اَونَ نی شیخون ویتنه و مشورت کردن پش، سربازونشون زیادَ پولیشون بدا، و بواتند: «مردمِ گَوَن بوایا که ”چو شاگرده شَوانه بومِندِ و اَ زمُونی که اما خُته بَیوم چو جنازشون بِدُزِییشونه.“ و اگم ام خَوَر فرماندار گوش آرَسه، اما اِشتن اَجو راضی کروم تا شَما را مشکلی پیش ما.» پس پولشان ایگَت و هه کاری که اَون واتشون به بکردنده. تا هارویین روز ام داستان یهودیان میان اِسه.