Мәтта баян қилған Хуш Хәвәр 13
13
Уруқ чечиш тоғрисидики тәмсил
1Шу күни һәзрити Әйса өйдин чиқип, көл бойида олтиратти. 2Әтрапиға нурғун адәм жиғилғачқа, У бир кемигә чиқип олтарди. Халайиқ болса көл бойида турушатти. 3Һәзрити Әйса уларға тәмсил билән нурғун һекмәтләрни ейтип бәрди. У мундақ деди:
— Бир дехан уруқ чачқили етизиға чиқипту. 4Чачқан уруқлириниң бәзилири чиғир йол үстигә чүшүпту, қушлар келип уларни йәп кетипту. 5Бәзилири тописи кам ташлиқ йәрләргә чүшүпту. Тописи непиз болғанлиқтин, тезла үнүп чиқипту, 6лекин чоңқур йилтиз тартмиғачқа, күн чиқиш биләнла солишип қуруп кетипту. 7Бәзилири тикәнләрниң арисиға чүшүпту, тикәнләр өсүп майсиларни бесивапту. 8Бәзилири болса үнүмлүк топиға чүшүпту. Уларниң бәзилири йүз һәссә, бәзилири атмиш һәссә, йәнә бәзилири оттуз һәссә һосул берипту. 9Бу сөзләрни қулиғиңларда чиң тутуңлар!
Тәмсилләрниң мәхсити
10Шагиртлири келип, һәзрити Әйсадин:
— Сиз немә үчүн көпчиликкә тәлим бәргәндә тәмсил кәлтүрисиз? — дәп сориди.
11Һәзрити Әйса мундақ җавап бәрди:
— Асманниң Падишалиғиниң сирлири уларға әмәс, силәрниң билишиңларға берилди. 12Чүнки кимдә әқил-парасәт болса, униңға техиму көп берилиду. Униңдики әқил-парасәт ешип-ташқичә болиду. Лекин кимдә әқил-парасәт болмиса, униңда бар болғиниму елип кетилиду. 13Уларға тәмсил билән сөзлишимниң сәвәви шуки, улар қарисиму көрмәйду, аңлисиму тиңшимайду һәм һәқиқий чүшәнмәйду. 14Буниң билән Худаниң Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ алдин-ала ейтқан мону сөзлири әмәлгә ашурулди:
«Сөзлиримни аңлайсиләр, аңлайсиләр, чүшәнмәйсиләр.
Қилғанлиримға қарайсиләр, қарайсиләр, мәнасини уқмайсиләр.
15Чүнки бу хәлиқниң зеһни қашаңлашқан.
Қулақлирини етивалған, көзлириниму жумувалған.
Ундақ болмисиди, көзлири көрәтти, қулақлириму аңлатти,
Зеһни ойғинип, Маңа қайтатти. Мәнму уларни сақайтаттим».
16Лекин силәр нәқәдәр бәхитлик! Чүнки көзүңлар көриду, қулиғиңлар аңлайду. 17Билип қоюңларки, бурунқи нурғун пәйғәмбәрләр вә дурус адәмләр силәр көргән вә аңлиғанларни көрүшни вә аңлашни арзу қилған болсиму, мурадиға йетәлмиди.
Уруқ чечиш тоғрисидики тәмсилниң чүшәндүрүлүши
18— Әнди уруқ чечиш тоғрисидики тәмсилниң мәнасини аңлаңлар. 19Әгәр бири Худаниң Падишалиғи тоғрисидики сөзни аңлап туруп чүшәнмисә, шәйтан келип униң көңлигә чүшкән сөзни елип кетиду. Бу дәл чиғир йол үстигә чечилған уруқлардур. 20Тописи кам ташлиқ йәрләргә чечилған уруқларға кәлсәк, улар Худаниң сөзини аңлап, хошаллиқ билән дәрһал қобул қилғанларға тәмсил қилинған. 21Һалбуки, Худаниң сөзи уларда йилтиз тартмиғачқа, улар узунға бәрдашлиқ берәлмәйду. Худаниң сөзигә ишәнгәнлигидин қийинчилиқ яки зиянкәшликкә учриса, Худа йолидин дәрһал чәтнәп кетиду. 22Тикәнләрниң арисиға чечилғини шундақ адәмләргә тәмсил қилинғанки, бу адәмләр Худаниң сөзини аңлисиму, лекин көңлигә бу дунияниң әндишилири, байлиқниң езиқтуруши киривелип, Худаниң сөзини боғуветидудә, улар һосулсиз қалиду. 23Үнүмлүк топиға чечилған уруқлар болса Худаниң сөзини аңлап чүшәнгән адәмгә тәмсил қилинған. Бундақ адәмләр әлвәттә һосул бериду, бәзилири йүз һәссә, бәзилири атмиш һәссә, йәнә бәзилири оттуз һәссә һосул бериду.
