ມັດທາຍ 21
21
ພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຢ່າງມີໄຊ
(ມຣກ 11:1-11; ລກ 19:28-40; ຢຮ 12:12-19)
1ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າກັບພວກສາວົກເຂົ້າໄປໃກ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ ກໍມາຮອດບ້ານເບັດຟາເຄ ທີ່ພູເຂົາໝາກກອກເທດ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ສາວົກສອງຄົນລ່ວງໜ້າໄປກ່ອນ 2ໂດຍສັ່ງພວກເພິ່ນວ່າ, “ຈົ່ງເຂົ້າໄປທີ່ບ້ານຂ້າງໜ້ານັ້ນ ແລະເມື່ອໄປຮອດ ພວກເຈົ້າກໍຈະພົບລໍແມ່ໂຕໜຶ່ງຖືກມັດຢູ່ກັບລູກຂອງມັນ ຈົ່ງແກ້ມັນອອກແລະຈູງມາຫາເຮົາ. 3ຖ້າມີຜູ້ໃດເວົ້າສິ່ງໃດ ຈົ່ງບອກຜູ້ນັ້ນວ່າ, ‘ພຣະອົງເຈົ້າ ຕ້ອງການ.’ ແລ້ວລາວກໍຈະປ່ອຍໃຫ້ທັນທີ.”
4ເຫດການໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ຜູ້ທຳນວາຍກ່າວໄວ້ວ່າ,
5 “ຈົ່ງກ່າວບອກປະຊາຊົນ
ນະຄອນຊີໂອນວ່າ,
‘ເບິ່ງແມ! ກະສັດຂອງເຈົ້າກຳລັງ
ສະເດັດມາຫາເຈົ້າ
ເພິ່ນເປັນຜູ້ໃຈອ່ອນສຸພາບ
ແລະນັ່ງເທິງຫລັງລໍ
ຄືນັ່ງເທິງຫລັງລໍນ້ອຍ
ລູກສັດໃຊ້ໂຕໜຶ່ງ.”’
6ສາວົກທັງສອງຈຶ່ງໄປເຮັດຕາມທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງ. 7ພວກເພິ່ນຈູງລໍແມ່ແລະລູກຂອງມັນມາ ເອົາເສື້ອຜ້າຂອງພວກຕົນປົກຫລັງມັນ ແລ້ວໃຫ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າຂຶ້ນຂີ່. 8ແລ້ວປະຊາຊົນຕ່າງກໍວາງເສື້ອຜ້າຂອງຕົນປູຕາມທາງ ບາງຄົນຕັດຟົດໄມ້ມາປູຕາມທາງ. 9ປະຊາຊົນທີ່ຍ່າງໄປທາງຫລັງພຣະອົງຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ໂຮຊັນນາ ແດ່ບຸດຂອງດາວິດ ຂໍພຣະເຈົ້າອວຍພອນທ່ານຜູ້ທີ່ສະເດັດມາໃນນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈົ່ງຊົງພຣະຈະເລີນ ໂຮຊັນນາໃນທີ່ສູງສຸດ.”
10ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ ປະຊາຊົນທົ່ວທັງນະຄອນກໍແຕກຕື່ນ ແລະຖາມກັນວ່າ, “ຄົນນີ້ແມ່ນຜູ້ໃດ?”
11ປະຊາຊົນຕອບວ່າ, “ຄົນນີ້ແມ່ນພຣະເຢຊູເຈົ້າ ຜູ້ທຳນວາຍທີ່ມາຈາກເມືອງນາຊາເຣັດ ແຂວງຄາລີເລ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຊຳລະພຣະວິຫານ
(ມຣກ 11:15-19; ລກ 19:45-48; ຢຮ 2:13-22)
12ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານ ແລະຂັບໄລ່ບັນດາຄົນຊື້ຂາຍໃນທີ່ນັ້ນອອກໄປ ແລະຂວໍ້າໂຕະຂອງຄົນແລກປ່ຽນເງິນກັບບ່ອນນັ່ງຂອງຄົນຂາຍນົກເຂົາ. 13ແລ້ວພຣະອົງກໍກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ, “ມີຄຳຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄຳພີວ່າ, ‘ພຣະວິຫານຂອງເຮົາຈະເປັນທີ່ເອີ້ນວ່າ ສະຖານທີ່ແຫ່ງການໄຫວ້ວອນ,’ ແຕ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນຖໍ້າຂອງໂຈນ.”
