موکَهای که اِیا مشغول پرستش خداوند و روزَه هادِت، روح کدّوس خدا اُشگُت: «اُ بَرنابا و شائول اَسِی مِ کَری که جارشو اُمزادِ تا اَنجومُش هاتِت، اَسِی ما جدا بِکنی.» مِ موکَوا، بعد از روزَه و دعا، دست شُن لِی دوتاشو نَه، برکتشو شُدَ و اُ آنایا رَوونَهِ سفر شُکِه.