Явайи от тоғрисидики тәмсил
24Һәзрити Әйса уларға башқа бир тәмсилни сөзләп бәрди:
— Асманниң Падишалиғи етизға яхши уруқ чачқан адәмгә охшайду. 25Бир кечиси һәммә адәм уйқиға чөмгәндә, у адәмниң дүшмини келип, буғдайниң арисиға явайи от уруқлирини чечиветип кетипту. 26Майсилар өсүп башақ чиқарғанда, явайи отларму көрүнүшкә башлапту. 27Ғоҗайинниң чакарлири келип, униңға: «Ғоҗайин, сиз етизға яхши уруқ чачқан едиңизғу, бу явайи отлар нәдин келип қалди?» дәпту. 28«Бу бир дүшмәнниң иши», дәпту ғоҗайин. Чакарлар: «Берип явайи отларни жулувәтсәк қандақ?» дәп сорапту. 29«Яқ! Явайи отларни жулумиз десәңлар, буғдайларму жулунуп кетиши мүмкин. 30Уларни өсүшигә қоюветиңлар. Ома вақтида мән омичиларға: ‹ Авал явайи отларни жулуп, көйдүрүш үчүн бағлап жиғивелиңлар, андин буғдайларни жиғип амбиримға қачилаңлар › дәймән», дәпту ғоҗайин.
Қича уруғи вә хемиртуруч тоғрисидики тәмсилләр
31Һәзрити Әйса уларға йәнә бир тәмсилни сөзләп бәрди:
— Асманниң Падишалиғи худди бир адәмниң етизға чачқан қича уруғиға охшайду. 32Қича уруғи пүтүн уруқларниң ичидә әң кичик болсиму, у һәр қандақ зираәттин егиз өсүп көчәт #13:32 Бу йәрдә тилға елинған қича Оттура Шәриқтә өсидиған, яхши өскәндә һәтта үч метрдин ешип кетидиған өсүмлүкни көрситиду. болиду, һәтта қушларму келип униң шахлирида угулайду.
33Һәзрити Әйса уларға башқа бир тәмсилни сөзләп бәрди:
— Асманниң Падишалиғи худди хемиртуручқа охшайду. Аял хемиртуручни бир халта унға қошуп жуғарса, бу хемиртуруч пүтүн хемирни болдуралайду.
34Һәзрити Әйса бу ишларниң һәммисини тәмсилләр билән көпчиликкә баян қилди. У тәмсил кәлтүрмәй туруп һеч қандақ тәлим бәрмәтти. 35Буниң билән бир пәйғәмбәр арқилиқ алдин-ала ейтилған мону сөзләр әмәлгә ашурулди:
«Ағзимни тәмсил сөзләш билән ачимән,
Дуния яритилғандин бери сир болуп кәлгән ишларни тилға алимән».
Явайи от тоғрисидики тәмсилниң чүшәндүрүлүши
36Шуниңдин кейин һәзрити Әйса көпчиликтин айрилип өйгә кирди. Шагиртлири йениға келип:
— Етиздики явайи отлар тоғрисидики тәмсилни чүшәндүрүп қойсиңиз, — деди.