14ແລ້ວຄົນຕາບອດ ແລະຄົນຂາພິການກໍມາຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າໃນພຣະວິຫານ ແລະ ພຣະອົງກໍຊົງໂຜດພວກເຂົາໃຫ້ຫາຍດີ. 15ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກທຳມະຈານຈຶ່ງຂັດເຄືອງໃຈ ເມື່ອໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ອັດສະຈັນ ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງກະທຳ ແລະໄດ້ຍິນພວກເດັກນ້ອຍຮ້ອງໃນພຣະວິຫານວ່າ, “ໂຮຊັນນາແດ່ບຸດດາວິດ.” 16ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຖາມພຣະອົງວ່າ, “ເຈົ້າໄດ້ຍິນຄຳທີ່ພວກເຂົາກຳລັງຮ້ອງນັ້ນບໍ?”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ໄດ້ຍິນແລ້ວ ພວກເຈົ້າບໍ່ເຄີຍອ່ານຈັກເທື່ອບໍໃນຄຳທີ່ວ່າ, ‘ພຣະອົງຊົງຈັດໃຫ້ຄຳສັນລະເສີນອັນແທ້ຈິງ ອອກມາຈາກປາກຂອງເດັກນ້ອຍອ່ອນ ແລະຜູ້ທີ່ຍັງກິນນໍ້ານົມຢູ່.”’
17ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍສະເດັດຈາກພວກເຂົາ ອອກຈາກເມືອງໄປຍັງບ້ານເບັດທານີ ເພື່ອພັກນອນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າສາບແຊ່ງຕົ້ນເດື່ອເທດ
(ມຣກ 11:12-14,20-24)
18ແຕ່ເຊົ້າຂອງວັນຕໍ່ມາ ຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າສະເດັດຄືນເຂົ້າໄປໃນນະຄອນ ພຣະອົງຊົງຫິວອາຫານ. 19ເມື່ອພຣະອົງເຫັນຕົ້ນເດື່ອເທດກົກໜຶ່ງ ຢູ່ແຄມທາງຈຶ່ງຍ່າງໄປທີ່ຕົ້ນໄມ້ນັ້ນ ແລະເຫັນວ່າບໍ່ມີໝາກ ມີແຕ່ໃບເທົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ຕົ້ນເດື່ອເທດວ່າ, “ມຶງຢ່າໄດ້ເກີດໝາກອີກຕໍ່ໄປຈັກເທື່ອ” ໃນທັນໃດນັ້ນ ຕົ້ນເດື່ອເທດກໍຫ່ຽວແຫ້ງລົງ.
20ເມື່ອພວກສາວົກເຫັນເຊັ່ນນີ້ ກໍປະຫລາດໃຈພວກເພິ່ນເວົ້າວ່າ, “ດ້ວຍເຫດໃດໜໍ ຕົ້ນເດື່ອເທດຈຶ່ງຫ່ຽວແຫ້ງຕາຍໃນທັນທີ?”
21ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຖ້າພວກເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອ ແລະບໍ່ສົງໄສ ພວກເຈົ້າກໍເຮັດຕໍ່ຕົ້ນເດື່ອເທດນີ້ໄດ້ ເໝືອນດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດ ບໍ່ພຽງເທົ່ານັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະສາມາດສັ່ງແມ່ນແຕ່ພູເຂົາໜ່ວຍນີ້ວ່າ ‘ຈົ່ງເຈື່ອນລົງໄປສູ່ທະເລ’ ກໍຈະເປັນໄປຕາມນັ້ນ. 22ຖ້າພວກເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອ ພວກເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຮັບຕາມທີ່ພາວັນນາອະທິຖານຂໍໃນສິ່ງນັ້ນ.”
ເລື່ອງສິດອຳນາດຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມຣກ 11:27-33; ລກ 20:1-8)
23ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານ, ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງສັ່ງສອນຢູ່ນັ້ນ ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກເຖົ້າແກ່ ກໍມາຫາພຣະອົງ ແລະຖາມວ່າ, “ເຈົ້າມີສິດຫຍັງທີ່ເຮັດການເຫຼົ່ານີ້? ຜູ້ໃດໃຫ້ສິດນີ້ແກ່ເຈົ້າ?”
24ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາຂໍຖາມພວກເຈົ້າພຽງຂໍ້ດຽວ ແລະຖ້າພວກເຈົ້າໃຫ້ຄຳຕອບແກ່ເຮົາ, ເຮົາກໍຈະບອກພວກເຈົ້າວ່າ ດ້ວຍສິດອັນໃດທີ່ເຮົາເຮັດການເຫຼົ່ານີ້. 25ຄືຜູ້ໃດໃຫ້ສິດແກ່ໂຢຮັນເພື່ອໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາ ພຣະເຈົ້າໃຫ້ຫລືວ່າມະນຸດໃຫ້?”
ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ປຶກສາກັນວ່າ, “ພວກເຮົາຈະວ່າຢ່າງໃດ? ຖ້າພວກເຮົາຕອບວ່າ ‘ພຣະເຈົ້າໃຫ້’ ລາວກໍຈະຖາມວ່າ ‘ດ້ວຍເຫດໃດພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ເຊື່ອໂຢຮັນ?’ 26ແຕ່ຖ້າພວກເຮົາຕອບວ່າ, ‘ມະນຸດໃຫ້’ ພວກເຮົາກໍຢ້ານປະຊາຊົນ ເພາະທຸກຄົນເຊື່ອວ່າໂຢຮັນເປັນຜູ້ທຳນວາຍ.” 27ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຕອບພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້.”
ແລ້ວພຣະອົງກໍຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຝ່າຍເຮົາກໍຈະບໍ່ບອກພວກເຈົ້າເໝືອນກັນວ່າ ດ້ວຍສິດຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເຮັດການເຫຼົ່ານີ້.”
ຄຳອຸປະມາເລື່ອງລູກຊາຍສອງຄົນ
28“ແຕ່ພວກເຈົ້າຄິດຢ່າງໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້? ຊາຍຜູ້ໜຶ່ງມີລູກຊາຍສອງຄົນ ລາວໄປຫາລູກກົກ ແລະສັ່ງວ່າ, ‘ລູກເອີຍ ວັນນີ້ເຈົ້າຈົ່ງໄປເຮັດວຽກໃນສວນອະງຸ່ນເດີ.’ 29ເຂົາຕອບພໍ່ວ່າ ‘ລູກບໍ່ໄປ’, ແຕ່ຕໍ່ມາ ເຂົາເລີຍປ່ຽນໃຈແລ້ວກໍໄປ. 30ແລ້ວພໍ່ກໍໄປຫາລູກຊາຍຜູ້ທີສອງ ແລະສັ່ງຢ່າງດຽວກັນ ລູກຂອງລາວຕອບວ່າ, ‘ເຈົ້າ ລູກຈະໄປ’, ແຕ່ເຂົາບໍ່ໄປ. 31ໃນລູກສອງຄົນນີ້ຜູ້ໃດເຮັດຕາມໃຈຂອງພໍ່?”
ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ແມ່ນລູກກົກ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຄົນເກັບພາສີແລະຍິງໂສເພນີ ກຳລັງເຂົ້າໄປໃນອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າກ່ອນພວກເຈົ້າ. 32ເພາະໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໄດ້ມາຊີ້ບອກທາງທີ່ຖືກຕ້ອງໃຫ້ພວກເຈົ້າ ແລະພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອເພິ່ນ, ສ່ວນຄົນເກັບພາສີແລະຍິງໂສເພນີໄດ້ເຊື່ອເພິ່ນ, ຝ່າຍພວກເຈົ້າເຖິງແມ່ນໄດ້ເຫັນດັ່ງນີ້ແລ້ວກໍຕາມ, ແຕ່ພາຍລຸນມາພວກເຈົ້າກໍບໍ່ກັບໃຈ ແລະເຊື່ອເພິ່ນ.”
ຄຳອຸປະມາເລື່ອງຄົນເຊົ່າສວນອະງຸ່ນ
(ມຣກ 12:1-12; ລກ 20:9-19)
33“ຈົ່ງຟັງຄຳອຸປະມາເລື່ອງໜຶ່ງອີກ ມີຄົນໜຶ່ງທີ່ເຮັດສວນອະງຸ່ນ ເພິ່ນເຮັດຮົ້ວລ້ອມສວນໄວ້ ແລະສະກັດອ່າງເພື່ອໃຊ້ຢຽບໝາກອະງຸ່ນ ແລະທັງໄດ້ສ້າງຫໍຄອຍເພື່ອເຝົ້າຍາມໄວ້. ເພິ່ນໄດ້ເອົາສວນອະງຸ່ນໃຫ້ຄົນເຊົ່າ ແລ້ວເພິ່ນກໍອອກໄປຈາກທີ່ນັ້ນ. 34ພໍເຖິງລະດູເກັບກ່ຽວມາ ເພິ່ນກໍໃຊ້ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຕົນໄປຫາພວກເຊົ່າສວນ ເພື່ອຮັບເອົາສ່ວນແບ່ງຂອງຕົນ. 35ແຕ່ພວກຄົນເຊົ່າສວນນັ້ນ ໄດ້ຈັບພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນ, ຂ້ຽນຕີຜູ້ໜຶ່ງ, ຂ້າຜູ້ໜຶ່ງ ແລະເອົາຫີນແກວ່ງໃສ່ຜູ້ໜຶ່ງ. 36ເຈົ້າຂອງສວນໄດ້ໃຊ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນໆໄປອີກ ເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍກວ່າຄັ້ງທຳອິດ, ແຕ່ພວກຄົນເຊົ່າສວນກໍເຮັດຕໍ່ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນເຊັ່ນດຽວກັນ. 37ໃນທີ່ສຸດເພິ່ນຈຶ່ງໃຊ້ລູກຊາຍຂອງຕົນ ໄປຫາພວກເຂົາໂດຍຄິດວ່າ ‘ພວກເຂົາຄົງຈະໃຫ້ຄວາມນັບຖືແກ່ລູກຊາຍຂອງເຮົາຢ່າງແນ່ນອນ.’ 38ແຕ່ເມື່ອຄົນເຊົ່າສວນເຫຼົ່ານັ້ນ ເຫັນລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ກັນແລະກັນວ່າ, ‘ຄົນນີ້ແຫຼະ ເປັນເຈົ້າຂອງມໍຣະດົກ ຈົ່ງຂ້າມັນເສຍ ແລ້ວພວກເຮົາກໍຈະໄດ້ມໍຣະດົກຂອງມັນ’ 39ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຈັບລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຂອງສວນໂຍນຖິ້ມອອກໄປນອກສວນແລ້ວຂ້າເສຍ.
