وختی ایوبٚ سه‌تأ رِفِقأن کی اوشأنٚ نام اِلیفازٚ تیمانی، بِلدَدٚ شوحی و صوفَرٚ نَعَماتی بو جٚه تومامٚ بلایأنی کی ایوبٚ سر بمو بو وأخبرَ بوستید، خوشأنٚ خانه جأ بوشوییدی همدیگرٚ ورجأ و تصمیم بیگیفتیدی بیشید، ایوبٚ اَمرأ همدردی بوکونید تا آرامَ به.
وختی جٚه دور ایوبَ بیده‌ییدی، اونَ نشنأختید. بأزین ایجگره بزه‌ییدی و اَرسو فوکودیدی و خوشأنٚ لیباسَ ژندره مندره بوکودیدی و خاک خوشأنٚ سر فوکودید. بأزین هفت شبنده روز اونٚ اَمرأ زیمینٚ سر بینیشتید و هیچ کودام اونَ هیچی نوگفتید، چره کی بیده‌یید ایوب، دردٚ خیلی زیادی‌یَ تحمول کودَن‌دره.