که ایرادَن آسماننه صصی بامِه که تند باهاد صصِه شوار بِه و اَ کییه ای که  اَگارک نِشتَه بِنده، همش فِت آکه. اَدمی، چی ای آتشه گُرها شوار بیندشانه که تقسیم آبه و چَوان هر کامین سَرک بِنشته. چاوش همه خدا مقدسه روح نه فِت آبِنده و اَجوره که خدا روح اَوانش قدرت آدا لاوَشان بکه، شروع بکردشانه علوده زوانان لاوَه کردن.