40ເຫດສະນັ້ນ ເມື່ອເຈົ້າຂອງສວນອະງຸ່ນມາ ເພິ່ນຈະເຮັດຢ່າງໃດຕໍ່ຄົນເຊົ່າສວນເຫຼົ່ານັ້ນ?”
41ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ເພິ່ນຈະຕ້ອງລົງໂທດຄົນຊົ່ວເຫຼົ່ານັ້ນຢ່າງຮ້າຍແຮງ ແລະຂ້າຖິ້ມເສຍ, ແລ້ວຍົກສວນອະງຸ່ນນັ້ນໃຫ້ຄົນອື່ນເຊົ່າ ຄືຜູ້ຈະນຳຜົນທີ່ເກັບໄດ້ ມາໃຫ້ເພິ່ນຖືກຕ້ອງຕາມລະດູການ.”
42ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ພວກເຈົ້າບໍ່ເຄີຍອ່ານໃນພຣະຄຳພີບໍ? ໃນຕອນທີ່ກ່າວວ່າ,
‘ຫີນທີ່ນາຍຊ່າງກໍ່ໄດ້ໂຍນຖິ້ມແລ້ວ
ເພາະຖືວ່າໄຮ້ຄ່າ
ກໍກາຍເປັນຫີນເສົາເອກ
ສຳຄັນກວ່າໝູ່ໝົດ.
ເລື່ອງນີ້ມາຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ
ຜູ້ຊຶ່ງເປັນການປະຫລາດ
ແກ່ຕາຂອງພວກເຮົາ.”’
43ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງບອກພວກເຈົ້າວ່າ, “ຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າຈະຖືກຍົກໜີໄປຈາກພວກເຈົ້າ ແລະມອບໃຫ້ແກ່ຊົນຊາດໜຶ່ງ ຊຶ່ງຈະໃຫ້ຜົນດີສົມກັບຊົນຊາດນັ້ນ. [44ຜູ້ໃດລົ້ມທັບຫີນນີ້ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງແຕກຫັກໄປ ແຕ່ຖ້າຫີນນັ້ນຈະຕົກທັບຜູ້ໃດ ຜູ້ນັ້ນຈະແຫລກໝຸ່ນໄປ.”]
45ເມື່ອພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດແລະພວກຟາຣີຊາຍ ໄດ້ຍິນຄຳອຸປະມານີ້ ກໍຮູ້ໄດ້ວ່າພຣະອົງເວົ້າເຖິງພວກເຂົາ, 46ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງພະຍາຍາມຈັບພຣະອົງ ແຕ່ພວກເຂົາຢ້ານປະຊາຊົນ ເພາະປະຊາຊົນຖືວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າເປັນຜູ້ທຳນວາຍ.
Currently Selected:
ມັດທາຍ 21: ພຄພ
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.
ມັດທາຍ 21
21
ພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມຢ່າງມີໄຊ
(ມຣກ 11:1-11; ລກ 19:28-40; ຢຮ 12:12-19)
1ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າກັບພວກສາວົກເຂົ້າໄປໃກ້ນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ ກໍມາຮອດບ້ານເບັດຟາເຄ ທີ່ພູເຂົາໝາກກອກເທດ ພຣະເຢຊູເຈົ້າໄດ້ໃຊ້ສາວົກສອງຄົນລ່ວງໜ້າໄປກ່ອນ 2ໂດຍສັ່ງພວກເພິ່ນວ່າ, “ຈົ່ງເຂົ້າໄປທີ່ບ້ານຂ້າງໜ້ານັ້ນ ແລະເມື່ອໄປຮອດ ພວກເຈົ້າກໍຈະພົບລໍແມ່ໂຕໜຶ່ງຖືກມັດຢູ່ກັບລູກຂອງມັນ ຈົ່ງແກ້ມັນອອກແລະຈູງມາຫາເຮົາ. 3ຖ້າມີຜູ້ໃດເວົ້າສິ່ງໃດ ຈົ່ງບອກຜູ້ນັ້ນວ່າ, ‘ພຣະອົງເຈົ້າ ຕ້ອງການ.’ ແລ້ວລາວກໍຈະປ່ອຍໃຫ້ທັນທີ.”
