Gewilde Bybelverse vanaf متّای انجیل 6

Deel

بلکه شمه اوّل خدا پادشاهی و اونه عیدالت دومبال ببین، بازین ایشونَم همه شمره هَده بنه.

پس، فرده نیگرؤن نبین، چونکه فرده خو نیگرؤنیِ دئنه. امروزِ سختی أن، امروز بِه بسّه!

«پس شمره گونم، شیمه زیندیگی نیگرون نبین که چی بخورین یا چی وودوشین، و نه نیگرؤنِ شیمه تن ببین که چی دکونین. مگه زیندیگی خوردناجی و تن رختاجی مهمتر نیه؟

امّا تو وختی که دعا کوئنی، تی اتاق میئن بشو، درِ دَوَد و خلوتی، تی پئره ورجه که بدِه نبنه، دعا بکون. و تی پئر که دخوته چی أنِ دینه، تَه پاداش هدئنه.

«پس شمه ایطوری دعا بکونین: «ای امه پئر که آسمؤن میئن ایسای، تی ایسم مقدّس ببی. تی پادشاهی بائ. تی اراده هیطو که آسمؤنِ میئن هنه، زمینِ سَرم بومؤنی.

امه روزیِ، امروز اَمره هَدی.

و امه قرضؤنِ ببخش، هوطو که أَمرَم امِه قرضدأرؤنِ بخشنیم.

و اَمره امتحون میئن توندی، بلکه شریرَ جی رهایی بدی. چونکه پادشاهی و قوت و جلال، تا آخر تی​شِه. آمین.

چونکه اگه مردومِ تقصیرات ببخشین، شیمه آسمونی پئر هم شمره بخشنه.

آسمونِ پرنده‌أنِ نیگاه بکونین که نه کأرَنن و نه بیئنَن و نه کندوج میئن ذخیره کؤنن، اما هنده شیمه آسمؤنی پئر اوشونه روزیِ هدِئنه. مگه شمه اوشأنای با ارزشتر نیئن؟

زمینِ سر گنج جومَه نکونین، هوره که بید و مِئرونه زئنه و اونه ازبین بِئنه و هوره که دوزؤن زمین کبِئنن و دوؤزَی کوئنن. بلکه شیمه گنجِ آسمؤن میئن جومَه کونین، اوره که بید و مئرونه اونه از بین نبِئنه و دوزؤن زمین نکِبِئنن و دوزی نوکُوئنَن. چونکه تی گنج هر جا هنّه، تی دیلَم اوره هنّه.

«هیشکس دو ته اربابِ خدمت گوده منه، چونکه یا یکتَه جی نفرت دئنه و اوته دوست دئنه، و یا ینفره مینه و اؤته کوشتای دوئنه. منئین شمه، هم خدا بنده ببین و هم پولِ بنده.»

پس اگه خدا صحرا وَش که، ایمروز ایسأ و فرده تنوره میئن باگده بنه، ایجور پوشنِئنه، ای کم ‌ایمؤنؤن مگه شمره بهتر نپوشنِئنه؟

اما وختی تو صدقه هَدای، کاری بکون که، تی چپِ دست از اوچیزی که تی راستِ دست کؤئنه، واخُوبَ نبی، تا تی صدقه هیشکی نینی و تی پئر که هیچی اونه چیشمونای دخوته نیه، تَه پاداش هدئنه.»

«واخُوب ببین که، شیمه صالحیه مردومِ چیشمونِ جلو بجا نأرین، اینه واسه که شمره بَینَن. وگرنه شیمه پئرِ ورجه که آسمونِ میئن ایسأ، پاداشی ندَئنین.

وختی که روزه گینین، ریاکارؤنِ مورسون شمره زال بأرده نیشون ندین، چونکه اوشؤن خوشؤنه قیافِه رنگ و روئه وگردنئنن تا مردومِ ورجه خوشؤنِ روزه دار نیشؤن بدِئن. راست راستِ شمره گونم که خوشؤنِ پاداشِ هیتَن. امّا وختی تو روزه گینی، تی سرِ روغن وسین و تی دیمه بوشُؤر تا تی روزه مردومِ بِه معلومَ نبی، بلکه تی پئر که پنهؤن ایسّه اونه بَینی، و تی پئر که همه چیه دینه تَه پاداش هدئنه.