لوقا 27:6-49

«شومأن کی می گبأنَ گوش کودَن‌دریدی، شمرَ گم کی شیمی دوشمنأنَ موحبت بوکونید و اوشأنی‌یَ کی شیمی جأ نیفرت دأریدی خُبی بوکونید. اوشأنٚ رِه کی شمرَ نفرین کونیدی، خوداوندٚ جأ برکت بخوأیید. اوشأنم کی شیمی اَمرأ بد رفتاری کونیدی اوشأنٚ رِه‌یم دوعای خیر بوکونید. اگه اینفر شیمی دیمَ چک بزه، وئلید شیمی او طرفٚ دیمم بزنه. اگه کسی شیمی ردایَ فیگیفته، شیمی پیراهنم اونَ فدید خو اَمرأ ببره. هر کی چیزی شیمی جأ بخوأسته، اونَ فدید و اگه کسی چیزی‌یَ کی شیمی شینه شیمی جأ فیگیره، دِه اونٚ جأ نوأ خوأستنید شمرَ وأگردأنه. مردومٚ اَمرأ هوطو رفتار بوکونید کی خوأییدی اوشأن شیمی اَمرأ رفتار بوکونید. اگه فقط اوشأنی‌یَ موحبت بوکونید کی اوشأنم شمرَ موحبت کونیدی، چی افتخاری ایسه شِمرِه؟ چونکی گوناهکارأنم خوشأنٚ رِفِقأنَ موحبت کونیدی. اگه فقط کسأنی‌یَ خُبی کونیدی کی اوشأنم شمرَ خُبی کونیدی، چی افتخاری ایسه شِمرِه؟ گوناهکارأنم هَه کارَ کونیدی. اگه تنها کسأنی‌یَ قرض فدیدی کی فیکر کونیدی شمرَ وأگردأنید، اَ کارٚ اَمرأ چی افتخاری ایسه شِمرِه؟ چونکی خطاکارأنم اگه ایطمینان دأریدی کی اَشأنٚ پول وأگرده، همدیگرَ قرض فدیدی. شومأن وأ شیمی دوشمنأنَ دوس بدأرید و اوشأنَ خُبی بوکونید و پولی‌یَ کی قرضَ دیهیدی، اونٚ پسَ گیفتنٚ رافا نئیسید. بأزین ایتأ پیله پاداش آسمانٚ جور فیگیریدی. شیمی هَه کارأنٚ اَمرأ موتعالٚ خودا زأکأن بیدی، چونکی خودا خطاکارأن و ناسپاسانٚ اَمرأ مهربانی مره رفتار کونه. پس شیمی آسمانی پئرٚ مأنستن دیلسوج و مهربان بیبید. «دیگرأنَ قضاوت نوکونید کی خودا شمرَ قضاوت نوکونه. هیکسَ محکوم نوکونید کی خودتأن محکوم نیبید. وأ ببخشید کی شومأنم ببخشه بیبید. فدید کی خودا شمرَ فَده. او چیزی‌یَ کی فدیدی دوواره شیمی دس وأگرده، اونم پیله پورٚ پیمانه اَمرأ. دسٚ پُرٚ اَمرأ فدید، دس پُرٚ اَمرأ فیگیرید. دسٚ خالی فدید، دسٚ خالی فیگیریدی.» عیسی ایتأ دِه مٚثٚل اوشأنٚ رِه بأورده و بوگفته: «ایتأ کور تأنه ایتأ کورٚ دیگرَ رأنمایی بوکونه؟ هو وخت هر دوتأ دئنکفیدی چاله دورون؟ هیچ شاگردی خو اوستادٚ پا فئنرسه، ولی هر کی خو تعلیم و تربیتَ خُب کامیلَ کونه خو اوستادٚ مأنستن به. «چره پرٚ کاهَ تی برأرٚ چومٚ دورون دینی ولی روبارخالَ تی چومٚ دورون نیدینی؟ چوطویی تأنی تی برأرَ بیگی: ‹اَی برأر جان، بِیس او پرٚ کاهَ تی چومٚ جأ بیرون بأورم› در صورتی کی ایتأ پیله‌دأنه چوبَ تی چومٚ دورون نیدینی؟ اَی ریاکار، اوّل او چوبَ تی چومٚ جأ بیرون بأور تا بتأنی بهتر بیدینی. بأزین پرٚ کاهَ تی برأرٚ چومٚ جأ بیرون بأور. «هیوخت خوروم دار بدٚ میوه نأوره و بدٚ دارم خوروم میوه‌یَ فئنده. هر دارَ شأ اونٚ میوه جأ شنأختن. تمشٚ جأ انجیل نشأ چِئن و نه ولشٚ بوته جأ انگور. خوروم آدم، چون اَنٚ دیل پاکه، اونٚ کردکارأنم خُبه. بدٚ آدمم چونکی اونٚ باطن خرابه، اونٚ کردکارأنم خرابه، چونکی اونچی کی اینسأنٚ دیلٚ دورون نهَه‌بی، اونٚ گب زِئنٚ اَمرأ آشکارَ به. «چوطویی به کی مرَ ‹آقا، آقا› دوخوأنیدی ولی اونچی کی من گم عمل نوکونیدی؟ هر کی می ورجأ بأیه و می گبأنَ گوش بوکونه، بأزین اونَ عمل بوکونه، شمرَ گم کی مأنستن ایسه. اون، ایتأ مردأکَ مأنه کی خوأیه خو خانه‌یَ چأکونه. اوّل ایتأ چاله کأنه و خو خانه پاکارَ سفتٚ زیمینٚ سر چأکونه. وختی روخانٚ سیل بأیه و او خانه‌یَ زور بأوره، نتأنه او خانه پاکارَ جٚه بین ببره، چونکی سفتٚ جا سر چأکوده بوبوسته. ولی اونی کی می گبأنَ بیشنأوه و عمل نوکونه، او آدمی‌یَ مأنه کی خو خانه‌یَ فورشٚ سر چأکونه و سیلم اَیه، بأزین او خانه فوگُرده.»