شُوْف، مْڒِي خْسغ اَذ فْتَخَرغ زݣ يِيخف ينُو اَتَاف سَّاوَاڒغ س ڒْحَقّ مَاشِي س ثُوْبُّوْهْڒِيَا. وَلَكِن ؤُݣِيغ اَذ ݣّغ اَمُّو، مَايمِّي؟ حمَا اَذَايِي حسْبن يِوْذَان غِير س مِين تْوَاڒَان ذَايِي س ثِيطَّاوِين نْسن أُو ذ مِين تْصنَّاطن زَّايِي س يمجَّان نْسن.
إِذن يمُّوْش-اَيِي يجّن ن وسنَّان ذݣ ويْسُوْم ينُو، مَايمِّي؟ حمَا وَار سمْغَارغ شَا يخف ينُو عْلَاحْسَاب ثِمسْڒَايِين-أَ يسْتْعجِّيبن إِي ذَايِي د يسْبيّن أَربِّـي ذِي لْوَاحِي. أَسنَّان-أَ ونِّي إِي د يسّكّن شِّيطَان يتْعدَّاب-اَيِي بَاش وَار سمْغَارغ شَا يخف ينُو.