Моктанынем ыле гынат, ушдымо ом лий ыле, вет чыным ойлем. Но мыйым утыждене кӱкшын нигӧ ынже акле, мом ыштымем ужмыжо але мый дечем мом колмыжо дене келшышын веле аклыже манын, шкемым моктаныме деч кучем. Мыланем ончыктымо ӧрыктарыше почмаш-влак дене мый кугешнышаш омыл, садлан кап ден чонышкем умдым пуымо – тиде сатанан суксыжо, кугешнымылан чаракым ышташ манын, тудо мыйым орландара.