Genesis Genesis 18

Genesis 18
Die HERE en Abraham praat oor Sodom en Gomora
1Die HERE het aan hom verskyn in die vlaktes van Mamre, en hy het op die hitte van die dag by die tentdeur gaan sit;
2En hy slaan sy oë op en kyk, en kyk, drie manne staan by hom; en toe hy hulle sien, hardloop hy hulle tegemoet van die ingang van die tent af en buig hom na die grond.
3En sê: My Meester, as ek nou genade in U oë gevind het, gaan tog nie by U kneg verby nie.
4Laat tog 'n bietjie water gaan haal word, en was julle voete en rus onder die boom.
5En Ek sal 'n stukkie brood gaan haal en julle harte vertroos; daarna moet julle deurtrek, want daarom het julle na julle dienaar gekom. En hulle sê: Doen so soos jy gesê het.
6Abraham het vinnig in die tent na Sara gekom en gesê: Maak gou drie mate fyn meel gereed, knie dit en maak koeke op die vuurherd.
7Abraham het na die beeste gehardloop en 'n teer en goeie kalf gaan haal en dit aan 'n jongman gegee; en hy het dit gou gemaak.
8En hy het botter en melk en die kalf geneem wat hy klaargemaak het, en dit voor hulle neergesit; en hy het by hulle onder die boom gaan staan, en hulle het geëet.
9Hulle sê vir hom: Waar is jou vrou Sara? En hy sê: Kyk, in die tent.
10En hy het gesê: Ek sal beslis na jou terugkeer volgens die tyd van die lewe; en kyk, jou vrou Sara sal 'n seun hê. En Sara het dit gehoor in die ingang van die tent wat agter hom was.
11Abraham en Sara was oud en bejaard; en dit het opgehou om by Sara te wees soos vroue.
12Daarom het Sara by haarself gelag en gesê: Sal ek behae hê as ek oud geword het, terwyl my heer ook oud is?
13Toe sê die HERE vir Abraham: Waarom het Sara gelag en gesê: Sal ek verseker 'n kind baar wat oud is?
14Is iets vir die HERE te moeilik? Op die vasgestelde tyd sal Ek na jou terugkeer, volgens die tyd van die lewe, en Sara sal 'n seun hê.
15Toe het Sara ontken en gesê: Ek het nie gelag nie; want sy was bang. En hy antwoord: Nee; maar jy het gelag.
16En die manne het daarvandaan opgestaan en na Sodom gekyk, en Abraham het saam met hulle gegaan om hulle op die pad te bring.
17Toe sê die HERE: Sal Ek vir Abraham verberg wat Ek doen?
18Sien dat Abraham sekerlik 'n groot en magtige nasie sal word, en al die nasies van die aarde sal in hom geseën word?
19Want ek ken hom, dat hy sy kinders en sy huis ná hom sal beveel, en hulle sal die weg van die HERE bewaar, om reg en reg te doen; dat die HERE oor Abraham kan bring wat Hy van hom gespreek het.
20Toe sê die HERE: Omdat die geroep van Sodom en Gomorra groot is, en omdat hulle sonde baie swaar is;
21Ek sal nou afgaan en kyk of hulle heeltemal gehandel het volgens die geroep daarvan wat na my toe gekom het; en so nie, sal ek weet.
22En die manne het hulle aangesig daarvandaan omgedraai en na Sodom gegaan, maar Abraham het nog voor die aangesig van die HERE gestaan.
23En Abraham het nader gekom en gesê: Sal jy ook die regverdige saam met die goddelose vernietig?
24Miskien is daar vyftig regverdiges in die stad; sal U ook die plek vernietig en nie spaar vir die vyftig regverdiges wat daarin is nie?
25Dit is ver van jou af om so te doen, om die regverdige saam met die goddelose dood te maak, en dat die regverdige moet wees soos die goddelose, wat ver van jou af is: Sal die Regter van die hele aarde nie reg doen nie?
26En die HERE het gesê: As Ek in Sodom vyftig regverdiges in die stad vind, sal Ek die hele plek spaar om hulle ontwil.
27En Abraham het geantwoord en gesê: Kyk tog, ek het dit op my geneem om met die HERE te spreek, wat maar stof en as is.
28Miskien sal daar vyf ontbreek van die vyftig regverdiges; sal U die hele stad verwoes weens gebrek aan vyf? En hy sê: As ek daar vyf en veertig vind, sal ek dit nie vernietig nie.
29En hy het weer met hom gespreek en gesê: Miskien sal daar veertig gevind word. En hy sê: Ek sal dit ter wille van veertig nie doen nie.
30En hy sê vir hom: Laat die HERE nie toornig wees nie, en ek sal spreek: Miskien sal daar dertig gevind word. En hy sê: Ek sal dit nie doen as ek daar dertig kry nie.
31En hy het gesê: Kyk nou, ek het my aangeneem om met die HERE te spreek: Miskien sal daar twintig gevind word. En hy sê: Ek sal dit ter wille van twintig nie vernietig nie.
32En hy sê: Laat die HERE tog nie toornig wees nie, en ek sal nog net hierdie een keer spreek: Miskien sal tien daar gevind word. En hy sê: Ek sal dit ter wille van tien nie vernietig nie.
33En die HERE het op pad gegaan toe Hy opgehou het om met Abraham te praat, en Abraham het na sy plek teruggekeer.

Kleurmerk

Deel

Kopieer

None

Wil jy jou kleurmerke oor al jou toestelle gestoor hê? Teken in of teken aan

YouVersion gebruik koekies om jou ervaring persoonlik te maak. Deur ons webwerf te gebruik, aanvaar jy ons gebruik van koekies soos beskryf in ons Privaatheidsbeleid