4ເຫດການໄດ້ເກີດຂຶ້ນ ເພື່ອໃຫ້ສຳເລັດຕາມທີ່ຜູ້ທຳນວາຍກ່າວໄວ້ວ່າ,
5 “ຈົ່ງກ່າວບອກປະຊາຊົນ
ນະຄອນຊີໂອນວ່າ,
‘ເບິ່ງແມ! ກະສັດຂອງເຈົ້າກຳລັງ
ສະເດັດມາຫາເຈົ້າ
ເພິ່ນເປັນຜູ້ໃຈອ່ອນສຸພາບ
ແລະນັ່ງເທິງຫລັງລໍ
ຄືນັ່ງເທິງຫລັງລໍນ້ອຍ
ລູກສັດໃຊ້ໂຕໜຶ່ງ.”’
6ສາວົກທັງສອງຈຶ່ງໄປເຮັດຕາມທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າສັ່ງ. 7ພວກເພິ່ນຈູງລໍແມ່ແລະລູກຂອງມັນມາ ເອົາເສື້ອຜ້າຂອງພວກຕົນປົກຫລັງມັນ ແລ້ວໃຫ້ພຣະເຢຊູເຈົ້າຂຶ້ນຂີ່. 8ແລ້ວປະຊາຊົນຕ່າງກໍວາງເສື້ອຜ້າຂອງຕົນປູຕາມທາງ ບາງຄົນຕັດຟົດໄມ້ມາປູຕາມທາງ. 9ປະຊາຊົນທີ່ຍ່າງໄປທາງຫລັງພຣະອົງຮ້ອງຂຶ້ນວ່າ, “ໂຮຊັນນາ ແດ່ບຸດຂອງດາວິດ ຂໍພຣະເຈົ້າອວຍພອນທ່ານຜູ້ທີ່ສະເດັດມາໃນນາມຂອງອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ ຈົ່ງຊົງພຣະຈະເລີນ ໂຮຊັນນາໃນທີ່ສູງສຸດ.”
10ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປນະຄອນເຢຣູຊາເລັມແລ້ວ ປະຊາຊົນທົ່ວທັງນະຄອນກໍແຕກຕື່ນ ແລະຖາມກັນວ່າ, “ຄົນນີ້ແມ່ນຜູ້ໃດ?”
11ປະຊາຊົນຕອບວ່າ, “ຄົນນີ້ແມ່ນພຣະເຢຊູເຈົ້າ ຜູ້ທຳນວາຍທີ່ມາຈາກເມືອງນາຊາເຣັດ ແຂວງຄາລີເລ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຊົງຊຳລະພຣະວິຫານ
(ມຣກ 11:15-19; ລກ 19:45-48; ຢຮ 2:13-22)
12ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານ ແລະຂັບໄລ່ບັນດາຄົນຊື້ຂາຍໃນທີ່ນັ້ນອອກໄປ ແລະຂວໍ້າໂຕະຂອງຄົນແລກປ່ຽນເງິນກັບບ່ອນນັ່ງຂອງຄົນຂາຍນົກເຂົາ. 13ແລ້ວພຣະອົງກໍກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ, “ມີຄຳຂຽນໄວ້ໃນພຣະຄຳພີວ່າ, ‘ພຣະວິຫານຂອງເຮົາຈະເປັນທີ່ເອີ້ນວ່າ ສະຖານທີ່ແຫ່ງການໄຫວ້ວອນ,’ ແຕ່ພວກເຈົ້າໄດ້ເຮັດໃຫ້ເປັນຖໍ້າຂອງໂຈນ.”
14ແລ້ວຄົນຕາບອດ ແລະຄົນຂາພິການກໍມາຫາພຣະເຢຊູເຈົ້າໃນພຣະວິຫານ ແລະ ພຣະອົງກໍຊົງໂຜດພວກເຂົາໃຫ້ຫາຍດີ. 15ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກທຳມະຈານຈຶ່ງຂັດເຄືອງໃຈ ເມື່ອໄດ້ເຫັນສິ່ງທີ່ອັດສະຈັນ ຊຶ່ງພຣະອົງຊົງກະທຳ ແລະໄດ້ຍິນພວກເດັກນ້ອຍຮ້ອງໃນພຣະວິຫານວ່າ, “ໂຮຊັນນາແດ່ບຸດດາວິດ.” 16ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຖາມພຣະອົງວ່າ, “ເຈົ້າໄດ້ຍິນຄຳທີ່ພວກເຂົາກຳລັງຮ້ອງນັ້ນບໍ?”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ໄດ້ຍິນແລ້ວ ພວກເຈົ້າບໍ່ເຄີຍອ່ານຈັກເທື່ອບໍໃນຄຳທີ່ວ່າ, ‘ພຣະອົງຊົງຈັດໃຫ້ຄຳສັນລະເສີນອັນແທ້ຈິງ ອອກມາຈາກປາກຂອງເດັກນ້ອຍອ່ອນ ແລະຜູ້ທີ່ຍັງກິນນໍ້ານົມຢູ່.”’
17ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍສະເດັດຈາກພວກເຂົາ ອອກຈາກເມືອງໄປຍັງບ້ານເບັດທານີ ເພື່ອພັກນອນຢູ່ທີ່ນັ້ນ.
ພຣະເຢຊູເຈົ້າສາບແຊ່ງຕົ້ນເດື່ອເທດ
(ມຣກ 11:12-14,20-24)
18ແຕ່ເຊົ້າຂອງວັນຕໍ່ມາ ຂະນະທີ່ພຣະເຢຊູເຈົ້າສະເດັດຄືນເຂົ້າໄປໃນນະຄອນ ພຣະອົງຊົງຫິວອາຫານ. 19ເມື່ອພຣະອົງເຫັນຕົ້ນເດື່ອເທດກົກໜຶ່ງ ຢູ່ແຄມທາງຈຶ່ງຍ່າງໄປທີ່ຕົ້ນໄມ້ນັ້ນ ແລະເຫັນວ່າບໍ່ມີໝາກ ມີແຕ່ໃບເທົ່ານັ້ນ. ດັ່ງນັ້ນ ພຣະອົງຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ຕົ້ນເດື່ອເທດວ່າ, “ມຶງຢ່າໄດ້ເກີດໝາກອີກຕໍ່ໄປຈັກເທື່ອ” ໃນທັນໃດນັ້ນ ຕົ້ນເດື່ອເທດກໍຫ່ຽວແຫ້ງລົງ.
20ເມື່ອພວກສາວົກເຫັນເຊັ່ນນີ້ ກໍປະຫລາດໃຈພວກເພິ່ນເວົ້າວ່າ, “ດ້ວຍເຫດໃດໜໍ ຕົ້ນເດື່ອເທດຈຶ່ງຫ່ຽວແຫ້ງຕາຍໃນທັນທີ?”
21ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບວ່າ, “ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຖ້າພວກເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອ ແລະບໍ່ສົງໄສ ພວກເຈົ້າກໍເຮັດຕໍ່ຕົ້ນເດື່ອເທດນີ້ໄດ້ ເໝືອນດັ່ງທີ່ເຮົາໄດ້ເຮັດ ບໍ່ພຽງເທົ່ານັ້ນ ພວກເຈົ້າຈະສາມາດສັ່ງແມ່ນແຕ່ພູເຂົາໜ່ວຍນີ້ວ່າ ‘ຈົ່ງເຈື່ອນລົງໄປສູ່ທະເລ’ ກໍຈະເປັນໄປຕາມນັ້ນ. 22ຖ້າພວກເຈົ້າມີຄວາມເຊື່ອ ພວກເຈົ້າກໍຈະໄດ້ຮັບຕາມທີ່ພາວັນນາອະທິຖານຂໍໃນສິ່ງນັ້ນ.”
ເລື່ອງສິດອຳນາດຂອງພຣະເຢຊູເຈົ້າ
(ມຣກ 11:27-33; ລກ 20:1-8)
23ເມື່ອພຣະເຢຊູເຈົ້າເຂົ້າໄປໃນພຣະວິຫານ, ໃນຂະນະທີ່ກຳລັງສັ່ງສອນຢູ່ນັ້ນ ພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດກັບພວກເຖົ້າແກ່ ກໍມາຫາພຣະອົງ ແລະຖາມວ່າ, “ເຈົ້າມີສິດຫຍັງທີ່ເຮັດການເຫຼົ່ານີ້? ຜູ້ໃດໃຫ້ສິດນີ້ແກ່ເຈົ້າ?”
24ພຣະເຢຊູເຈົ້າຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາຂໍຖາມພວກເຈົ້າພຽງຂໍ້ດຽວ ແລະຖ້າພວກເຈົ້າໃຫ້ຄຳຕອບແກ່ເຮົາ, ເຮົາກໍຈະບອກພວກເຈົ້າວ່າ ດ້ວຍສິດອັນໃດທີ່ເຮົາເຮັດການເຫຼົ່ານີ້. 25ຄືຜູ້ໃດໃຫ້ສິດແກ່ໂຢຮັນເພື່ອໃຫ້ຮັບບັບຕິສະມາ ພຣະເຈົ້າໃຫ້ຫລືວ່າມະນຸດໃຫ້?”
ພວກເຂົາຈຶ່ງໄດ້ປຶກສາກັນວ່າ, “ພວກເຮົາຈະວ່າຢ່າງໃດ? ຖ້າພວກເຮົາຕອບວ່າ ‘ພຣະເຈົ້າໃຫ້’ ລາວກໍຈະຖາມວ່າ ‘ດ້ວຍເຫດໃດພວກເຈົ້າຈຶ່ງບໍ່ເຊື່ອໂຢຮັນ?’ 26ແຕ່ຖ້າພວກເຮົາຕອບວ່າ, ‘ມະນຸດໃຫ້’ ພວກເຮົາກໍຢ້ານປະຊາຊົນ ເພາະທຸກຄົນເຊື່ອວ່າໂຢຮັນເປັນຜູ້ທຳນວາຍ.” 27ສະນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຕອບພຣະເຢຊູເຈົ້າວ່າ, “ພວກເຮົາບໍ່ຮູ້.”