37Һәзрити Әйса мундақ деди:
— Яхши уруқларни чачқан Инсан Оғлидур. 38Етиз дуния болуп, яхши уруқлар Асманниң Падишалиғиниң мирасхорлиридур. Явайи отлар болса шәйтанға тәвә болғанлардур. 39Явайи от уруқлирини чачқан дүшмән шәйтандур. Ома вақти заман ахири, омичилар болса периштәләрдур. 40Явайи отлар қандақ жулунуп отқа ташланған болса, заман ахиридиму шундақ болиду. 41Инсан Оғли периштәлирини әвәтип, инсанларни гунаға аздурған вә яманлиқ қилғанларниң һәммисини Өз Падишалиғидин илғап чиқирип, 42уларни лавулдап турған отқа ташлайду. Улар у йәрдә һәсрәттә жиғлап, чишлирини ғучурлитиду. 43Һәққаний адәмләр у чағда Атиси Худаниң Падишалиғида қуяштәк чақнайду. Бу сөзләрни қулиғиңларда чиң тутуңлар!
Ғәзнә вә үнчә-мәрвайит тоғрисидики тәмсилләр
44— Асманниң Падишалиғи худди етизда йошурулған бир ғәзнигә охшайду. Уни тепивалғучи һаяҗан ичидә ғәзнини қайтидин йошуруп, шу етизни сетивелиш үчүн бар-йоқини сетиветиду.
45Асманниң Падишалиғи йәнә қиммәт баһалиқ үнчә-мәрвайитларни издигән содигәргә охшайду. 46Содигәр наһайити қиммәт баһалиқ бир мәрвайитни тапқан екән, қайтип берип бар-йоқини сетип, у мәрвайитни сетивалиду.
Тор ташлаш тоғрисидики тәмсил
47— Асманниң Падишалиғи йәнә деңизға ташлинип һәр хил белиқларни тутидиған торға охшайду. 48Тор толғанда, белиқчилар уни қирғаққа тартип чиқириду. Андин олтирип, яхши белиқларни илғавелип, севәтләргә қачилап, начарлирини ташлаветиду. 49Қиямәт күниму шундақ болиду. Периштәләр келип яман кишиләрни һәққаний кишиләрдин айрийду 50вә уларни лавулдап турған отқа ташлайду. Улар у йәрдә һәсрәттә жиғлап, чишлирини ғучурлитиду.
51Һәзрити Әйса улардин:
— Бу сөзләрни чүшәндиңларму? — дәп сориди.
— Чүшәндуқ, — дәп җавап бәрди улар.
52Һәзрити Әйса мундақ деди:
— Асманниң Падишалиғи тоғрилиқ тәлим алған Тәврат устази худди ғәзнисидин конинила әмәс, бәлки йеңи нәрсиләрниму елип чиққан ғоҗайинға охшайду.
Насирәликләрниң һәзрити Әйсани рәт қилиши
53Һәзрити Әйса бу тәмсилләрни сөзләп болғандин кейин, у йәрдин кетип, 54Өз жутиға кәтти вә Өз жутидики ибадәтханида хәлиққә тәлим беришкә башлиди. Униң тәлимини аңлиған хәлиқ һәйран болуп:
— Бу Адәмниң бунчивала әқил-парасити вә мөҗүзә яритиш қудрити нәдин кәлгәнду? 55У пәқәт аддий бир яғашчиниң оғлиғу? Униң анисиниң исми Мәрийәм; Яқуп, Йүсүп, Симун вә Йәһудалар Униң қериндашлири әмәсму? 56Сиңиллириниң һәммиси өз ичимиздиғу? Шундақ туруп, Униңдики бу қабилийәтләр зади нәдин кәлгәнду? — дейишәтти. 57Шуниң билән улар Уни рәт қилди. Һәзрити Әйса уларға мундақ деди:
— Пәйғәмбәр өз жути вә өз өйидә һөрмәткә сазавәр болмайду.
58Уларниң ишәнмигәнлиги түпәйлидин һәзрити Әйса у йәрдә көп мөҗүзә көрсәтмиди.
