ایوب ۳۷
۳۷
۱ «هَنٚ وأسی می دیلم پرکِه،
و جٚه خو جا پره.
۲ گورخانه غرشَ کی خودا صدایَ مأنه خُب گوش بوکونید،
و نعره‌یَ کی اونٚ دَهنٚ جأ بیرون اَیه.
۳ خو گورخانه‌یَ تومامٚ آسمانٚ جیر اوسه کونه
اونٚ برقَ زیمینٚ چار کُنج دتأوأنه.
۴ بأزین اونٚ بولندٚ صدا به گوش فأرسه؛
اون، خو عظمتٚ صدا اَمرأ گورخانه‌یَ روانَه کونه؛
وختی کی اونٚ صدا بیشنأوسته به،
دِه گورخانه برقَ دِئرتر تئنوده.
۵ خودا خو صدا اَمرأ عجیب و غریب گورخانه اوسه کونه.
و پیله پیله کارأن انجام دهه کی اونٚ فأمستنٚ جأ عاجزییم.
۶ ورفَ گه: ‹زیمینٚ سر فووو›
و توندٚ وارشَ گه: ‹توند توند بوأر›.
۷ خودا همه‌تأنٚ دسٚ جُلُویَ گیره
تا تومامٚ آدمأن اونٚ کارأنَ بدأنید.
۸ بأزین جک و جانورأن خوشأنٚ لانه‌یأنٚ دورون شیدی،
و خوشأنٚ جاجیگاه دورون ایسیدی.
۹ توند باد جٚه خو جاجیگاه بیرون اَیه،
و سرما جٚه بادأنی کی قودرتٚ اَمرأ دواره.
۱۰ خودا نٚفٚسٚ جأ یخ دٚوٚده،
و هَطویم آبأنٚ رویأنَ.
۱۱ ابرأنَ، نمٚ جأ پورَ کونه،
و خو برقَ ابرأنٚ دسٚ اَمرأ دتأوأنه.
۱۲ اونٚ هیدایتٚ اَمرأ همه طرف دوأریدی،
تا هرچی‌یَ کی اوشأنَ دستور دهه
تومامٚ دونیا سر به جا بأورید.
۱۳ خودا اَ کارَ انجام دهه، چی ادب کودنٚ وأسی،
چی خو زیمینٚ آب دَئنٚ وأسی و چی خو مهربانی وأسی.
۱۴ «اَی ایوب، اَ گبأنَ گوش بدن!
بِئس و خودا عجیبٚ کارأنٚ رِه فیکر بوکون.
۱۵ دأنی خودا اوشأنَ چوطو ایداره کونه،
و خو ابرأنٚ جأ برقَ دتأوأنه؟
۱۶ دأنی ابرأن چوطویی پا به هوا مأنیدی،
اونٚ عجیبٚ کارأن کی دانشٚ دورون کامل ایسه؟
۱۷ تو کی تی لیباسأن گرمه
وختی کی زیمین، جنوبٚ بادٚ اَمرأ آرامَ گیره،
۱۸ تأنی اونٚ اَمرأ آسمانأنَ وأشأنی،
هوطویی کی آیینه‌یی کی فلزٚ جأ چأکوده بوبوسته، محکمه؟
۱۹ اَمرَ یاد بدن کی اونَ چی وأ بیگیم،
چره کی اَمی نادانی ظولمأتٚ وأسی نتأنیم اونٚ اَمرأ گب بزنیم.
۲۰ وأستی خودایَ بگم کی خوأیم اونٚ اَمرأ گب بزنم؟
چونکی کویتأ آدمی ایسه کی بخوأیه فٚوٚرسته ببه؟
۲۱ «هسأ هیکس نتأنه آفتابَ فندره
وختی آسمانٚ میأن دتأوه،
وختی باد دوأره و آسمانَ صاف و بی ابر چأکونه.
۲۲ خودا، شومالٚ طرفٚ جأ خو جلالٚ اَمرأ کی طلا‌یَ مأنه، دتأوه،
هوطویی کی خو پیله شکوهَ دوکوده دره.
۲۳ نتأنیم قادرٚ مطلقَ دس برسأنیم،
اون، قودرت و عیدالتٚ دورون پیله کسه؛
اونٚ اینصاف تومامی نأره و ظلم و ستم نوکونه.
۲۴ هَنٚ وأسی آدمأن اونٚ جأ ترسیدی؛
اون، کسأنی‌یَ کی خوشأنَ عقل کُل دأنیدی نیگاه نوکونه.»
Currently Selected:
ایوب ۳۷: گیلکی (رشتی)
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2010-2019 Gilak Media
ایوب ۳۷
۳۷
۱ «هَنٚ وأسی می دیلم پرکِه،
و جٚه خو جا پره.