ແລ້ວພຣະອົງກໍຕອບພວກເຂົາວ່າ, “ຝ່າຍເຮົາກໍຈະບໍ່ບອກພວກເຈົ້າເໝືອນກັນວ່າ ດ້ວຍສິດຫຍັງເຮົາຈຶ່ງເຮັດການເຫຼົ່ານີ້.”
ຄຳອຸປະມາເລື່ອງລູກຊາຍສອງຄົນ
28“ແຕ່ພວກເຈົ້າຄິດຢ່າງໃດກ່ຽວກັບເລື່ອງນີ້? ຊາຍຜູ້ໜຶ່ງມີລູກຊາຍສອງຄົນ ລາວໄປຫາລູກກົກ ແລະສັ່ງວ່າ, ‘ລູກເອີຍ ວັນນີ້ເຈົ້າຈົ່ງໄປເຮັດວຽກໃນສວນອະງຸ່ນເດີ.’ 29ເຂົາຕອບພໍ່ວ່າ ‘ລູກບໍ່ໄປ’, ແຕ່ຕໍ່ມາ ເຂົາເລີຍປ່ຽນໃຈແລ້ວກໍໄປ. 30ແລ້ວພໍ່ກໍໄປຫາລູກຊາຍຜູ້ທີສອງ ແລະສັ່ງຢ່າງດຽວກັນ ລູກຂອງລາວຕອບວ່າ, ‘ເຈົ້າ ລູກຈະໄປ’, ແຕ່ເຂົາບໍ່ໄປ. 31ໃນລູກສອງຄົນນີ້ຜູ້ໃດເຮັດຕາມໃຈຂອງພໍ່?”
ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ແມ່ນລູກກົກ.”
ພຣະເຢຊູເຈົ້າຈຶ່ງກ່າວຕໍ່ພວກເຂົາວ່າ, “ເຮົາບອກພວກເຈົ້າຕາມຄວາມຈິງວ່າ ຄົນເກັບພາສີແລະຍິງໂສເພນີ ກຳລັງເຂົ້າໄປໃນອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າກ່ອນພວກເຈົ້າ. 32ເພາະໂຢຮັນບັບຕິສະໂຕໄດ້ມາຊີ້ບອກທາງທີ່ຖືກຕ້ອງໃຫ້ພວກເຈົ້າ ແລະພວກເຈົ້າບໍ່ເຊື່ອເພິ່ນ, ສ່ວນຄົນເກັບພາສີແລະຍິງໂສເພນີໄດ້ເຊື່ອເພິ່ນ, ຝ່າຍພວກເຈົ້າເຖິງແມ່ນໄດ້ເຫັນດັ່ງນີ້ແລ້ວກໍຕາມ, ແຕ່ພາຍລຸນມາພວກເຈົ້າກໍບໍ່ກັບໃຈ ແລະເຊື່ອເພິ່ນ.”
ຄຳອຸປະມາເລື່ອງຄົນເຊົ່າສວນອະງຸ່ນ
(ມຣກ 12:1-12; ລກ 20:9-19)
33“ຈົ່ງຟັງຄຳອຸປະມາເລື່ອງໜຶ່ງອີກ ມີຄົນໜຶ່ງທີ່ເຮັດສວນອະງຸ່ນ ເພິ່ນເຮັດຮົ້ວລ້ອມສວນໄວ້ ແລະສະກັດອ່າງເພື່ອໃຊ້ຢຽບໝາກອະງຸ່ນ ແລະທັງໄດ້ສ້າງຫໍຄອຍເພື່ອເຝົ້າຍາມໄວ້. ເພິ່ນໄດ້ເອົາສວນອະງຸ່ນໃຫ້ຄົນເຊົ່າ ແລ້ວເພິ່ນກໍອອກໄປຈາກທີ່ນັ້ນ. 34ພໍເຖິງລະດູເກັບກ່ຽວມາ ເພິ່ນກໍໃຊ້ບັນດາຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງຕົນໄປຫາພວກເຊົ່າສວນ ເພື່ອຮັບເອົາສ່ວນແບ່ງຂອງຕົນ. 35ແຕ່ພວກຄົນເຊົ່າສວນນັ້ນ ໄດ້ຈັບພວກຜູ້ຮັບໃຊ້ຂອງເພິ່ນ, ຂ້ຽນຕີຜູ້ໜຶ່ງ, ຂ້າຜູ້ໜຶ່ງ ແລະເອົາຫີນແກວ່ງໃສ່ຜູ້ໜຶ່ງ. 36ເຈົ້າຂອງສວນໄດ້ໃຊ້ຜູ້ຮັບໃຊ້ຄົນອື່ນໆໄປອີກ ເປັນຈຳນວນຫລວງຫລາຍກວ່າຄັ້ງທຳອິດ, ແຕ່ພວກຄົນເຊົ່າສວນກໍເຮັດຕໍ່ຄົນເຫຼົ່ານັ້ນເຊັ່ນດຽວກັນ. 37ໃນທີ່ສຸດເພິ່ນຈຶ່ງໃຊ້ລູກຊາຍຂອງຕົນ ໄປຫາພວກເຂົາໂດຍຄິດວ່າ ‘ພວກເຂົາຄົງຈະໃຫ້ຄວາມນັບຖືແກ່ລູກຊາຍຂອງເຮົາຢ່າງແນ່ນອນ.’ 38ແຕ່ເມື່ອຄົນເຊົ່າສວນເຫຼົ່ານັ້ນ ເຫັນລູກຊາຍຂອງເພິ່ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງເວົ້າຕໍ່ກັນແລະກັນວ່າ, ‘ຄົນນີ້ແຫຼະ ເປັນເຈົ້າຂອງມໍຣະດົກ ຈົ່ງຂ້າມັນເສຍ ແລ້ວພວກເຮົາກໍຈະໄດ້ມໍຣະດົກຂອງມັນ’ 39ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງຈັບລູກຊາຍຂອງເຈົ້າຂອງສວນໂຍນຖິ້ມອອກໄປນອກສວນແລ້ວຂ້າເສຍ.
40ເຫດສະນັ້ນ ເມື່ອເຈົ້າຂອງສວນອະງຸ່ນມາ ເພິ່ນຈະເຮັດຢ່າງໃດຕໍ່ຄົນເຊົ່າສວນເຫຼົ່ານັ້ນ?”
41ພວກເຂົາຕອບວ່າ, “ເພິ່ນຈະຕ້ອງລົງໂທດຄົນຊົ່ວເຫຼົ່ານັ້ນຢ່າງຮ້າຍແຮງ ແລະຂ້າຖິ້ມເສຍ, ແລ້ວຍົກສວນອະງຸ່ນນັ້ນໃຫ້ຄົນອື່ນເຊົ່າ ຄືຜູ້ຈະນຳຜົນທີ່ເກັບໄດ້ ມາໃຫ້ເພິ່ນຖືກຕ້ອງຕາມລະດູການ.”
42ແລ້ວພຣະເຢຊູເຈົ້າກໍກ່າວແກ່ພວກເຂົາວ່າ, “ພວກເຈົ້າບໍ່ເຄີຍອ່ານໃນພຣະຄຳພີບໍ? ໃນຕອນທີ່ກ່າວວ່າ,
‘ຫີນທີ່ນາຍຊ່າງກໍ່ໄດ້ໂຍນຖິ້ມແລ້ວ
ເພາະຖືວ່າໄຮ້ຄ່າ
ກໍກາຍເປັນຫີນເສົາເອກ
ສຳຄັນກວ່າໝູ່ໝົດ.
ເລື່ອງນີ້ມາຈາກອົງພຣະຜູ້ເປັນເຈົ້າ
ຜູ້ຊຶ່ງເປັນການປະຫລາດ
ແກ່ຕາຂອງພວກເຮົາ.”’
43ເພາະສະນັ້ນ ເຮົາຈຶ່ງບອກພວກເຈົ້າວ່າ, “ຣາຊອານາຈັກຂອງພຣະເຈົ້າຈະຖືກຍົກໜີໄປຈາກພວກເຈົ້າ ແລະມອບໃຫ້ແກ່ຊົນຊາດໜຶ່ງ ຊຶ່ງຈະໃຫ້ຜົນດີສົມກັບຊົນຊາດນັ້ນ. [44ຜູ້ໃດລົ້ມທັບຫີນນີ້ ຜູ້ນັ້ນຈະຕ້ອງແຕກຫັກໄປ ແຕ່ຖ້າຫີນນັ້ນຈະຕົກທັບຜູ້ໃດ ຜູ້ນັ້ນຈະແຫລກໝຸ່ນໄປ.”]
45ເມື່ອພວກຫົວໜ້າປະໂຣຫິດແລະພວກຟາຣີຊາຍ ໄດ້ຍິນຄຳອຸປະມານີ້ ກໍຮູ້ໄດ້ວ່າພຣະອົງເວົ້າເຖິງພວກເຂົາ, 46ດັ່ງນັ້ນ ພວກເຂົາຈຶ່ງພະຍາຍາມຈັບພຣະອົງ ແຕ່ພວກເຂົາຢ້ານປະຊາຊົນ ເພາະປະຊາຊົນຖືວ່າພຣະເຢຊູເຈົ້າເປັນຜູ້ທຳນວາຍ.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
@ 2012 United Bible Societies. All Rights Reserved.