Currently Selected:
Мәтта баян қилған Хуш Хәвәр 13: HZUTCYR
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti
Мәтта баян қилған Хуш Хәвәр 13
13
Уруқ чечиш тоғрисидики тәмсил
1Шу күни һәзрити Әйса өйдин чиқип, көл бойида олтиратти. 2Әтрапиға нурғун адәм жиғилғачқа, У бир кемигә чиқип олтарди. Халайиқ болса көл бойида турушатти. 3Һәзрити Әйса уларға тәмсил билән нурғун һекмәтләрни ейтип бәрди. У мундақ деди:
— Бир дехан уруқ чачқили етизиға чиқипту. 4Чачқан уруқлириниң бәзилири чиғир йол үстигә чүшүпту, қушлар келип уларни йәп кетипту. 5Бәзилири тописи кам ташлиқ йәрләргә чүшүпту. Тописи непиз болғанлиқтин, тезла үнүп чиқипту, 6лекин чоңқур йилтиз тартмиғачқа, күн чиқиш биләнла солишип қуруп кетипту. 7Бәзилири тикәнләрниң арисиға чүшүпту, тикәнләр өсүп майсиларни бесивапту. 8Бәзилири болса үнүмлүк топиға чүшүпту. Уларниң бәзилири йүз һәссә, бәзилири атмиш һәссә, йәнә бәзилири оттуз һәссә һосул берипту. 9Бу сөзләрни қулиғиңларда чиң тутуңлар!
Тәмсилләрниң мәхсити
10Шагиртлири келип, һәзрити Әйсадин:
— Сиз немә үчүн көпчиликкә тәлим бәргәндә тәмсил кәлтүрисиз? — дәп сориди.
11Һәзрити Әйса мундақ җавап бәрди:
— Асманниң Падишалиғиниң сирлири уларға әмәс, силәрниң билишиңларға берилди. 12Чүнки кимдә әқил-парасәт болса, униңға техиму көп берилиду. Униңдики әқил-парасәт ешип-ташқичә болиду. Лекин кимдә әқил-парасәт болмиса, униңда бар болғиниму елип кетилиду. 13Уларға тәмсил билән сөзлишимниң сәвәви шуки, улар қарисиму көрмәйду, аңлисиму тиңшимайду һәм һәқиқий чүшәнмәйду. 14Буниң билән Худаниң Йәшая пәйғәмбәр арқилиқ алдин-ала ейтқан мону сөзлири әмәлгә ашурулди:
«Сөзлиримни аңлайсиләр, аңлайсиләр, чүшәнмәйсиләр.
Қилғанлиримға қарайсиләр, қарайсиләр, мәнасини уқмайсиләр.
15Чүнки бу хәлиқниң зеһни қашаңлашқан.
Қулақлирини етивалған, көзлириниму жумувалған.
Ундақ болмисиди, көзлири көрәтти, қулақлириму аңлатти,
Зеһни ойғинип, Маңа қайтатти. Мәнму уларни сақайтаттим».
16Лекин силәр нәқәдәр бәхитлик! Чүнки көзүңлар көриду, қулиғиңлар аңлайду. 17Билип қоюңларки, бурунқи нурғун пәйғәмбәрләр вә дурус адәмләр силәр көргән вә аңлиғанларни көрүшни вә аңлашни арзу қилған болсиму, мурадиға йетәлмиди.
