Gewilde Bybelverse vanaf انجیل مَتّی 14

Deel

ولی وَختی اُشدی چه باد شدیدی اُندا، تِرسی و هَمیناکِه تِی هُو اَچو کال اُشکِه: «سرورُم، نجات مادِ!» عیسی جِخُو دستُش دراز اُشکِه و اُ آنا اُشگِرِت و اُشگُت: «اَی کام ایمون، اَسِی چه شَک اُتکِه؟»

ولی وَختی اُشدی چه باد شدیدی اُندا، تِرسی و هَمیناکِه تِی هُو اَچو کال اُشکِه: «سرورُم، نجات مادِ!»

ولی عیسی جِخُو خاد آنایا حرف اُشزاد و اُشگُت: «خاطرتو جمع بِه. ما هام مَتِرسی!»

پِطرُس جواب اُشدَ: «سرورُم، اَگَه تو هِش، فَرمو هادِ تَ ما هم لِی هُو تُحَد بِلگام.» عیسی اُشگُت: «بِدا!» پَ پِطرُس از کایِک دَر اُمَ، لِی هُو رَه چو و حَدِ عیسی چو.

کسِی که تِی کایِک هادِت، اُ عیسی سُجدَه شُکِه و شُگُت: «واکعاً که تو پُسِ خدا هِش!»

ولی عیسی اُشگُت: «نیازی نی مردم اُچِت. شما اُ اِیا خوراک هاتی.» شاگردیا شُگُت: «اِکا فَکَط پنجتا نو و دوتا مَهی مُهَه.»

عیسی اُشگُت: «آنایائا اِکا مُحَد بیاری.» بعد شُ جماعت فَرمو دَ تا لِی سَبزَیا هُنِئِت. مِ موکَوا عیسی پنجتا نو و دوتا مَهِنا شاسِه، شُ آسِمو چَش کِه و اُ نو و مَهی برکت اُشدَ. بعد نُنیا تِکَه اُشکِه و شُ شاگردیا دَ و شاگردیا هم شُن جماعت دَ.

هَمَه شُخَه و سیر آبُدِت و شاگردیا دوازده‌تا زانبیل پُر از خُردَئِی نو و مَهی که آمودِستاد جمع شُناکِه.