Paulus se Gevangenisbriewe: Paulus en die FilippenseVoorbeeld

Instruksies Aangaande Volharding: Filippense 3:17-4:9

Paulus se laaste vermanings het betrekking op die uitdagings tot volharding, wat hy in Filippense 3:17–4:9 bespreek het. Hierdie vermanings is hoofsaaklik toepassings van sy vermaning dat die Filippense sy voorbeeld van volharding moet volg.

In die bespreking van die uitdagings van volharding, het Paulus die Filippense aangemoedig om nie toe te laat dat valse leraars, of konflik binne die kerk, of persoonlike swaarkry hulle laat wankel in hul getrouheid aan God nie. Hy het ook begin deur te fokus op die maniere waarop valse leringe die kerk kan binnedring en hul volharding kan bedreig. Dink na oor Filippense 3:18-19, waar hy hierdie swaar veroordeling geskryf het:

"Ek het dikwels vir julle gesê en tot my verdriet moet ek dit nou herhaal: Daar is baie wat as vyande van die kruis van Christus lewe. Die verderf is hulle einde; die maag is hulle god; hulle skande is hulle trots; hulle is aardsgesind" (Filippense 3:18-19).

Hierdie vyande van die kruis van Christus was duidelik nie gelowiges nie. Nietemin was hulle in die posisie om die kerk te bedreig, miskien omdat hulle oortuigend gepraat het, of omdat hulle invloedryk in die kerk was.

In elk geval, Paulus het daarop aangedring dat gelowiges die valse leringe van Christus se vyande verwerp, en volhard in suiwer Christelike geloof en praktyk. Die begeerte om moeilikheid en lyding te vermy was nie 'n voldoende rede om geloof in die evangelie te verloor nie, en oortuigende argumente was geen plaasvervanger vir die krag van die Here nie.

Paulus het ook gewaarsku dat ware gelowiges binne die kerk uitdagings ten opsigte van volharding aan ander gelowiges kan stel. As een voorbeeld hiervan het hy 'n probleem genoem wat tussen Euodia en Sintige bestaan ​​het. Dink na oor sy woorde in Filippense 4:1-3:

"Daarom, my broers, moet julle vas staan en getrou bly aan die Here. Ek het julle baie lief en verlang na julle. Julle is my blydskap en my kroon. Ek vermaan vir Euodia en ek vermaan vir Sintige om eensgesind te wees in die Here. Ja, ek vra jou ook, getroue medewerker, wees hierdie vroue behulpsaam. Hulle het saam met my die stryd gevoer in diens van die evangelie, net soos Klemens ook en my ander medewerkers, wie se name in die boek van die lewe staan" (Filippense 4:1-3).

Deur hierdie konflik het Euodia en Sintige nie daarin geslaag om vas te staan ​​in die heilige lewe nie, en deur hul invloed het hulle ook die volharding van ander gelowiges in Filippi bedreig.

Laastens het Paulus die Filippense vermaan om nie toe te laat dat individuele swaarkry hulle volharding belemmer nie. Hy het hulle aangemoedig om ’n vreugdevolle perspektief aan te neem en nie toe te laat dat angs hulle ontmoedig nie. Sy gedagtes word goed uitgedruk deur hierdie woorde in Filippense 4:4-7:

"Wees altyd bly in die Here! Ek herhaal: Wees bly! Wees inskiklik teenoor alle mense. Die Here is naby. Moet oor niks besorg wees nie, maar maak in alles julle begeertes deur gebed en smeking en met danksegging aan God bekend. En die vrede van God wat alle verstand te bowe gaan, sal oor julle harte en gedagtes die wag hou in Christus Jesus" (Filippense 4:4-7).

Paulus se praktiese opdrag was dat gelowiges God moet vra om hulle angs te verlig. In sommige gevalle kan God dit doen deur die kommerwekkende omstandighede uit te skakel. Dit wil egter voorkom asof Paulus in die meeste gevalle verwag het dat die verandering een van hart en verstand, van gesindheid en perspektief sou wees.