Уруқ чечиш тоғрисидики тәмсилниң чүшәндүрүлүши
18— Әнди уруқ чечиш тоғрисидики тәмсилниң мәнасини аңлаңлар. 19Әгәр бири Худаниң Падишалиғи тоғрисидики сөзни аңлап туруп чүшәнмисә, шәйтан келип униң көңлигә чүшкән сөзни елип кетиду. Бу дәл чиғир йол үстигә чечилған уруқлардур. 20Тописи кам ташлиқ йәрләргә чечилған уруқларға кәлсәк, улар Худаниң сөзини аңлап, хошаллиқ билән дәрһал қобул қилғанларға тәмсил қилинған. 21Һалбуки, Худаниң сөзи уларда йилтиз тартмиғачқа, улар узунға бәрдашлиқ берәлмәйду. Худаниң сөзигә ишәнгәнлигидин қийинчилиқ яки зиянкәшликкә учриса, Худа йолидин дәрһал чәтнәп кетиду. 22Тикәнләрниң арисиға чечилғини шундақ адәмләргә тәмсил қилинғанки, бу адәмләр Худаниң сөзини аңлисиму, лекин көңлигә бу дунияниң әндишилири, байлиқниң езиқтуруши киривелип, Худаниң сөзини боғуветидудә, улар һосулсиз қалиду. 23Үнүмлүк топиға чечилған уруқлар болса Худаниң сөзини аңлап чүшәнгән адәмгә тәмсил қилинған. Бундақ адәмләр әлвәттә һосул бериду, бәзилири йүз һәссә, бәзилири атмиш һәссә, йәнә бәзилири оттуз һәссә һосул бериду.
Явайи от тоғрисидики тәмсил
24Һәзрити Әйса уларға башқа бир тәмсилни сөзләп бәрди:
— Асманниң Падишалиғи етизға яхши уруқ чачқан адәмгә охшайду. 25Бир кечиси һәммә адәм уйқиға чөмгәндә, у адәмниң дүшмини келип, буғдайниң арисиға явайи от уруқлирини чечиветип кетипту. 26Майсилар өсүп башақ чиқарғанда, явайи отларму көрүнүшкә башлапту. 27Ғоҗайинниң чакарлири келип, униңға: «Ғоҗайин, сиз етизға яхши уруқ чачқан едиңизғу, бу явайи отлар нәдин келип қалди?» дәпту. 28«Бу бир дүшмәнниң иши», дәпту ғоҗайин. Чакарлар: «Берип явайи отларни жулувәтсәк қандақ?» дәп сорапту. 29«Яқ! Явайи отларни жулумиз десәңлар, буғдайларму жулунуп кетиши мүмкин. 30Уларни өсүшигә қоюветиңлар. Ома вақтида мән омичиларға: ‹ Авал явайи отларни жулуп, көйдүрүш үчүн бағлап жиғивелиңлар, андин буғдайларни жиғип амбиримға қачилаңлар › дәймән», дәпту ғоҗайин.
Қича уруғи вә хемиртуруч тоғрисидики тәмсилләр
31Һәзрити Әйса уларға йәнә бир тәмсилни сөзләп бәрди:
— Асманниң Падишалиғи худди бир адәмниң етизға чачқан қича уруғиға охшайду. 32Қича уруғи пүтүн уруқларниң ичидә әң кичик болсиму, у һәр қандақ зираәттин егиз өсүп көчәт #13:32 Бу йәрдә тилға елинған қича Оттура Шәриқтә өсидиған, яхши өскәндә һәтта үч метрдин ешип кетидиған өсүмлүкни көрситиду. болиду, һәтта қушларму келип униң шахлирида угулайду.
33Һәзрити Әйса уларға башқа бир тәмсилни сөзләп бәрди:
— Асманниң Падишалиғи худди хемиртуручқа охшайду. Аял хемиртуручни бир халта унға қошуп жуғарса, бу хемиртуруч пүтүн хемирни болдуралайду.
34Һәзрити Әйса бу ишларниң һәммисини тәмсилләр билән көпчиликкә баян қилди. У тәмсил кәлтүрмәй туруп һеч қандақ тәлим бәрмәтти. 35Буниң билән бир пәйғәмбәр арқилиқ алдин-ала ейтилған мону сөзләр әмәлгә ашурулди:
«Ағзимни тәмсил сөзләш билән ачимән,
Дуния яритилғандин бери сир болуп кәлгән ишларни тилға алимән».
Явайи от тоғрисидики тәмсилниң чүшәндүрүлүши
36Шуниңдин кейин һәзрити Әйса көпчиликтин айрилип өйгә кирди. Шагиртлири йениға келип:
— Етиздики явайи отлар тоғрисидики тәмсилни чүшәндүрүп қойсиңиз, — деди.
