Забур 37
37
37–САНО
1Довуд саноси. Эгамиздан мадад сўраб айтган илтижоси.
2Эй Эгам! Ғазаб билан менга танбеҳ бермагин,
Қаҳринг сочиб, менга жазо бермагин.
3Ўқларинг менга санчилди,
Қўлларинг устимга босиб тушди.
4Бутун танам хастадир ғазабингдан,
Соғлигим йўқолган гуноҳларим дастидан.
5Айбларим мени жуда ҳам эзади,
Улар жуда оғир юкка ўхшайди.
6Ақлсизлигим#37:6 Ақлсизлигим — гуноҳкорона хулқ–атвор назарда тутилган. дастидан
Яраларим сасиб, йиринглаб оқяпти.
7Жуда эгилиб, букчайиб қолдим,
Кун бўйи ғамгин юраман.
8Ичим иситмадан оташ бўлиб ёнмоқда,
Танамда биронта соғ жой йўқ.
9Силлам қуриб, тамом эзилдим,
Юракдаги аламдан нола қиламан.
10Юрагим тубидаги истакларим
Эй Раббий, Ўзингга равшан,
Оҳу нолам Сендан яширин эмас.
11Юрагим титрайди, қувватим кетди,
Кўзларимнинг нури адойи тамом бўлди.
12Дўст–ёронларим дардим туфайли олдимдан қочади,
Туғишганларим асло ёнимга келмайди.
13Жонимга қасд қилганлар менга тузоқ қўяди,
Менга ёмонлик истаганлар кулфатдан сўз очади,
Кун бўйи ёлғон сўйлаб, фитна қилади.
14Мен эса карга ўхшайман, эшитмайман,
Соқовга ўхшайман, гапира олмайман.
15Чиндан ҳам мен соқовга ўхшайман,
Тили қотиб қолган одамдайман.
16Эй Эгам, умидим ёлғиз Сенсан,
Эй Раббим Худо, жавоб берадиган Сенсан.
17Эй Эгам: “Ҳолимни кўриб, душманларим шодланмасин,
Оёқларим қоқилганда, ўзларини катта тутмасин”, дея
Сенга ибодат қилдим.
18Ўзим ҳам йиқилай деб турибман,
Тинмай азоб чекаётирман.
19Қилган эгриликларим учун тавба қиламан,
Гуноҳга қўл урганимдан пушаймонман.
20Ашаддий душманларим кўпдир,
Сабабсиз мендан нафрат этувчилар сон–саноқсиз.
21Улар яхшилигимга ёмонлик ила жавоб беради,
Эзгу ишларим учун мени иғво қилади.
22Эй Эгам, мени асло тарк этмагин,
Эй Худойим, мендан узоқ кетмагин.
23Менга ёрдам бергани шошилгин,
Эй менинг нажоткорим — Раббий!
Currently Selected:
Забур 37: ЎзбМК
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© Муқаддас Китобни таржима қилиш институти, 2016, 2018, 2020