۲ گورخانه غرشَ کی خودا صدایَ مأنه خُب گوش بوکونید،
و نعره‌یَ کی اونٚ دَهنٚ جأ بیرون اَیه.
۳ خو گورخانه‌یَ تومامٚ آسمانٚ جیر اوسه کونه
اونٚ برقَ زیمینٚ چار کُنج دتأوأنه.
۴ بأزین اونٚ بولندٚ صدا به گوش فأرسه؛
اون، خو عظمتٚ صدا اَمرأ گورخانه‌یَ روانَه کونه؛
وختی کی اونٚ صدا بیشنأوسته به،
دِه گورخانه برقَ دِئرتر تئنوده.
۵ خودا خو صدا اَمرأ عجیب و غریب گورخانه اوسه کونه.
و پیله پیله کارأن انجام دهه کی اونٚ فأمستنٚ جأ عاجزییم.
۶ ورفَ گه: ‹زیمینٚ سر فووو›
و توندٚ وارشَ گه: ‹توند توند بوأر›.
۷ خودا همه‌تأنٚ دسٚ جُلُویَ گیره
تا تومامٚ آدمأن اونٚ کارأنَ بدأنید.
۸ بأزین جک و جانورأن خوشأنٚ لانه‌یأنٚ دورون شیدی،
و خوشأنٚ جاجیگاه دورون ایسیدی.
۹ توند باد جٚه خو جاجیگاه بیرون اَیه،
و سرما جٚه بادأنی کی قودرتٚ اَمرأ دواره.
۱۰ خودا نٚفٚسٚ جأ یخ دٚوٚده،
و هَطویم آبأنٚ رویأنَ.
۱۱ ابرأنَ، نمٚ جأ پورَ کونه،
و خو برقَ ابرأنٚ دسٚ اَمرأ دتأوأنه.
۱۲ اونٚ هیدایتٚ اَمرأ همه طرف دوأریدی،
تا هرچی‌یَ کی اوشأنَ دستور دهه
تومامٚ دونیا سر به جا بأورید.
۱۳ خودا اَ کارَ انجام دهه، چی ادب کودنٚ وأسی،
چی خو زیمینٚ آب دَئنٚ وأسی و چی خو مهربانی وأسی.
۱۴ «اَی ایوب، اَ گبأنَ گوش بدن!
بِئس و خودا عجیبٚ کارأنٚ رِه فیکر بوکون.
۱۵ دأنی خودا اوشأنَ چوطو ایداره کونه،
و خو ابرأنٚ جأ برقَ دتأوأنه؟
۱۶ دأنی ابرأن چوطویی پا به هوا مأنیدی،
اونٚ عجیبٚ کارأن کی دانشٚ دورون کامل ایسه؟
۱۷ تو کی تی لیباسأن گرمه
وختی کی زیمین، جنوبٚ بادٚ اَمرأ آرامَ گیره،
۱۸ تأنی اونٚ اَمرأ آسمانأنَ وأشأنی،
هوطویی کی آیینه‌یی کی فلزٚ جأ چأکوده بوبوسته، محکمه؟
۱۹ اَمرَ یاد بدن کی اونَ چی وأ بیگیم،
چره کی اَمی نادانی ظولمأتٚ وأسی نتأنیم اونٚ اَمرأ گب بزنیم.
۲۰ وأستی خودایَ بگم کی خوأیم اونٚ اَمرأ گب بزنم؟
چونکی کویتأ آدمی ایسه کی بخوأیه فٚوٚرسته ببه؟
۲۱ «هسأ هیکس نتأنه آفتابَ فندره
وختی آسمانٚ میأن دتأوه،
وختی باد دوأره و آسمانَ صاف و بی ابر چأکونه.
۲۲ خودا، شومالٚ طرفٚ جأ خو جلالٚ اَمرأ کی طلا‌یَ مأنه، دتأوه،
هوطویی کی خو پیله شکوهَ دوکوده دره.
۲۳ نتأنیم قادرٚ مطلقَ دس برسأنیم،
اون، قودرت و عیدالتٚ دورون پیله کسه؛
اونٚ اینصاف تومامی نأره و ظلم و ستم نوکونه.
۲۴ هَنٚ وأسی آدمأن اونٚ جأ ترسیدی؛
اون، کسأنی‌یَ کی خوشأنَ عقل کُل دأنیدی نیگاه نوکونه.»
Currently Selected:
:
Highlight
Share
Copy
Want to have your highlights saved across all your devices? Sign up or sign in
© 2010-2019 Gilak Media