Збаўленыя марыУзор

У адну прыгожую нядзельную раніцу я назірала за сваёй салодкай трохгадовай дачкой, пакуль яна мірна спала. Я зь нецярпеньнем чакала, калі ж яна прачнецца, таму што плянавала зьдзівіць яе сьняданкам, які яна любіла, а потым пайсьці зь ёй у кіно і пачаставаць марозівам.   

Я пяшчотна змахнула валасы з яе ілба і стала пагладжваць шчочку. "Прачынайся, маленькая соня", – шаптала я ёй на вушка.   

Раптам, яна пачала біць рукамі і нагамі і ўпала ў лютую гістэрыку. "Нееее! Я не хачу прачынацца", – дзіка закрычала яна. Яе маленькі анёльскае тварык скрывіўся ў грымасе і стаў колеру бурака. 

Маё сэрца ўпала. Акрамя таго, што я была азадачана яе ўспышкай, я была жудасна расчараваная, што ў нас не атрымаецца правесьці разам вясёлы дзень, пра які я так марыла. 

Мая дачка хацела заставацца ў ложку. Ёй было ўтульна ў яе соннай дрымоце. Яе дзікі пратэст прывёў да таго, што яна прапусьціла нешта па-сапраўднаму выдатнае. Я, вядома ж, не зьбіралася ісьці з ёй шпацыраваць і ўзнагароджваць яе за гістэрыку. Калі б яна ведала загадзя, што я прыгатавала для яе, ці павяла б яна сябе па-іншаму? Калі б яна давярала майму пляну, калі б яна давярала мне, ці была б у яе іншая рэакцыя? 

Магчыма і я прапускала тое, што Бог плянаваў для мяне, таму што надта не хацела нешта мяняць або губляць звыклы камфорт. Была занадта сканцэнтравана на тым, чаго хацела я. 

Часам мы чагосьці жадаем і думаем, што гэта тое, што нам трэба. Але калі мы сапраўды верым, што Бог добры і Яго пляны добрыя, то мы прыслухаемся да Яго. Мы рушым усьлед за Ім, нават калі гэта разбурыць нашы ўласныя пляны і выведзе нас з зоны камфорту. Нават калі гэта азначае, што пара адпусьціць адносіны, звычкі або боль, якія стрымліваюць нас.  

Давер ляжыць у самай аснове веры. Верыць Богу – значыць давяраць Яго пляну, нават калі мы не разумеем яго. Гэта таксама зьяўляецца асновай Божай мары для нашага жыцьця. У тыя моманты, калі мне здавалася, што зразумелае і знаёмае мне жыцьцё развальваецца на кавалкі, давер Богу даваў мне цьвёрды падмурак. 

"Прачынайся, дарагая. Адчыняй вочкі. Пойдзем са Мною. У Мяне ёсьць для цябе нешта цудоўнае. Каб паспрабаваць і перажыць тое, што Я падрыхтаваў для цябе, ты не можаш заставацца там, дзе ты ёсьць. Прыйшоў час рухацца наперад, любоў мая." 

Я веру, што Бог запрашае кожнага з нас у Свой плян, які нашмат больш цудоўны, чым мы можам сабе ўявіць. Гэты плян уключае ў сябе аднаўленьне і адкупленьне за ўсё, што было страчана і выкрадзена. Пытаньне ў тым, ці будзем мы давяраць Яму настолькі, каб ісьці на Ім?