Gewilde Bybelverse vanaf Лүк 17

Deel

Шуннан Гайсә аңа: – Тор һәм юлыңда бул. Сине ышануың савыктырды, – диде.

сиңа карата көнгә җиде тапкыр гөнаһ кылып, гөнаһ кылган саен яныңа килеп: «Мин гаепле», – дисә, кичер аны.

Аларның берсе, үзенең савыгуын күреп, кире әйләнеп килде дә кычкырып-кычкырып Аллаһыга дан-шөһрәтләр яудырды; аннары, Гайсәнең аягына егылып, Аңа рәхмәтләрен укыды. Әлеге кеше самареяле иде.

Кылган гамәлләрегезгә игътибарлы булыгыз. Туганың сиңа карата гөнаһ кылса, аны шелтәлә, ә инде гаебен танып үкенсә – кичер

Гайсә аңардан: – Уныгыз да савыкмадымыни? – дип сорады. – Калган тугызыгыз кайда соң?

Аларга җавап итеп Ул болай диде: – Сезнең горчица орлыгы кадәр генә иманыгыз булып, менә бу ефәк агачына: «Тамырың белән кубып чык та диңгезгә күчеп тамыр җибәр!» – дип әйтә калсагыз, ул сезне тыңлар иде.

Җанын саклап калырга теләгән кеше аны югалтыр, ә җанын югалткан кеше аны саклап калыр.

Үзенең шәкертләренә Гайсә болай дип сөйләде: – Гөнаһ кылыр өчен сәбәпләр һаман туа торыр, әмма кешеләрне гөнаһка этәрүчегә – кайгы! Шушы садә балаларның берәрсен юлдан яздыручыны муенына тегермән ташы асып диңгезгә ташласалар, аның өчен яхшырак булыр иде.

Нух заманында ничек булса, Адәм Углы кабат килгәндә дә шулай булыр. Нух үзенең көймәсенә аяк баскан көнгә кадәр дә кешеләр шулай ук ашаганнар, эчкәннәр, өйләнгәннәр һәм кияүгә чыкканнар. Шуннан туфан сулары калкып һәммәсен һәлак иткән.