পৌলে কৈছিল, “এই মানুহবোৰৰ ওচৰলৈ গৈ কোৱা,
‘তোমালোকে শুনাত শুনিবা কিন্তু নুবুজিবা;
দেখোতে দেখিবা কিন্তু নাজানিবা;
কিয়নো এই মানুহবোৰৰ হৃদয় ভোতোহা হৈ পৰিছে,
তেওঁলোকৰ কাণো শুনিবলৈ গধূৰ,
তেওঁলোকে নিজ নিজ চকু বন্ধ কৰিলে;
নহ’লে তেওঁলোকে দেখিলেহেঁতেন,
আৰু কাণেৰে শুনিলেহেঁতেন,
আৰু অন্তৰেৰে বুজিলেহেঁতেন,
আৰু ঘূৰি আহিলেহেঁতেন,
আৰু মই তেওঁলোকক সুস্থ কৰিলোঁহেতেন৷’