Чоннуң арткан кезиин отче киирер мен; оларны мөңгүн ышкаш эзилдирип, шылгаар мен, алдын ышкаш арыглаар мен. Олар Мээң адымны кыйгырып, Меңээ мөргүүрге, оларга харыылап: „Бо Мээң чонум-дур“ – дээр мен. А олар: „Дээрги-Чаяакчы – бистиң Бурганывыс!“ – дээр».