Gewilde Bybelverse vanaf Лүк 19

Deel

Адәм Углы югалганны эзләп табар һәм коткарыр өчен килде, – дип әйтте Гайсә.

Ә инде Гайсә Зәйтүн тавыннан төшә торган юлга якынлашкач, күп санлы шәкертләре, куанышып, үзләре күргән барлык могҗизалар өчен көчле тавыш белән Аллаһыга дан-мактау яудыра башладылар: «Раббы исеме белән килүче Патша мөбарәктер! Күкләрдә – иминлек, югарыда дан-шөһрәт булсын!»

– Бүген шушы өйгә котылу килде, чөнки бу кеше дә Ибраһим нәселеннән бит.

Шул турыга җиткәч, Гайсә югарыга карады һәм: – Зәкәй, төш тизрәк, бүген Мин синең өеңдә тукталырга тиешмен, – диде. Теге тиз генә төште һәм шатланып Аны өендә кабул итте.

Соңрак Хаким Гайсәгә Зәкәй: – Әфәндем! Милкемнең яртысын фәкыйрьләргә өләшәм, инде кемне дә булса алдаганмын икән, аңа дүртләтә кайтарып бирәм, – диде.

Шунда халык арасындагы кайбер фарисейлар Гайсәгә: – Остаз! Шәкертләреңне тый! – диде. Әмма аларга җавап итеп Ул: – Сезгә шуны әйтәм: әгәр алар тынып калсалар, ташлар кычкыра башлаячак, – диде.