همین طی هم، شِما هم اَلان غم و غُصه دارنِنی؛ ولی اَی دِواره شِما ره ویمبه و شِمه دِل خِشال بونه و هیچ کی شِمه خِشالی ره شِمه جِم نَینه. اون روز، دییه هیچی مِ جِم نِخوانِنی. حَییقَتاً، شِما ره گامبه، هر چی آسِمونی پییِرِ جِم مِ اسمِ هِمراه بِخوائین، اونِ شِما ره دِنه.