Gewilde Bybelverse vanaf انجیل مَرقُس 13

Deel

هَمَه وَخاطر اسم ما از شما متنفر اَبِت؛ ولی هرکَه تا آخر طاکَت بیارِ، نجات پیدا اَکو.

پَ بیدار بی و حَواستو بِه، اَسِی که نادانی آن زَمونا کَی اَرَسِه.

هر وَخت تُبِگِرِت و تُن دادگاه بِبرِت، جلوجلو نگرون مَبی که باید چه بِگائی، بلکه چِی که مِ موکَوا اُ شما دَدَ اَبِه، مِئا بِگائی؛ اَسِی که اِ شما نِهی که حرف اَزنی، بلکه روح کدّوس خدائِه.

آسِمو و زِمی از بین اَچِه، ولی حرفِی ما هِسوَخت از بین ناچِه.

«هِسکَه غیر از بای آسِمونی آن راز و ساعتا نادو؛ حتی فرشتَه‌ئِی آسِمو و پُس هم از آنا خبر شُنی.

وَختی دربارَهِ جنگیا اَشناوی و خبر جنگیا اُ گاشتو اَرَسِه، پریشون مَبی. اینا اتفاکِی باید بِفتِه، ولی هَنو آخر زَمون نی.

پَ شما هم بیدار وامانی، اَسِی که نادانی صابخونَه کَی اَدا، شُو یا نصف شُو، موکَهِ بُنگ خروس یا صبح. نِکو که آنا یَکدَفَه بیاد و بِبِنِه شما خَتِستی. چِی که اُ شما اَگام، اُ هَمَه اَگام: بیدار وامانی!»

اَسِی که ملتی وَ ضد ملتی دِگَه و پادشاهِنی وَ ضد پادشاهِنِ دِگَه بلند اَدَبِه. تِی جَئِی مختلف زلزلَه‌یّا اَدا، کَحطِنیا اَدا. ولی اِیا فَکَط شروع دردِی زایمونِه. که فاصلَه بین دردیا، کامتَه و کامتَه اَدَبِه.

اوّل، باید خبر خَش پادشاهِنِ خدا اُ هَمَهِ ملتیا اعلام بِبِه.

خیلیا وَ اسم ما دِئِت و اَگائِت: ”ما مِ هام“ و اُ خیلیا گمراه اَکنِت.

«ولی شما حَواستو اُ خوتو بِه، اَسِی که تُن تحویل دادگاهیا اَتِت و تِی عبادتگاه یهودِنیا تواَزنِت. وَخاطر ما تِی حضور فَرمونداریا و پادشاهیا اَوَایستی تا جلووِ آنایا شهادت هاتی.

اَسِی که مسیحِی دارُوی و انبیای دارُوی دِئِت و نِشونَه‌یّا و معجزه‌یّا اَنجوم اَتِت تا اَگَه بِبِه، حتی اُ کسِی که انتخاب بُدِستِت هم گمراه بِکنِت.

«ولی تِی آن رازیا، بعد از آن مصیبت، «”خورشید تاریک اَدَبِه و ماه دِگَه نور نادَ. اِستَرَیّا از آسِمو اَفتِت و کُدرتِی آسِمونیا اَلَرزِت.“