Popular Bible Verses from مَتّایِ انجیل 16

Share

بازین عیسی وگردست و خو شاگردانَ بگفت: «اَگه اینفر بخوائه می دُمبال بایه، بایسی خورِه حَشا بُکونه، خو صلیبَ اوسانه و می دُمبال بایه.

منم گَم کی توئی پِطرُس، یعنی سنگ. و من اَ سنگِ رو می کلیسای چاکونم، و جهندمِ قدرت هرگس نتانه اونَ حریف ببه.

آسمانِ پادشائی کیلیدانَ تره فَدَم. اونچی زمین سر دَوَدی، آسمان درون دوَسته بِه و اونچی کی زمینِ رو وازَ کونی، آسمانِ درون واز خوائه بوستن.»

چون هر کی بخوائه خو جانَ نیجات بَده، اونَ جه دَس دِئه ولی هر کی می واسی خو جانَ جه دَس بَده، اونَ ایوارده بدَس اَوره.

آدم ره چی فایده دَره کی تمان دُنیایَ بِدَره، ولی خو جانَ دَبازه؟ آدمی چی تانه فدِه تا خو جانَ ایوارده بدَس باوره؟»

عیسی واورسه: «ولی شُمان چی گیدی؟ شُمان فیکر کونیدی من کیسم؟» شَمعونِ پِطرُس جواب بدَه: «تو مسیحِ موعودی، خُدای زنده پسر!»

عیسی بگفت: «خوشا به حال تو، اَی شَمعون، یونا پسر! چونکی اَ حئیقت، آدمی جا تره آشکارَ نُبوست بلکی می پئرِ جا کی آسمانِ درونه.