Sittend in Hartseer: 'n Oordenking Reis om Weer te StaanVoorbeeld

Dag 2 — Emosies

Terwyl jy deur die rouproses gaan, is die kans goed dat jy dalk voel asof God op die minste jou nommer verloor het, en erger nog, dat God jou haat en nie aan jou kant is nie.

Gister het ons gepraat oor om jouself ruimte te gee om met jou hartseer te sit en dit met God te deel. Vandag gaan ons oor emosies praat.

Emosies kan soms moeilik wees om te bestuur, nie net in terme van om dit te voel nie, maar ook wat om daarmee te doen nadat jy dit gevoel het. Christene is nie verenig in hul gedagtes oor die rol van emosies nie.

Sommige sien emosies deur die lens van Jeremia 17:9 NLV wat sê: "Die mens se hart is deur en deur bedrieglik en boos. Wie weet regtig hoe sleg dit is?". Christene in hierdie kamp praat dikwels oor hoe ons nie ons sin vir gevoelens, begeertes en emosies kan vertrou om besluite te neem nie. As gevolg hiervan voel baie dat hul emosies gesmoor en in 'n boks gedruk moet word.

Ander, soos die Jesuïete, glo dat gevoelens en emosies 'n gawe van God is, want dit is hoe ons geskep is, en God het die mens se skepping goed genoem. Christene in hierdie kamp wys daarop dat emosies en gevoelens een van die primêre maniere kan wees waarop God in ons harte werk om ons tot aksie aan te spoor. 

As daar ooit 'n tyd was om vir albei kampe te sê: "Ja, maar ... ", is dit tydens die rouproses. Emosies moet gevoel word en kan nie onderdruk word nie, maar nie elke emosie is die moeite werd om vas te hou nadat dit ervaar is nie.

Hartseer is nie 'n bestemming nie; dit is 'n proses. Dit is nie iets wat aangejaag kan word nie. In hierdie proses is daar 'n goeie kans dat jy elke enkele emosie wat daar is gaan voel — soms almal op dieselfde tyd. Daardie dae kan baie vermoeiend wees. 

Dit is daardie tye van emosionele uitputting waar jy die grootste risiko loop om deur die vyand aangeval te word. Op 'n stadium tydens die rouproses is dit moontlik dat jy 'n bietjie kwaad vir God gaan voel. Miskien het die genesing waarvoor jy gebid het, nie gekom nie. Miskien is iemand veels te gou weg en dit voel nie vir jou regverdig nie. 

Op grond van my persoonlike en gedeelde ervarings van hartseer met diegene wat 'n traumatiese verlies gely het, is daar 'n goeie kans dat die Satan vir jou gaan probeer sê dat God nie vir jou of die persoon/persone wat jy verloor het liefhet nie. Die Satan kan selfs probeer om jou te oortuig dat God jou haat en dis hoekom die persoon, vir wie jy lief is, weg is. Hierdie gedagte kan dalk werklik "voel", maar dit is nie.

Hier is wat my gehelp het tydens my periodes van intense aanval tydens die verlies van my pa: om my gedagtes vas te lê. In die Skrif sê Paulus vir ons om alle gedagtes gevange te neem en hulle aan Christus gehoorsaam te maak. Deur my lewe was dit makliker gesê as gedaan. Wat my uiteindelik gehelp het, was om, so belaglik as wat dit klink, hardop te sê: "Dit is nie waar nie. Gedagte, vasgevang" wanneer ek aangeval is. Dit is natuurlik nie noodwendig iets wat ek sal aanbeveel om in die openbaar te sê met mense om jou nie (tensy jy jou AirPods aan het, dan sal mense nie weet of jy mal is of met iemand praat nie), so sê dit in jou gedagtes, indien nodig. 

Erken vandag dat hoewel emosies 'n gawe van God is, nie elke emosie die moeite werd is om vas te hou nadat dit ervaar is nie. Bid dat die Heilige Gees jou gedagtes en emosies sal lei terwyl jy treur.