چره کی مرَ خجالت اَمویی کی پادشا جأ لشکر و سوار بخوأیم تا اَمرَ رأ دورونی دوشمنأنٚ جأ موحافظت بوکونید. چونکی قبلنأن پادشایَ بوگفته‌بیم: «اَمی خودا دسٚ جأ تومامٚ کسأنی‌یَ کی اونَ بخوأیید، خیر و برکت فأرسه، ولی اونٚ قودرت و غیظ تومامٚ اوشأنٚ ضد ایسه کی اونَ ترکَ کونیدی.» بأزین روزه بیگیفتیم و اَمی خودایَ اَنٚ وأسی ایلتماس بوکودیم و اونم اَمی جوابَ بدَه.