Hebreërs 1:1-9

God het lank gelede baie maal en op baie maniere gepraat met ons voorouers. Hy het verskillende profete na hulle toe gestuur. Maar nou aan die einde van hierdie tyd het God sy Seun gestuur. Só het God met ons gepraat. God het besluit dat die Seun alles moet erf, want God en die Seun het die hemel en die aarde gemaak. Die Seun wys dat God die Koning is, en die Seun is presies soos God. Wanneer die Seun sê dat iets moet gebeur, dan gebeur dit. Hy laat alles gebeur. Hy het die mense gereinig van hulle sondes, en Hy het gaan sit op die belangrikste plek langs die Koning in die hemel. Die Seun het belangriker geword as die engele. Daarom het God vir Hom 'n Naam gegee wat belangriker is as die naam van die engele. Die Seun van God is belangriker as die engele, want God het nooit vir een van die engele hierdie woorde gesê nie: Jy is my Seun, Ek is van vandag af jou Vader. En ook nie: Ek sal vir Hom soos 'n pa wees en Hy sal vir My soos 'n seun wees. God het ook gepraat toe Hy die Seun, wat belangriker is as almal, ingebring het in die hemel, die hemel wat nie verander nie en wat altyd daar sal wees. God het gesê: Al die engele van God moet Hom aanbid. God sê van die engele: God stuur sy engele soos Hy die winde stuur, die weerlig werk vir Hom. Maar God sê oor die Seun: U, o God, sal altyd Koning bly, U is regverdig wanneer U oor mense regeer. U was lief vir wat reg is en U het gehaat wat verkeerd is. Daarom, o God, het u God vir U gesalf en Hy het vir U meer vreugde gegee as vir ander konings.