Daniël 6:10-17

En toe Daniël verneem dat die skrif geteken was, het hy in sy huis ingegaan; en sy vensters wat oop was in sy kamer in die rigting van Jerusalem, het drie maal op 'n dag op sy knieë gekniel en gebid en gedank voor sy God, soos hy tevore gedoen het. Toe het hierdie manne bymekaargekom en Daniël gevind terwyl hy bid en smeek voor sy God. Toe het hulle nader gekom en voor die koning gespreek oor die bevel van die koning; Het u nie 'n bevel onderteken dat elkeen wat binne dertig dae 'n versoek van enige God of mens vra, behalwe u, o koning, in die leeukuil gewerp sal word nie? Die koning antwoord en sê: Die saak is waar, volgens die wet van die Meders en Perse, wat nie verander nie. Toe het hulle geantwoord en voor die koning gesê: Daniël, wat uit die kinders van die gevangenskap van Juda is, ag nie op u, o koning, of die bevel wat u onderteken het nie, maar doen sy versoek drie maal per dag. Toe die koning hierdie woorde hoor, was hy baie ontevrede in homself en het sy hart op Daniël gerig om hom te verlos; en hy het tot sononder gewerk om hom te verlos. Toe het hierdie manne by die koning vergader en aan die koning gesê: Weet, o koning, dat die wet van die Meders en Perse is dat geen bevel of insetting wat die koning instel, verander mag word nie. Toe het die koning bevel gegee, en hulle het Daniël gebring en hom in die leeukuil gegooi. En die koning het gespreek en vir Daniël gesê: Jou God wat jy gedurigdeur dien, Hy sal jou verlos. En 'n klip is gebring en op die opening van die kuil gelê; en die koning het dit met sy eie seëlring en met die seëlring van sy vorste verseël; dat die doel nie verander mag word aangaande Daniël nie.