหลืองฮ่าม พร้อมเกี่ยวได้แล้ว 36ต๋อนนี้คนเกี่ยวก่ำลังฮับก้าจ้าง กับก่ำลังฮอมพืชผลนั้นไว้สำหรับจีวิตนิรันดร์ คนปูกกับคนเกี่ยวก็เลยมีความสุขฮ่วมกั๋น 37จาอั้น ก็เป๋นไปต๋ามกำตี้ว่า ‘คนนึ่งปูก แหมคนนึ่งเกี่ยว’ 38เฮาใจ๊หมู่ต้านไปเกี่ยวในสิ่งตี้หมู่ต้านบ่ได้ใจ๊แฮงเยียะ แต่คนอื่นได้ใจ๊แฮงเยียะเอาไว้ แล้วหมู่ต้านก็ได้ฮับประโยชน์จากแฮงของเขา”
39จากกำพยานของแม่ญิงคนนั้น ตี้ว่า “ป้อจายคนนี้บอกกู้สิ่งกู้อย่างตี้ตั๋วข้าเจ้าเกยเยียะ” ก็เยียะหื้อจาวสะมาเรียหลายคนในเมืองนั้นเจื้อวางใจ๋ในพระองค์ 40เมื่อจาวสะมาเรียมาหาพระองค์ หมู่เขาได้ฮ้องขอหื้อพระองค์ย้างอยู่กับหมู่เขา แล้วพระองค์ก็ย้างอยู่ตี้หั้นแหมสองวัน 41กำอู้ของพระองค์ก็เยียะหื้อคนแหมหลายคนมาเจื้อวางใจ๋ในพระองค์
42แล้วจาวเมืองก็บอกแม่ญิงคนนั้นว่า “ตั้งแต่นี้ หมู่เฮาเจื้อวางใจ๋พระเยซูบ่ใจ้ย้อนกำพยานของเจ้าอย่างเดียว แต่ย้อนว่าหมู่เฮาได้ยินกับหู และได้ฮู้ว่าต้านคนนี้เป๋นพระผู้จ้วยหื้อรอดป๊นบาปโต้ษของโลกแน่ๆ”
พระเยซูฮักษาลูกบ่าวของข้าราชก๋าน
43หลังจากย้างอยู่แคว้นสะมาเรียสองวัน พระเยซูก็เตียวตางไปแคว้นกาลิลีต่อ 44(พระองค์เกยอู้ไว้ว่า ผู้เป๋นปากเป๋นเสียงแตนพระเจ้าจะบ่ได้ฮับเกียรติตี้บ้านเมืองของตั๋วเก่า) 45เมื่อพระองค์มาแผวแคว้นกาลิลี จาวกาลิลีก็มาต้อนฮับพระองค์ ย้อนว่าหมู่เขาได้ไปฮ่วมงานปัสกาตี้กรุงเยรูซาเล็ม กับได้หันกู้สิ่งกู้อย่างตี้พระเยซูเยียะตี้หั้น
46พระเยซูก็ปิ๊กไปหมู่บ้านคานาในแคว้นกาลิลีแหมเตื้อนึ่ง ตี้หั้นเป๋นหมู่บ้านตี้พระองค์เกยเปี่ยนน้ำหื้อเป๋นเหล้าองุ่น ตี้หั้นมีข้าราชก๋านคนนึ่ง ลูกบ่าวของเขาอยู่ตี้เมืองคาเปอรนาอุม บ่สบายหนัก 47เมื่อข้าราชก๋านคนนั้นได้ยินว่าพระเยซูลุกจากแคว้นยูเดียมาแคว้นกาลิลี เขาก็ฟั่งไปอ้อนวอนขอหื้อพระองค์มาฮักษาลูกบ่าวของเขาตี้ก่ำลังจะต๋ายแล้ว 48พระเยซูก็อู้กับเขาว่า “ถ้าหมู่ต้านบ่หันหมายสำคัญกับก๋านอัศจ๋รรย์เหียก่อน ก็จะบ่เจื้อวางใจ๋เฮา”
49ข้าราชก๋านคนนั้นก็บอกพระองค์ว่า “ต้านครับ ขอไปจ้วยลูกเฮาก่อนตี้เขาจะต๋ายกำเต๊อะ”
50พระเยซูก็บอกว่า “ปิ๊กเมือบ้านเหีย ลูกบ่าวต้านจะหาย” เขาก็เจื้อกำอู้ของพระองค์ แล้วก็ปิ๊กบ้านไป 51ในหละหว่างตางตี้เขาปิ๊กนั้น เขาก็ปะกับหมู่คนฮับใจ๊ หมู่เขามาส่งข่าวว่า “ลูกบ่าวต้านยังแควนขึ้นแล้ว”
52เขาก็ถามคนฮับใจ๊ว่า “ยังแควนตั้งแต่เมื่อใดละ” คนใจ๊ก็บอกว่า “ไข้ซว่างตั้งแต่บ่ายโมงตะวาแล้ว”
53ป้อคนนั้นก็เข้าใจ๋ว่าเป๋นเวลาตี้พระเยซูอู้ว่า “ลูกบ่าวต้านจะหาย” ย้อนจาอั้น ตั๋วเขากับกู้คนในครอบครัวก็มาเจื้อวางใจ๋ในพระองค์
54นี่เป๋นหมายสำคัญเตื้อตี้สองตี้พระเยซูเยียะ ตั้งแต่ออกจากแคว้นยูเดียมาแคว้นกาลิลี
Currently Selected:
ยอห์น 4: nodthNT
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2017, Wycliffe Thai Foundation and Wycliffe Bible Translators, Inc.