زَمُنِ هُندِنِ پُس انسان اَم مثه زَمُن نوحِ پیغُمبَر اِبوت. چونکه تو اُ روزُن کَبل اَ ایی که سِیل بیاد مردم شاخا و شانوشی و زن و شو شاگِفت تا روزی که نوح داخل غُراب بو و اُشُ شُنافَهمی که چه شابَشِت تا ایی که سِیل هُند و به همه وا خوش ایبو. پَ هُندِنِ پُس انسان هم همیطو اِبو.