شُوْف، ڒبْعَاض ن ڒفْرُوْع يعْنِي ثِسضْوِين تْوَاقسّنْت زِي ثْزِيتُونْت، سّنِّي شك ثتْوَاڒقّْمذ ذݣ ومْشَان نْسنْت جَار ثِنِّي يقِّيمن وَاخَّا شك ذ اَزمُّوْر، ثْشَرّْشذ ذݣ يࢲوْرَان ن ثْزِيتُونْت ثدَّرذ زَّايْسن. وَلَكِن وَار تْسمْغَار شَا يخف نّش خ ڒفْرُوْع نِّي يتْوَاقسّن. مَايمِّي؟ وَار تتُّو شَا بلِّي ذ يࢲوْرَان نِّي إِي شك ييْسِين، وَار يدْجِي بُو ذ شك إِي ثن ييْسِين.