Gewilde Bybelverse vanaf انجیل مَرقُس 2

Deel

وَختی عیسی اِ حرفیَه‌وا اُششُنُفت شُ آنایا گُت: «آنایاکِه مریضِت احتیاج اُ طبیب شُهَه نِه سالِمیا. ما نِندِستام تا اُ آدامِی صالح دعوت بِکنام، بلکه اُندِستام تا اُ گُنَهکاریا دعوت بِکنام.»

وَختی عیسی ایمون آنایائا اُشدی، شُ مِ فلجا گُت: «اَی پُس، گناهیات بَخشِدَ بو.»

عیسی شُ آنایا گُت: «شنبه اَسِی انسان نَک بُدِ، نِه انسان اَسِی شنبه.

ولی وَخاطر جمعیت، شُنِشابو اُ عیسی نَزیک آبِت، پَ سَکفِ وَرِ سِرِ عیسی شُناسِه. وَختی سَکفا واز شُناکِه، مِ فَلجا خاد لیافی که شُلو خَتِستاد، شُن زیر فِرِستَ.

ولی اَسِی اِئِه که بِدانی پُسِ انسان، لِی زِمی اِکتدار اُشَه که گناهیَه‌وا بِبَخشِه» - عیسی شُ مردی که فلج هاد گُت: «اُ تو اَگام آپابِش، لیافُت واسِه و اُ خونَه اُچا!»

چه یَک گُتَش اُ اِ فلجا آسونتَئِه: اِکِه ”گناهیات بَخشِدَ بُدِ،“ یا اِکِه ”آپابِش لیافُت واسِه و رَه اُچا“؟

مِ مرد فلجا آپابو و جِخُو لیافُش شاسِه و جلووِ چَش هَمَه از آنکا دَر چو. اوناکِه هَمَه تعجب شُکِه و خدائا حمد و ستایش شُکِه و شُگُت: «هِسوَخت اینا چِی مُنِدِدِستاد.»