37Һәзрити Әйса мундақ деди:
— Яхши уруқларни чачқан Инсан Оғлидур. 38Етиз дуния болуп, яхши уруқлар Асманниң Падишалиғиниң мирасхорлиридур. Явайи отлар болса шәйтанға тәвә болғанлардур. 39Явайи от уруқлирини чачқан дүшмән шәйтандур. Ома вақти заман ахири, омичилар болса периштәләрдур. 40Явайи отлар қандақ жулунуп отқа ташланған болса, заман ахиридиму шундақ болиду. 41Инсан Оғли периштәлирини әвәтип, инсанларни гунаға аздурған вә яманлиқ қилғанларниң һәммисини Өз Падишалиғидин илғап чиқирип, 42уларни лавулдап турған отқа ташлайду. Улар у йәрдә һәсрәттә жиғлап, чишлирини ғучурлитиду. 43Һәққаний адәмләр у чағда Атиси Худаниң Падишалиғида қуяштәк чақнайду. Бу сөзләрни қулиғиңларда чиң тутуңлар!
Ғәзнә вә үнчә-мәрвайит тоғрисидики тәмсилләр
44— Асманниң Падишалиғи худди етизда йошурулған бир ғәзнигә охшайду. Уни тепивалғучи һаяҗан ичидә ғәзнини қайтидин йошуруп, шу етизни сетивелиш үчүн бар-йоқини сетиветиду.
45Асманниң Падишалиғи йәнә қиммәт баһалиқ үнчә-мәрвайитларни издигән содигәргә охшайду. 46Содигәр наһайити қиммәт баһалиқ бир мәрвайитни тапқан екән, қайтип берип бар-йоқини сетип, у мәрвайитни сетивалиду.
Тор ташлаш тоғрисидики тәмсил
47— Асманниң Падишалиғи йәнә деңизға ташлинип һәр хил белиқларни тутидиған торға охшайду. 48Тор толғанда, белиқчилар уни қирғаққа тартип чиқириду. Андин олтирип, яхши белиқларни илғавелип, севәтләргә қачилап, начарлирини ташлаветиду. 49Қиямәт күниму шундақ болиду. Периштәләр келип яман кишиләрни һәққаний кишиләрдин айрийду 50вә уларни лавулдап турған отқа ташлайду. Улар у йәрдә һәсрәттә жиғлап, чишлирини ғучурлитиду.
51Һәзрити Әйса улардин:
— Бу сөзләрни чүшәндиңларму? — дәп сориди.
— Чүшәндуқ, — дәп җавап бәрди улар.
52Һәзрити Әйса мундақ деди:
— Асманниң Падишалиғи тоғрилиқ тәлим алған Тәврат устази худди ғәзнисидин конинила әмәс, бәлки йеңи нәрсиләрниму елип чиққан ғоҗайинға охшайду.
Насирәликләрниң һәзрити Әйсани рәт қилиши
53Һәзрити Әйса бу тәмсилләрни сөзләп болғандин кейин, у йәрдин кетип, 54Өз жутиға кәтти вә Өз жутидики ибадәтханида хәлиққә тәлим беришкә башлиди. Униң тәлимини аңлиған хәлиқ һәйран болуп:
— Бу Адәмниң бунчивала әқил-парасити вә мөҗүзә яритиш қудрити нәдин кәлгәнду? 55У пәқәт аддий бир яғашчиниң оғлиғу? Униң анисиниң исми Мәрийәм; Яқуп, Йүсүп, Симун вә Йәһудалар Униң қериндашлири әмәсму? 56Сиңиллириниң һәммиси өз ичимиздиғу? Шундақ туруп, Униңдики бу қабилийәтләр зади нәдин кәлгәнду? — дейишәтти. 57Шуниң билән улар Уни рәт қилди. Һәзрити Әйса уларға мундақ деди:
— Пәйғәмбәр өз жути вә өз өйидә һөрмәткә сазавәр болмайду.
58Уларниң ишәнмигәнлиги түпәйлидин һәзрити Әйса у йәрдә көп мөҗүзә көрсәтмиди.
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
Uyghurche Muqeddes Kitab Jemiyiti