آ تُهم که ڈَل و ڈۆکانی تها رِتکنت، هما مردمئے مِسال اِنت که هُدائے هبرا اِشکنت و هما دمانا په گَل و شادِهَ مَنّیت، بله اے سئوَبا که ریشّگ و وَنڈالی نجتگ، هُدائے هبر آییئے دلا تان دێرا نمانیت. وهدے هُدائے هبرئے سئوَبا سَکّی و سۆریانَ کپیت یا آزارے رسیتی، هما دمانا چه راها ٹَگلیت و کپیت.